“Had ik nou wel….of had ik nou niet?” ze kijkt mij met een diepe frons aan en vervolgt; “Mijn hart maakte een sprongetje van schrik, ik had toch mijn net terug gekregen omslag doek op die stoel gelegd? Of had ik hem mee naar binnen genomen? Ik sprong op en ging binnen kijken, maar wat ik vreesde was dus zo, daar lag hij niet. Dus weer gejat? Ik keek snel om me heen, liep snel om het huisje heen,  zag ik daar nu iets bewegen? “.Ik kijk naar haar via de skype verbinding en zie dat ze zich zit op te winden. Ik ben heel benieuwd wat of wie ze zag en hoe het verder zal gaan, dus spoor haar aan verder te vertellen.  Ze haalt even diep adem en gaat verder: “Ik dacht dus iets te zien verderop in de struiken en was inmiddels zo kwaad, dat ik mijn pas versnelde en vast van plan was die persoon in de kraag te vatten. Ik kwam bij de struiken aan waar ik beweging had gezien en liep er zo snel als mogelijk was, dwars door heen. De takken prikten in mijn huid, maar ik moest en zou weten wie het was, dus liep steeds sneller. Ik kwam uiteindelijk op een open plek uit en keek snel om me heen. Er stond links van me een huisje, welke ik nog niet eerder had gezien. Ik liep er op af en bonsde op de deur. Maar het maakte een verlaten indruk. Ik liep er om heen en bleef er achter even heel stil staan en luisterde goed of ik iets hoorde. Achter me ergens tussen de struiken hoorde ik opeens een gekraak en snel liep ik die kant op, de struiken waren zo dicht en het schemerde al behoorlijk, dus koos ik er voor om er niet door heen te gaan en terug te gaan naar mijn huisje”.

“Daar aangekomen, heb ik  een beetje opgeruimd een broodje gemaakt en ben ik buiten in het donker gaan zitten met de windlicht aan en een sigaretje. Pablo kon elk moment hier zijn, om samen met mij de nacht door te brengen in het huisje, in afwachting wat er vannacht zou gaan gebeuren. Weet je wat het is? Ik bedacht op eens dat wanneer Agaath de schuldige zou zijn van alle ellende, zij wel een goede toneel speelster is. Heel eerlijk gezegd, dacht ik nu dat zij  het niet is geweest, maar echt overtuigd was ik nog niet. Op eens hoorde ik iemand ‘pssst, pssst’ roepen en ik zie het koppie van Pablo die op zijn hurken bij de deur zit en gebaren maakt, dat hij naar binnen gaat. Ik knik en rook mijn sigaret op en blaas de windlicht uit en ga ook naar binnen”.

Nu schenkt ze een wijntje in en glimlacht naar me. “Wacht even” zeg ik tegen haar en schenk mij zelf ook wat in en ga er eens goed voor zitten. “Vertel” zeg ik kort en ze gaat verder: “Tja, terwijl ik naar binnen liep en snel de deur achter mij dicht deed, besefte ik opeens dat ik gewoon met een toch wel voor mij wild vreemde Spaanse man hier in het huisje was, maar gek genoeg, voelde ik mij niet onveilig. Ik fluisterde zachtjes, heel zachtjes tegen Pablo en wees hem de plek waar ik zijn luchtbed en slaapzak had neergelegd, ik wees op de ijskast en maakte vragend een drink gebaar naar hem en hij knikte bevestigend. Ik pakte de wijn en hij schudde nee, dus schonk ik een sapje voor hem en mezelf in. We moesten inderdaad broodje nuchter blijven, we wisten immers niet wat de nacht ons zou brengen. Ik controleerde of alle gordijntjes goed gesloten waren en liet slechts een klein schemer lampje branden. We namen allebei plaats op ons eigen bed met het sapje en glimlachten naar elkaar. Wat een rare situatie was dit eigenlijk”.

Ze neemt een slokje en gaat verder: “Zo hebben we een tijdje zwijgend gezeten en vervolgens ben ik naar de badkamer gegaan en heb de douche aangezet, maar ben er niet onder gaan staan. Met een washandje en een stukje zeep heb ik mijzelf opgefrist en mijn tanden daarna gepoetst. De douche liet ik ondertussen aan staan en hield mijn oren gespitst. De laatste keer dat ik er onder stond, viel het stroom uit, dus voor alle zekerheid had ik een zaklantaarn op het badkamer kastje liggen.  Het stroom bleef aan, maar ik dacht wel iets te horen. Ik deed de douche uit en bleef nog heel even stil staan luisteren. Opeens hoorde ik in de kamer iets, Pablo was opgesprongen en ik hoorde hoe hij de deur open gooide, snel verliet ik de badkamer en liep ook naar buiten. Ik zag niks, dus rende ik snel terug naar de badkamer om de zaklantaarn te pakken. Ik hoorde de stem van Pablo en een vrouwenstem , de vrouw riep dat hij haar moest loslaten. Als de wiedeweerga ging ik op de geluiden af en knipte de zaklantaarn aan………….ik zag Pablo worstelen met een vrouw die helemaal in het zwart was gekleed, ik kon haar gezicht niet zien. Zo ver ik het kon zien, was deze vrouw groter dan Agaath, maar wie was het dan wel? Opeens zag ik dat zij haar arm ophief en Pablo kei hard met iets op zijn hoofd sloeg. Pablo viel op de grond en de zwarte gestalte rende hard, heel hard weg. Ik schreeuwde en wilde achter haar aan, maar maakte mij zorgen over Pablo en besloot eerst hem te helpen. Hij had zijn hand tegen zijn hoofd gedrukt en ik zag een klein straaltje bloed langs zijn vingers over zijn slaap lopen. Ik hielp hem overeind en Pablo stamelde  in half engels en half spaans dat hij achter het wezen aan wilde, maar dat vond ik geen goed idee. Eerst wilde ik in het licht kijken wat er met hem aan de hand was, dus nam ik hem mee naar het huisje”.

“Daar aangekomen, bleek dat de wond op zijn hoofd mee viel en ik besloot om J.J. te bellen en hem te vertellen wat er gebeurd was en hem Pablo aan de telefoon te geven, zodat hij in het spaans aan hem kon vragen of hij had gezien wie het was. Terwijl Pablo met hem sprak, werd er op de deur geklopt…………..”

Hits: 602