Wij halen het ziekenhuis niet…….

Eind april was zij uitgerekend, mijn dochter, uitgerekend van haar tweede kindje, na hun zoontje Stijn van 2 jaar, nu dus een dochtertje….fantastisch en leuk uiteraard, maar in deze Corona tijd was het eerder vaak spannend en soms zelfs een beetje eng. Als moeder/oma spookte er van alles door mijn hoofd, het was weer een flinke baby en bij Stijn was het een langdurige, moeilijke en vooral ook zware bevalling geweest. Thuis bevallen was daardoor geen optie, vanwege eventuele complicaties dus naar het ziekenhuis, met al zijn zware en moeilijke regels vanwege de Corona tijd. Niet echt iets om naar uit te kijken, maar als moeder en kind er maar gezond door heen komen toch?Meteen al zo welkom!

Eind april ging voorbij zonder dat de baby aanstalten maakte om er uit te komen, Begin mei brak aan en er werden met de verloskundige afspraken gemaakt dat er op 5 mei een begin zou worden gemaakt om de bevalling in te leiden.

En daar kwam ik dus in beeld, want iemand moest toch voor kleine Stijn van 2 jaar oud zorgen, wanneer pappa en mamma naar het ziekenhuis moesten. Besloten werd dan ook dat ik er op 5 mei vroeg zou zijn en zou blijven slapen ook om de zorg voor Stijn volledig uit hun handen te nemen. Bij Stijn duurde de bevalling meerdere dagen, dus voor de zekerheid zou ik bij Stijn blijven en dus ook blijven slapen.

Jullie begrijpen dat ik dit geen enkel probleem vond, ik had Stijn in ruim 8 weken alleen maar van een afstandje gezien 2 keer en verder alleen met video bellen. Dus oma verheugde zich op haar samen zijn met het kleine mannetje.

Op 4 mei rommelde het wat bij mijn dochter en al hoe wel zij dit niet echt aangaf, voelde mijn moeder/oma instinct aan dat ik echt stand by moest staan. Het rommelen hield in de middag van 4 mei weer op,  gaf mijn dochter teleurgesteld aan. Ik had zo een gevoel dat zij al bezig was, maar zo een een zware bevalling met Stijn had gehad, dat ze dit wel eens kon bagatelliseren. Dat hoopte ik ook uiteraard, dan maar een herdenking dag kindje, als ze maar gezond werd geboren!

Terwijl heel Nederland zich aan het opmaken was voor de meest vreemde herdenking ooit, maakte deze oma zich klaar om naar hun toe te gaan zodra het nodig was. En ja hoor, daar kwam het telefoontje, het gerommel was nu toch echt wel wat steviger en mijn schoonzoon gaf aan dat hij het heel prettig zou vinden wanneer ik bij hun zou zijn, zodat hij met haar naar het ziekenhuis kon gaan wanneer nodig. Nou meteen na 20.00 uur dus na de herdenking, ging oma op weg. Bepakt en bezakt met cadeautjes voor zowel Stijn als de baby, allerlei versiersels voor het huis etc. etc.

Daar aangekomen, stond kleine Stijn in de deur opening te juichen van blijdschap en riep meerdere keren “Goed idee oma!!” en “Oma is lief”. Ik hoef jullie niet uit te leggen dat ik smolt, wat had ik dat lieve mannetje waar ik normaal 2 dagen per week voor zorg, gemist! Maar hij mij duidelijk ook!

Na eerst aandacht aan Stijn gegeven te hebben, vroeg ik naar mijn dochter en die was boven. Ik ging naar haar toe en voelde al meteen aan dat ze echt wel stevig bezig was. Haar hele houding en reacties vertelde mij, dat mijn dochter toch echt wel aan het bevallen was. De verloskundige was al weer onderweg voor de tweede keer die dag, de 1e keer was er slechts 1 cm ontsluiting, maar ja het kan heel lang duren, maar ook heel snel gaan.

