Waarschijnlijk krijgen jullie nu een raar beeld van mij, of wie weet bevestig ik met onderstaande juist een beeld. Maar soms heb ik van die “rare’ dingetjes, waarvan ik mij soms afvraag of ik nou de enige ben die deze heeft. Om een voorbeeld te geven: ik sta op het punt de deur uit te gaan en pak alles wat mee moet bij elkaar, mijn mobiel gaat en ik neem hem op, terwijl ik verder ga met mijn tas inpakken. Al bellende zoek ik mij vervolgens rot naar mijn mobiel………….

Datzelfde gaat soms op voor mijn bril, ik draag lenzen, maar zodra ik die er uit doe, dan heb ik toch echt mijn bril nodig. Laatst lag ik op mijn buik onder het bed te kijken of mijn bril daar soms lag en stootte met mijn bril tegen de bedrand.

Hieronder nog een paar voorbeelden en wat zou ik het leuk vinden om  van jullie te horen of jullie er iets van herkennen of juist niet.

Bij het boodschappen doen, pak ik het liefst het achterste uit het schap of het onderste in de vriezer, Terwijl ik thuis het onderste in de vriezer vaak vergeet te pakken, dus gewoon negeer.

Eenmaal bij de kassa, kies ik een kassa uit en bedenk me dan opeens dat de andere waarschijnlijk sneller zal gaan, dus stap (tegen beter weten in) over naar de andere kassa, met als gevolg dat de eerste kassa veel en veel sneller blijkt te gaan.

Wanneer ik iemand met één boodschapje laat voor gaan, er al snel nog een klant aan komt lopen, met één of twee boodschapjes, wat maakt dat ik net doe of ik dat niet zie en mij daar soms ook nog een beetje schuldig over voel.

Op vakantie zijn in een heerlijk appartement wat elke dag goed wordt schoongemaakt, Hoe heerlijk is dat? Maar dan toch elke keer voor we het verlaten, zelf helemaal opruimen en super netjes voor de schoonmaakster achterlaten. Ik ben bang dat wanneer ik ooit een “werkster’ zou nemen, ik zelf eerst het hele huis zal reinigen op de dag voordat zij komt. 

Mij werkelijk groen en geel erger, wanneer ik met de bus naar Amsterdam ga, ik heerlijk een bankje voor mij alleen heb en er altijd bij de laatste halte voor de snelweg, iemand persé naast mij moet zitten, terwijl er plaats zat is.

De was in de droger doe, waarvan ik het irritante “ik ben klaar” piepje heb uitgezet en uren later er pas  weer aan denk dat er nog was in de droger zit. Vet gekreukeld inmiddels.

Wanneer ik bij iemand op visite ben, bij het toilet bezoek toch even stiekem ga kijken of ik wel op de verjaardag kalender sta. Dat is pas echt gestoord, want ik vier mijn verjaardag nooit.

Waar ik ook naar de toilet ga, heel vaak hangt er zo een zielig  leeg kartonnen rolletje, alsof het op mij gewacht heeft. Ik vraag mij dan ook altijd af, wat degene die het laatste velletje heeft gebruikt, heeft gedacht.  Helemaal boos kan ik worden wanneer ze wel een nieuwe rol hebben aangebroken, maar deze op de grond hebben gezet. Ik moet deze  rol dan echt wel ophangen, kan het gewoon niet negeren. Maar ben wel geirriteerd.

Als ik bij iemand naar de toilet ga en ik vind dat de rol verkeerd om hangt, dan hang ik hem vaak  zoals ik vind dat een w.c. rol moet hangen. Dus beste bekenden van mij, nu weten jullie het dus, ik ben de rol om draaier. (overigens links op de foto onder hangt hij goed)

Het meest vervelende vind ik, wanneer je echt heel nodig moet en er een vreselijke stank van je voorgangster hangt. Jij plast snel en gaat er ook zo snel als mogelijk weer van af, maar er staat al weer iemand anders te wachten om na jou te gaan. Ik moet dan gewoon even zeggen dat het vreselijk stinkt, maar zo nodig moest plassen, dat ik het echt niet kon uitstellen en de ander vervolgens succes wensen er mee. Dit in de hoop dat ze niet zal denken dat ik de stank veroorzaker ben.

