En dan sta je daar opeens toch weer na zo veel jaar……

Tegenwoordig zit Lisa op school, pappa’s school noemt zij het. En dat klopt, want het is dezelfde school als waar haar vader en haar tante vroeger op zaten. De school waar ik jaren lang als moeder 4 keer per dag kwam en stond te wachten tot mijn kroost naar buiten kwam. Nu wacht ik eens in de 2 weken op haar…..

De eerste keer, stond ik dan ook aan de verkeerde kant van de school te wachten. Vroeger was dat de kleuter uitgang en al snel had ik door dat deze was verplaatst naar de andere kant. Snel rende ik daarheen en ja hoor …..daar stond ze al aan de hand van haar juf, te wachten op die domme oma.

Ik maakte mijn verontschuldigingen, begroette Lisa en opeens hoor ik een bekende stem. De stem van de kleuterjuf van mijn zoon (Lisa’s vader dus). Verbaasd kijken we elkaar aan. “Wat doe jij nu hier?” vraagt ze en ik vertel haar dat ik hier sta voor Lisa, de dochter van haar vroegere kleuter. Ze vindt het hilarisch en de jaren vallen opeens even weg. Ze is dus nog steeds een kleuter juffrouw daar en had niet in de gaten gehad dat mijn zoon daar inmiddels regelmatig kwam en wie hij is. We praten even en ze vertelt mij dat ze er voortaan op gaat letten of ze mijn zoon zal herkennen en ook kijken of hij nog weet wie zij is. Hoe leuk is dat?

Die dag blijft Lisa lekker bij opa en oma logeren en de volgende ochtend breng ik haar weer naar school. Op het moment dat ik haar naar binnen breng, vallen de jaren opeens weer weg. Het is net of ik mijn eigen kinderen weer weg heb gebracht. Alleen er is een groot verschil, in die tijd gingen ze voor een paar uurtjes. Tegen half 12 haalde je ze weer op en zorgde dat ze er om half 2 weer waren. Vervolgens haalde je ze dan om half 4 weer op. Tussen de middag werden er vaak vriendjes of vriendinnetjes mee genomen om bij ons te eten en spelen. Ook werd er wel eens zwemles gevolgd tussen de middag. Het was een race tegen de klok vaak en zeker toen de jongste er net was, had ik altijd het gevoel dat ik alleen maar bezig was met de baby te voeden en heen en weer te gaan naar school. Nu breng je ze even voor half negen en haalt ze om 2 uur weer op. Ze eten hun lunch op school. Een stuk makkelijker.

Dus niks geen vriendjes en vriendinnetjes meer mee naar huis voor de lunch en niks geen heen en weer rennen meer voor de ouders, of overblijf mogelijkheden voor de kinderen die niet naar huis konden. Maar in plaats van dat alles dus om 2 uur klaar. Ik sta te wachten voor de school en kijk om mij heen, ik ben wat te vroeg dus zie de ouders en opa’s en oma’s langzaam aan rond het schoolplein verschijnen. Ik bedenk hoe relaxt dit is voor de ouders. Geen heen en weer vliegen meer en bijna de hele middag nog voor je met de kids. Dus ook kleding kopen, tandarts, dokter, kapper, bezoekjes bij oma/opa, spelen met een vriendje of vriendinnetje, het kan allemaal makkelijk nog na 2 uur. Zwemlessen? Ja, die ook dus. Geen gevlieg meer tussen de middag met 2 kinderen of meer naar een zwembad, lunchpakketjes en zwemkleding mee. In dat altijd te warme zwembad, de kinderen helpen met snel aan en uitkleden, ondertussen de jongste die het op een schreeuwen zet, proberen die rustig en tevreden te houden en daarna weer op een drafje naar school. Maar in plaats daarvan gewoon relaxt na 2 uur nog een zwemles volgen en lekker weer naar huis

Niet dat ik over die tijd en hoe dat ging klaag hoor, ik wist toen immers niet beter en met mij zaten alle anderen ouders ook in dat zelfde schuitje. Vaak vond ik het ook wel gezellig om kindjes te eten te hebben en uiteraard gingen mijn kinderen ook wel eens ergens anders eten, Daardoor leerde je de kinderen maar ook de ouders vaak wat beter kennen. Soms kreeg je het verzoek of een kind op een bepaalde dag met jou mee zou mogen omdat de moeder iets moest doen. Als dat kon, dan deed je dat, ook in de wetenschap dat wanneer dat bij jou nodig mocht zijn, je het ook kon vragen.

Wanneer je aan het werk was, dan zaten je kinderen op de overblijf of werden door oma/opa of iemand anders tussen de middag mee genomen. Was je niet op tijd klaar met werken, dan was er ook nog de na schoolse opvang. Maar voor mij ging dat allemaal niet op, ik ben weer gaan werken toen de jongste 8 jaar oud was, ik was de eerste jaren dus wel zo een moeder die altijd heen en weer ging, kinderen van anderen meenam, hielp op school met van alles etc. etc. kortom mijn doordeweekse dagen bestonden voornamelijk uit school, school en nog eens school en daartussen door deed ik alle andere noodzakelijke dingen. De woensdag middag was altijd vrij vanaf half 12, maar die waren dan weer gevuld met de sport van de kinderen. Nu ik er over na denk besef ik des te meer waarom ik altijd verlangde naar de schoolvakanties, dat relaxte wakker worden, rustig samen eten en zelf bepalen hoe de dag gevuld ging worden, vond ik heerlijk en ik baalde daarom altijd wanneer de school weer begon. toen ik eenmaal wel weer werkte, probeerde ik de schoolvakanties grotendeels vrij te nemen en anders was mijn partner vrij.

Daarover mijmerend zie ik dat het schoolplein zich steeds meer vult met mensen die wachten op het uitgaan van de school. Sommige komen echt op het nippertje aan lopen. De deur gaat open en de eerste juf met haar klas verschijnt, het is niet de klas van Lisa dus ik kijk relaxt naar wat er gaat gebeuren. De kinderen en hun ‘ophalers’ verdwijnen zo snel als ze kunnen lijkt wel. De volgende klas komt naar buiten en ja wel, dat is Lisa. Ik laat mij aan haar en de juf zien, zeg de juf gedag en kus Lisa. Rustig lopen we naar mijn fiets, waar ik een kinderzitje achterop heb laten zetten. De veiligheids gordel van het zitje moet nog op maat gemaakt worden en samen met Lisa neem ik daar rustig de tijd voor, ondertussen lekker kletsend met elkaar. Tegen de tijd dat ons dit gelukt is, ben ik al weer de enige op het schoolplein. Het plein is op een enkel kind na dus  helemaal leeg.  De ‘oude’ kleuter juf van mijn zoon ziet dat en roept mijn naam. Ik kijk op en ze roept lachend: “Hoe krijg je dat nou weer voor elkaar? Als eerste te komen en als laatste weg te gaan?”. We lachen naar elkaar, zwaaien en Lisa en ik fietsen weg, terwijl ik bedenk………het gaat allemaal als zo snel….dus waarom al die haast??????? Relaxt en lekker kletsend fietsen we samen gezellig naar huis.

Hits: 312

4 gedachten over “En dan sta je daar opeens toch weer na zo veel jaar……”

  1. Herkenbaar, haal mijn kleinzoontje van school en ook hij heeft de juf die zijn vader ook heeft gehad ! Leuk is dat hè !
    Geniet zo van het kleine manneke !!

Laat een reactie achter op Joke Ringers Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.