De verloskundigen arriveerden met zijn tweetjes, waarvan er eentje in opleiding was. Al snel hoorde ik dat zij naar het ziekenhuis wilde gaan met met dochter en schoonzoon. Ondertussen was ik bezig Stijn naar bed te brengen, zo vertrouwd als of ik geen ruime 2 maanden weg was gebleven, pakte wij samen de draad zo weer op. Voorlezen samen op de schommelstoel en daarna zingen. Opeens stak mijn schoonzoon zijn hoofd om de hoek van de kamer en riep dat ze het ziekenhuis niet meer zouden halen.

Ik kreeg een beetje paniek, maar wilde dit niet op Stijn overbrengen. Terwijl ik deed alsof alles helemaal normaal was en zachtjes een liedje zong voor Stijn, hoorde ik opeens mijn dochter wat kermen. Ik besloot toen maar om kei hard “Alle eendjes zwemmen in het water” te gaan zingen voor Stijn, zodat hij zijn moeder niet zou horen. Ondertussen bonkte mijn hart zowat uit mijn borst kas……mijn meisje lag te bevallen van haar dochter en had het moeilijk, als dat maar goed ging…. en ik….ik kon niets anders doen dan dit liedje voor Stijn te zingen…..bizar!

Opeens hoorde wij om 22.03 uur een baby huilen en ik viel stil….Stijn riep: “Oma, de baby lacht!”. De emoties schoten door mij heen en ik spitste mijn oren, al snel hoorde ik aan de stemmen van de verloskundige, mijn dochter zelf en mijn schoonzoon dat het goed was gegaan. Stijn ratelde aan 1 stuk door, dat hij de baby wilde aaien, dat ze snel groter moest groeien om aan tafel te gaan zitten, dat ze lief was, ratel, ratel, ratel. “kom oma mee naar de baby” zei hij op een gegeven moment. Ik vertelde hem dat wij nog heel even moesten wachten en stond met hem op. In zijn slaapzak tegen mij aan geklemd, gingen wij samen in het schemer op het trappetje dicht bij de slaapkamer zitten waar we alles konden horen maar niets konden zien. Stijn ratelde weer door en ik genoot van hem met volle teugen.

Ondertussen kwam een verloskundige vertellen dat ze het ziekenhuis nooit op tijd zouden hebben bereikt, maar dat met de baby en mamma wel alles goed was en dat we zo mochten komen kijken. Pfffff wat een opluchting! Ik zei tegen Stijn: “wat fijn, mag je eindelijk je zusje zien! Hoe zou de baby heten?” eigenlijk zei ik dit zonder enige bedoeling en zonder er bij na te denken, maar Stijn keek mij aan en zei: “Lotte!” Toevallig was ik ons gesprekje net aan het filmen en buiten zijn enthousiaste geratel stond ook dit er dus op, geweldig materiaal om te hebben toch?

Even later kwamen ze ons roepen dat we naar binnen mochten. Ik wilde Stijn alleen laten gaan, vanwege de Corona toestanden, maar dat vond niemand een goed idee. Dus Zowel Stijn als Oma mochten gelijktijdig kennis maken met kleine Lotte.

Wat een cadeau was dat voor mij! Kleine Stijn reageerde weer super lief en ik zag kleine mooie Lotte ook voor het eerst. Een warme gloed gleed door mij heen en ik keek naar mijn dochter en schoonzoon, hun gezichten en geluk vergeet ik ook nooit meer!

Trots stond ik te kijken naar dit mooie jonge gezinnetje, het gezinnetje van mijn eigen meisje, met de pasgeboren mooie kleindochter tussen hun in.

Toen kreeg ik de verrassing welke ik al helemaal niet had durven dromen in deze nare tijd. Ik mocht Lotte zelfs even vasthouden! Wat heerlijk! Dat kleine hoopje in mijn armen, de vierde generatie, want mijn eigen moeder, haar overgrootmoeder dus,  is er gelukkig ook nog! Hoe mooi en bijzonder is dat!