Hardop in mezelf praten, wanneer ik heel druk ben over wat ik allemaal moet gaan doen en wanneer ik heel boos ben dan ventileer ik dat ook hardop. Gekke is dat ik dat vroeger tegen mijn hondje deed in de vorm van; “Gaat het vrouwtje zo even boodschappen doen, langs de apotheek en dan snel naar huis om de ramen te lappen, bla, bla, bla”. Hondje is er helaas niet meer, dus doe ik het nu vaak zo: “Zo, even opruimen, mail checken, snel een wasje in de machine en dan op naar de tandarts, niet vergeten OV kaart op te laden, bla, bla”. Waarom ik dat  doe? Geen idee! Ik deed dat ook vaak op kantoor, wat regelmatig bij mijn collega de vraag uitlokte: “Uh….Wat zei je?”.

Wanneer ik iets gegeten heb,  ik er altijd wel iets van laat liggen op mijn bord. Dit doe ik al van kinds af aan en zei vroeger dan ook vaak, dat ik dat deed voor als ik vergiftigd was, dat ze dan terug konden vinden hoe en waarmee. Hoe gestoord is dat? 🙂

Wanneer ik de flat uit ga, moet ik altijd even checken of er post is en dat ook weer wanneer ik terug kom. Zelfs op zondag………

Dingen uit stellen, daar dagen over in zitten, vervolgens uit eindelijk toch gewoon doen en dan er achter komen dat het eigenlijk niet zo veel werk was en zo veel prettiger voelt om ze maar gedaan te hebben.

Altijd een opgeruimde aanrecht willen hebben, ook na een gezellige avond met vrienden/familie, niet eerder naar bed gaan, dan dat alles eerst opgeruimd is, al loop ik al op mijn tandvlees.

Nooit de deur uitgaan, zonder het huis aan kant te hebben, al is dit voor een ander maar op het eerste gezicht.

Altijd weer sokken kwijt zijn, de enkele sokken toch bewaren in de hoop dat de andere helft ook opeens weer opduikt en vervolgens na een tijdje de enkele sokken alsnog weggooien. Ze liggen immers al lange tijd nutteloos als eenzame sokken in de la. Vervolgens weer opeens een aantal enkele sokken te hebben en je dan af vragen of je de andere helft daarvan  nou net hebt weggegooid.

Ik eet niet graag op straat, maar wanneer dit dan wel een keer gebeurd, toevallig naar de grond kijken en een verse rochel knipoogt naar me, of wanneer ik in de auto iets eet en ik kijk opzij en iemand  heel driftig iets uit zijn neus peutert. Mijn eetlust verdwijnt dan op slag en het eten verdwijnt dan meestal meteen in de vuilnisbak. Ik ben eigenlijk heel vies uit gevallen wat dat betreft.

Wanneer ik in de supermarkt al die lekkere broodjes zie liggen, die je zelf met een tang moet pakken, ik eindelijk een keer overstag ga om ze ook te nemen.  Dan zie hoe iemand zo met zijn/haar handen in die bak aan het graaien is, de broodjes op slag besluit links te laten liggen. Dan ben ik meteen weer voor heel lange tijd genezen, om voor deze broodjes te gaan. Ik ga dan meteen weer naar de bakker en betaal liever een paar cent meer.

Die verrekte bloeiende kamerplanten, die het bij mij nooit lang willen doen, niet gewoon weg te gooien, maar op het balkon zetten, omdat ik het eigenlijk zonde of een beetje zielig vind. Ze daar vervolgens alsnog vergeten of ontdekken dat het te koud is geweest en de plant een nare dood is overkomen.

Ach zo heb ik er nog wel veel meer…………. en jullie?

 

Hits: 318