Ook een oma is maar een mens….en zeker niet perfect!

Soms maak je als moeder ongewild de “verkeerde” beslissingen. Je bent immers ook maar een mens, met zijn eigen gedachten en gevoelens. Je bedoeld het goed, maar het pakt soms toch anders uit. Je geluk van je kinderen staat voorop en dat is als het goed is je doel. Als oma is dit niet anders, je wil het beste voor je (schoon)kinderen en je kleinkinderen, maar hebt helaas niet overal invloed op, al zou je dat nog zo graag willen. En waarschijnlijk is dat maar beter ook zo.

Toen ik moeder werd, was ik vaak onzeker of ik het wel allemaal goed deed, maar ik deed mijn best en meer als dat kon ik niet doen. Ook ik verloor wel eens mijn geduld en verhief mijn stem, vreselijk maar niet altijd onbegrijpelijk.

Als oma merk ik echter dat ik vele malen meer geduld heb en mijn stem niet meer verhef, tenzij ik schrik of zo, maar niet meer uit een soort  van onmacht, zoals ik vroeger wel eens bij mijn kinderen had. Want frustratie en onmacht dat was wel de oorzaak, besef ik nu nog beter dan toen.

Vaak kwam dit dan ook door factoren er om heen en dan was het gedrag van de kinderen het bekende druppeltje wat mijn emmertje liet overlopen. Tja, ook een moeder is wel eens van slag en alsof de kinderen dit dan aanvoelden, want dat waren de momenten dat zij mij juist probeerden te testen door hun grenzen te verleggen, soms zelfs een beetje te tergen. Nu ik daar op terug kijk, begrijp ik dat velen malen beter dan dat ik dat toen deed. Ik was zelf dan gefrustreerd en daardoor namen zij een ander gedrag aan. Noem het en vorm van negatieve aandacht, dat kan ook. Toen had dat dus effect, al was het niet het gewenste effect.

Door de jaren wijzer geworden en laten we niet vergeten dat we nu ook niet meer 24/7 de verantwoording voor een kind te hebben, ben ik nu dus echt veel en veel geduldiger. Ik stel mijn grenzen nog steeds duidelijk vast tegen over mijn kleinkinderen, maar wanneer zij deze nu proberen te overschrijden of te verleggen, kan ik dit veel beter hebben. Maar blijf er wel consequent in en dat weten ze heel goed, hoe klein zij ook zijn. Al moet ik soms van binnen eigenlijk lachen om ze, als ze iets doen wat ik niet wil hebben, dan weten zij dat al snel, maar boos, echt boos…..dat ben ik dan niet. Al doe ik soms wel even alsof, maar mijn stem verheffen? Nee, niet nodig gelukkig.

Die keren dat ik ze bij mij heb, geniet ik en binnen de perken verwen ik ze graag, al is het maar met meer aandacht. Dat is nu veel makkelijker, want ik hoef rondom de kleinkinderen niet meer zoveel. Ik maak nu echt tijd voor ze vrij en laat de boel de boel zo veel als mogelijk. Dat kon als moeder niet altijd, daar ben ik mij heel bewust van. Want als er nu iets gedaan moet worden dan stel ik dit uit tot dat ze weer weg zijn en dat is een luxe die je als moeder niet hebt. Dan moet alles immers gebeuren en door gaan. Oma kan dit gelukkig wel en dat maakt dat je meer geduld hebt, denk ik.

Er is een tijd geweest dat ik de perfecte moeder, perfecte partner, perfecte dochter, perfecte vriendin, perfecte collega, perfecte noem maar op probeerde te zijn en dat vergt energie, heel veel energie en is ook eigenlijk onmogelijk. Want wie is er nou eigenlijk perfect? Nu weet ik inmiddels wel. dat dit allemaal helemaal niet hoeft en ook helemaal niet belangrijk is. Het maakt mij nu ook niet meer zo veel uit wat anderen van mij vinden, zolang ik maar tevreden ben met mij zelf en wanneer ik in de spiegel kijk, mij zelf recht aan kan kijken. Dat is wel zo prettig. De perfecte oma, hoef ik niet te zijn, ik ben immers ook maar een mens en mijn kleinkinderen mogen best wel eens zien dat oma ook  niet perfect is. Ik heb daar nu dus voor mij zelf een goede balans in gevonden.

