Wanneer men vroeger tegen mij zei dat ik moest genieten van de kleintjes omdat het voorbij is voor je er erg in hebt…..dat de tijd vliegt……..dacht ik altijd laat maar kletsen….. Maar nu ik zelf een dagje ouder aan het worden ben, lijkt het opeens wel of de tijd steeds sneller gaat……

Ik ben iemand die zich nooit verveeld, niet eens weet wat vervelen is en altijd tijd te kort komt. Gelukkig kan ik blij zijn met simpele dingen en gelukkig zijn met wat ik heb. Natuurlijk heb ook ik echt nog wel wensen en zou ook ik wel eens heel graag dingen anders zien als dat ze nu zijn. Maar ik tel toch mijn zegeningen en geniet zo veel als mogelijk van wat er wel goed gaat in mijn leven.

Groot onderdeel daar van zijn mijn klein kinderen, die toveren zo vaak een glimlach op mijn gezicht. Maar mensen wat gaat de tijd inderdaad snel! Van de week samen met de oudste van bijna 9  even lekker naar de stad gegaan, wat gewinkeld en samen een speciaaltje gegeten bij Febo. Al vanaf dat zij klein was, onze gezamelijke favoriete snack.  Lisa kletst honderduit tegen mij over van alles en nog wat en ik geniet van haar gezelligheid en wijsheid. En al zie ik heel af en toe kleine Lisa nog in haar terug, samen gek dansen om elke lantaarn paal waar we langs komen, nee dat wil zij echt niet meer….. Jammer, maar wel heel begrijpelijk! Toen er een draaiorgel in het centrum stond vertelde ik haar hoe dit werkt en dat er vroeger heel veel in Amsterdam waren, dat de mensen er vaak bij stonden te dansen, ik maakte aanstalten om ook een dansje te maken en dat vond zij maar niks….”Oma doe normaal” sprak zij geschrokken, tja….ik heb het toen maar niet gedaan…..

Toch geniet ik ook weer van deze leeftijd en verbaas mij er ook over hoe lang zij inmiddels aan het worden is, ik ben zelf 1.64 (misschien inmiddels al wat gekrompen ook) maar zij komt echt steeds dichter in de buurt van mijn lengte…..nog even en ze heeft mij ingehaald. Mijn kleine eerste meisje is een echt “dametje” aan het worden.  Toen zij een klein cadeautje mocht uitkiezen, zei ik tegen haar dat het te hopen was, dat de Sint dit niet ook zou geven. Kijkt zij mij vol medelijden aan en zegt; “oma, weet jij niet dat ik niet meer in Sinterklaas geloof?”. Tja, kleine meisjes worden groot, ik verheug mij er al op hoe zij zal ontwikkelen.

Gelukkig heb ik ook nog Stijn, mijn enige kleinzoon van 5, Lotte mijn heerlijke eigenwijze prinsesje van 3 en natuurlijk mijn “mini me” Marthe van net 1 jaar oud. Dus genoeg om van te genieten, vooral hun uitspraken en streken.

Stijn is een knul die zich goed tussen alle meiden om hem heen staande weet te houden, super goed en handig met het in elkaar zetten van lego, hij vindt het geweldig om af en toe een grap uit te halen, daar vervolgens flink om te schateren. En al doet hij soms best wel stoer,  hij vindt het ook soms gewoon fijn om even lekker tegen oma aan te kruipen. Mijn grote vriend! Zo goed, hoe hij altijd wanneer hij hier slaapt in oma’s grote bed, waarin hij dan ligt samen met Lisa, een hele strook vrij weet te houden voor oma, maar zodra ik daar ga liggen dan slaat hij zijn beentje om mij heen en schurkt zich tegen mij aan. Ik kan mij dan haast niet meer bewegen, maar geniet er wel van, want er komt een dag dat hij dit echt niet meer wil vrees ik.

 Lotte daarentegen maakt mij altijd aan het lachen, een meisje wat super graag als prinses gekleed gaat, prachtig geconcentreerd al binnen de lijnen kan kleuren en graag met barbie en andere poppen etc. speelt. Ook wil zij dolgraag lang haar hebben en draagt het liefst speldjes met vlechten er aan zodat het lijkt of het haar vlechten zijn.

Helaas heeft ze zelf (nog) geen dik lang haar en of zij dit ook zal krijgen moeten wij afwachten. Lisa had tot voor kort wel heel lang dik haar en kon dan ook een hele mooie vlecht maken, waar Lotte duidelijk jaloers op was. Toen zij er achter kwam dat Lisa graag verse sperziebonen eet, hebben Lisa en ik haar wijs gemaakt dat lisa daardoor lange haren heeft gekregen. Nou, vanaf dat moment wil zij ook steeds hier bij oma verse sperziebonen eten. Zodra ze er 2 of 3 gegeten heeft, voelt zij al aan de achterkant van haar haar of het al aan het groeien is. Zo schattig, ik smelt dan gewoon en hoop oprecht dat haar wens op lang haar ooit uitkomt.

Toen Marthe van de week haar 1^e verjaardag zou vieren, waren mijn dochter en schoonzoon aan het inventariseren wie er op de verjaardag verwacht konden worden. Helaas waren verschillende mensen om diverse redenen verhinderd en Lotte zei opeens: “Opa Pim komt ook niet, want die zit in de put”.  Opa Pim is de vader van mijn schoonzoon en helaas vorig jaar overleden, na de crematie hebben zij zijn as op de begraafplaats een mooi plekje gegeven. Lotte was daarbij en heeft gezien hoe het as van opa Pim in een soort buis in de grond was gedaan, dus opa Pim zat volgens haar in een put. Ik vreet dat kind nog eens op, wat een wijs en lief meisje!

Dan hebben wij nog kleine Marthe, ik kan er niks aan doen, maar bij haar zie ik tot nu toe mij zelf het aller meest terug. Een soort van “mini me” en uiteraard zie ik in alle kleinkinderen kenmerken van beide families en dat is super leuk, maar bij Marthe heb ik dit naar mij zelf toe het sterkst. Ik ben benieuwd of dit zo blijft, want zij is uiteraard nog heel klein. Dagelijks bellen wij met beeld en ik krijg altijd een grote glimlach zodra zij mij ziet. Meestal met de uitroep JaJa, nou is jaja makkelijk uiteraard en ze roept het vaker, maar ik vind dit super leuk want ik ben oma YiaYia dus…..Ach, laat haar nog maar even lekker klein blijven, het gaat allemaal al zo snel voorbij….. ik geniet er van met volle teugen, want de tijd vliegt!

Hits: 986