Voor de 4^e keer ben ik naar Ierland geweest, waarvan voor de 3^e keer naar Dublin. Het is absoluut geen opvallend mooie stad en toch ook weer wel. Vooral de mensen die daar werken en leven vinden wij geweldig. Overal waar we komen worden we ontvangen als vaste gasten (terwijl we dat toch echt niet zijn) en met veel respect en toch ook met humor goed behandeld. Of je nou weinig of juist veel besteld, maakt niet uit. De benadering blijft hetzelfde. En dat terwijl ze ook niet weten of ze je ooit nog terug zullen zien, behandelen ze je zo niet. Onze ervaring is dat ze in Nederland hier van echt nog heel veel van kunnen leren, uitzonderingen daargelaten natuurlijk, Maar in Amsterdam is het zeker weten over het algemeen wel vaak anders hoor! Geen vergelijk met Ierland!

Ierland is voor ons dus een beetje thuiskomen, we houden van de mensen, het prachtige land en hun eten is ook heerlijk! Fantastisch en betaalbaar openbaar vervoer en ook niet onbelangrijk zeer betaalbare taxis, die binnen 1 of 2 minuten bij je zijn wanneer je ergens naar toe wil. Via een handige app, “My Taxi” krijg je meteen te horen wanneer de chauffeur bij je is, hoe hij heet en hoeveel het gaat kosten. En die kosten zijn in vergelijking met Nederland stukken minder, heel veel minder! Voor een toerist ook op dat gebied een eldorado. Een beetje dubbel want we weten dat heel veel Ieren een dubbele baan hebben of nodig hebben om hun hoofd boven water te kunnen houden, zeker wanneer zij in Dublin leven. Helaas is ook de confrontatie met dakloze jongeren die op straat zitten in de kou en de regen, al dan niet door drugs, best heel moeilijk. Die confrontatie is toch best wel erg heftig, wanneer jij (en je vrienden) overal met open armen wordt ontvangen, overal lekker eet, drinkt en in een heerlijk warm en droog hotel verblijft.

Het vreemde is, dat het ook een klein beetje went om deze mensen op de bruggen en strategische punten te zien zitten of liggen. Klinkt raar en niet politiek correct om te zeggen, maar heel eerlijk…. is dat wel zo. De eerste keer in Dublin, was ik compleet van mijn stuk toen ik dit zag, de tweede keer in Dublin dacht ik : “o ja, dat is hier heel erg’. Dit keer probeerde ik er niet echt meer naar te kijken en dacht ik er alleen maar aan hoe erg dit voor deze mensen is, maar ook voor hun familie, te weten dat je kind, broer of zus op straat leeft en aan het bedelen is. Wat heb je er dan mee gedaan, zullen jullie nu zeggen. Nou ik moet bekennen, niets, helemaal niets. Geld geven, is onbegonnen werk, daar zijn het er te veel voor en waarom zou je de ene wel geven en de andere een paar meter verderop weer niet? We hebben het er wel over gehad, dat wanneer we er eentje om eten vraagt, ze dit konden krijgen. Maar ze vroegen allemaal alleen maar om geld, tja dan is je eigen portemonnee heel snel leeg.

In een gesprek met een Ier, begreep ik dat dit overigens niet alleen drugs verslaafden betreft maar er ook daklozen zijn vanwege werkloosheid en een schreeuwend tekort aan betaalbare  (sociale) woningen in met name Dublin. De prijzen stijgen net als in bijvoorbeeld Amsterdam, compleet de pan uit en mensen worden daar blijkbaar vrij makkelijk uit hun huizen gezet. Dit betreft zelfs gezinnen. Die heb ik gelukkig niet gezien op de straat, maar geloof meteen dat het waar is. Goed, dit is triest, heel erg triest en maakt je bewust wat een gelukkig mens je zelf bent omdat jij gewoon zomaar een heerlijk steden tripje kunt maken en daarna weer het vliegtuig pakt om naar je heerlijke huis terug te kunnen keren. Goed, genoeg over deze nare en donkere kant van Dublin. ik kom hier later nog wel een keer op terug.