Maar toch, gebeuren er soms dingen in je leven. die je echt even helemaal uit balans brengen. Dingen waar je zelf totaal geen invloed op hebt dat ze gebeuren, hoe je je best ook zou willen doen om dingen anders te laten gaan. Dingen die je kinderen ongelukkig maken en daar door jou ook. Of ze deze nu wel zelf veroorzaakt hebben of niet, het raakt je en je maakt je dan niet alleen zorgen om je (schoon)kinderen, maar nu dus ook om je kleinkinderen. En dat valt niet mee, daar kun je veel verdriet om hebben, van wakker liggen soms.

Ik hoor de verhalen ook van andere oma’s van mijn generatie en zie ook hun verdriet en zorgen. Zorgen om hun (schoon)kinderen, maar nog veel meer om hun kleinkinderen. Het ene verhaal is wat zwaarder dan het andere, maar voor iedere oma even erg en naar om te horen en te zien. We willen immers allemaal het liefst dat onze kinderen en daarmee zeker ook onze kleinkinderen gezond en gelukkig zijn. Maar tja, het leven gaat nu eenmaal niet alleen maar over rozen, dat weten we allemaal. We hebben dus inderdaad niet overal invloed op en zeggen of denken wel eens anders dan dat onze(schoon) kinderen zouden willen. We zijn immers bezorgd, vaak machteloos en bedoelen het goed, maar zoals al gezegd, we zijn ook maar een mens en zeker niet perfect.

Zo heeft ieder huisje wel zijn kruisje en als je denkt dat het gras bij een ander groener is, bedenk dan ook maar eens dat je niet weet wat er achter een glimlach of een dichte voordeur schuilt.

Ik probeer altijd het positieve naar boven te halen, ook wanneer dit bijna onmogelijk lijkt. Ook probeer ik alles wat in mijn macht ligt te doen om het mijn (schoon)kinderen en daarmee mijn kleinkinderen naar de zin te maken of ze tot steun te zijn. Maar helaas pakt dit niet altijd uit zoals ik graag zou willen en dat moet ik dan maar accepteren. Hoe graag ik ook heel veel dingen anders zou willen zien, ze zijn zoals ze zijn. Ik probeer te genieten van de dingen die wel goed gaan en dat zijn er ook best veel. Wat niet goed gaat, daar moeten wij dan maar mee leren leven en deze zo aangenaam als mogelijk proberen te ondergaan. Mijn mening laat ik wel weten, maar mijn liefde voor de (schoon)kinderen en de kleinkinderen die is er, onvoorwaardelijk dat ook.

Ik doe als oma ook mijn best en meer als dat kan ik niet doen.

Ook een oma is niet altijd perfect!

Hits: 580

13 gedachten over “Ook een oma is maar een mens….en zeker niet perfect!”

  1. Oma u slaat weer de spijker op de kop velen zullen dit dilemma kennen en er soms mee worstelen je wilt alleen maar het allerbeste voor de kinderen en kleinkinderen soms kan het verkeert begrepen worden maar het is ten alle tijden heel goed bedoeld daar hoeft niet over getwijfeld te worden dank hier weervoor oma heb het weer met plezier gelezen groeten geertje

    1. Geertje, dank je wel voor je reactie en fijn dat je het herkent en begrijpt! Helaas worden goede bedoelingen niet altijd als dusdanig gezien en liggen er heel wat groot ouders wakker van de zorgen om niet alleen hen (schoon)kinderen maar zeker nog meer om het geluk van hun kleinkinderen. We hebben er heel veel vreugde van gelukkig, maar helaas ook wel eens zorgen. Groetjes, Oma van Nu

  2. Bedankt voor dit mooie,levensechte verhaal,dacht dat ik over mijn leven als moeder en oma aan het lezen was.Heb het weer met veel overgave en plezier gelezen,

Laat een reactie achter op Nellie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.