Goed, op een gegeven moment heb ik Stijn weer naar bed gebracht en nadat ik hem verteld had dat ik bleef slapen, waar hij heel blij om was, zijn we allemaal naar bed gegaan. Die nacht hoorde ik de baby huilen en nadat ik even dacht van “he, wat?” drong het tot mij door dat dit mijn kersverse kleinkind was. Het huilen hield aan en dat past totaal niet bij mijn dochter. Mijn schoonzoon sliep beneden en hoorde waarschijnlijk helemaal niets. Stijn sliep lekker door en ik vroeg mij af of er iets met mijn dochter zou zijn, Ik ging er uit en trof haar in de badkamer, ze moest naar het toilet en had daar wat tijd voor nodig, terwijl Lotte huilde. “Wil je dat ik naar haar toe ga?” vroeg ik haar. “Ja, graag mam”. Dus daar ging ik voor de tweede keer naar Lotte, wreef haar zachtjes over haar buikje, terwijl ze licht mopperend op haar handje sabbelde bij gebrek aan haar moeder. Ik sprak haar zachtjes toe, terwijl ik haar genietend weer heel goed bekeek. Mijn dochter kwam terug en tevreden ben ik in een hele diepe slaap gevallen om de volgende ochtend Stijn vrolijk en hard roepend om Oma weer heerlijk te kunnen begroeten! Samen hebben we genoten van een beschuit met roze muisjes, welke Stijn bij elke hap weer op het beschuitje terug lag.

Toen moest Oma op weg naar onze kleindochter die op 5 mei 11 was geworden om daar voor de deur, op gepaste afstand even, heel even aandacht aan haar verjaardag te besteden. Onder het genot van een muffin en een drankje, hebben we ook genoten van onze twee grote meiden! Het was bevrijdingsdag en ik voelde mij ook bevrijd!

Inmiddels ben ik net als de andere visite weer terug gebracht naar raam visite, mede omdat Lisa weer naar school gaat en ik door omstandigheden met Lisa soms weer contact heb. Waar ik uiteraard ook weer heel blij mee ben, maar voor de zekerheid houden wij dus wel van  het kersverse gezinnetje nu weer even afstand!

Het is voor dit moment gewoon even niet anders en een noodzakelijk kwaad, waarvan ik oprecht hoop dat dit niet nog veel langer zal hoeven te duren. Maar wat ik gehad heb, dat heb ik gehad en dat pakt niemand mij meer af!

Dankbaar voor weer een gezond kindje er bij schik ik mij er in dat knuffelen er voorlopig weer niet in zal zitten! Maar Oma is blij, heel blij!!!!!!

Hits: 798

22 gedachten over “Wij halen het ziekenhuis niet…….”

  1. Jemig ,dat is een hele ervaring geweest!
    Achteraf over enkele jaren een prachtig verhaal!!!
    Wel toevallig onze oudste kleindochter Demi is van 4 mei,ook al zo’n byzondere datum!
    Veel geluk met Lotte

    1. Ja een hele bijzondere en mooie ervaring die ik niet had willen missen! 4 mei is zeker een bijzondere datum Leida, hebben wij dus allebei een kleinkind op die datum jarig!

    1. Ja Nellie, dat was heerlijk, de hele ervaring was geweldig, zeker omdat er zo een mooi en gezond meisje bij is gekomen. Deze herinneringen gaan nooit meer weg en Stijn? Ja die mis ik nu wel weer des te meer….maar er komen vast andere tijden! 🙂

  2. Goedemorgen oma gefeliciteerd met dit wondertje een mooie kleindochter wat fijn dat het thuis is geboren kon u het toch even knuffelen het gaat toch meestal anders dat je denkt heel veel geluk met zijn alen

  3. Wat een mooi verhaal en geweldig dat je het zo mee heb kunnen maken en voor Stijn ook superleuk en oma en zijn zusje dichtbij wat geweldig dat alles goed gegaan is. Geniet van elkaar al is t nog een beetje op afstand

    1. Echt he Lucy? Wat een geluk hebben wij hier mee gehad. Want het was dan wel even goed spannend, maar we hebben samen van de eerste momenten volop kunnen genieten! We genieten inderdaad nog steeds, al is het op afstand! 🙂

  4. zo mooi Annelies fijn voor jou en het fijne Je dochter man en Stijn, er bij te zijn Lotte zo,n mooie naam . Maar er komt een tijd dat je samen uit wandelen gaat ,
    Veel liefs voor al of you ,

  5. Een dikke proficiat aan de kersverse oma en zeker ook aan de ouders van het kleine meisje ,ook kleine broertje en opa

Laat een reactie achter op Oma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.