Wat hebben wij verder genoten van deze bijzondere stad met zijn meer dan heerlijke barretjes en restaurants. Waar je ook naar binnen loopt, overal is het gezellig en we hebben nog nooit iets vervelends mee gemaakt. Bijna overal is ook muziek, de ene keer een gitarist die zingt en de andere keer meerdere muzikanten te gelijk. De mensen zijn allemaal gezellig en ontspannen en een gesprekje is zo aangeknoopt wanneer je dat wil. De sfeer in de kroegjes is echt totaal anders dan in Nederland, op ook daarmee een enkele uitzondering daar gelaten. Hier is het veel relaxter en echt overal kun je wat eten, wanneer je dit wil. Een hele maaltijd, of hapjes, maar wat je ook kiest het is allemaal heerlijk en iedereen eet en drinkt gezellig. Groepjes zitten gezellig aan de bar of rond een tafeltje, eten, drinken, praten en lachen. Zo een positief sfeertje. Agressiviteit hebben wij daar nog nooit mee gemaakt. Na een dagje rond gelopen te hebben in en rond Dublin, is het dus heerlijk neer strijken in zo een gezellig warm barretje. De noodzaak om een restaurant te gaan zoeken omdat je honger krijgt is hier dus nooit.

Dit keer hebben we er voor gekozen om de traditionele Dublin hoogte punten links te laten liggen, wanneer je ze eenmaal hebt gezien is dat ook wel weer genoeg.  De Quiness factory, de Jameson distillery etc. etc. allemaal leuk, maar hebben we de vorige keren al bezocht. We kozen daarom dit keer om naar de kust te gaan, de ene dag naar Howth een vissersplaatsje waar we een heerlijke dag hebben gehad, een boot tripje hebben gemaakt rondom Irelands eye en zelfs een zee hond hebben zien zwemmen. De andere dag gingen we naar Bray, ook een kust plaats met weer een heel eigen sfeertje. Beide dagen hebben we veel gelopen en genoten en streken aan het einde van de dag neer om wat te eten en te drinken in ons overigens mooie en gezellige hotel of in één van de barretjes. De muziek, het eten de hele ambiance maakte ons super gelukkig.

Leuk feitje was, dat onze Ierse, Engelse en Nederlandse vrienden welke wij tijdens onze vakanties op Kreta hebben leren kennen, ook naar Dublin waren gekomen om met ons samen gezellig de avonden door te brengen. Nou gezellig was het zeker! Wanneer we hun weer treffen op Kreta, hebben we een nog leukere band dan we al hadden. Bijzonder ook, want hoe vaak zegt men op vakantie nou niet tegen elkaar dat je buiten de vakantie een keer wil afspreken. Best regelmatig, maar het komt er eigenlijk nooit van. Alhoewel we elkaar tijdens de zomer vakantie ook niet elke dag zien en elkaar heel erg vrij laten, was dit dus juist daarom zo bijzonder en gezellig. Vreemd ook om elkaar in winter kleding te treffen. Op Kreta lopen we meestal op slippertjes en luchtige niemendalletjes, dat is wel heel wat anders in vergelijking met hoe we er nu bij liepen. Dikke truien en witte koppies. We zijn allemaal in juni zoals elk jaar weer in Kreta, weliswaar niet allemaal tegelijk, maar treffen elkaar wel een paar dagen gelijktijdig en we zullen dan zeker terug haken op onze bijzondere avonden in Dublin.

Goed, ik kan nog heel veel vertellen over Dublin, wat we gedaan en gezien hebben, maar laat het hier weer bij. Terug naar de orde van de dag. Oma heeft genoten van alles en is voor nu weer de ‘brave’ oma voor haar kleinkinderen.

Hits: 625