Mijmer blogje van een dankbare en gelukkige oma……

Twee mooie blauwe onschuldige kijkers kijken mij diep aan. Het ventje is nog geen 9 maanden oud en ik kan mij mijn leven nu al niet meer zonder hem indenken. Wat zou hij trouwens denken? Geen idee. Ik lach naar hem en krijg een brede smile terug. Ik smelt, mijn hart loopt over….

Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik ook zo zat met de nu bijna 4 jarige Lisa, mijn eerste biologische kleinkind, het kind van mijn kind, mijn oudste, mijn zoon.Wat genoot ik van elke ontwikkeling, haar eerste brabbels, haar altijd vrolijke lach.

Nu zit ik dus net zo met het kind van mijn jongste, mijn dochter en ik besef dat alles zo snel gaat en ik moet genieten van elk moment dat ik met ze door mag maken. Het moment dat je hoort dat je oma gaat worden, de zorgen om de zwangerschap en bevalling, de blijdschap om de geboorte van een gezond kindje, het lijkt allemaal zo kort geleden. 

En toch loopt er nu een parmantige, bijna 4 jarige, vrolijke kletskous rond en zit er een heerlijk stevig en vrolijk ventje rechtop naast je op de grond. Mijn kleinkinderen. Wat zijn ze bijzonder! Ook met Stijn zing ik regelmatig “visje, visje in het water, visje in de kom” net als bij Lisa en ook bij hem zie ik dezelfde belangstelling voor de gebaren die ik er bij maak en ik kan niet wachten tot hij het ook zelf gaat zingen, net als Lisa nog niet eens zo lang geleden deed.

Ik loop achter de kinderwagen en mijmer over dit alles, Stijn kijkt naar mij, onafgebroken lijkt wel.

Mijn haar zit in mijn ogen en ik blaas langs mijn neus omhoog om mijn haar lok uit mijn ogen te krijgen. Stijn kijkt er naar en begint spontaan te schateren. Tja, dit vraagt om een herhaling van deze blaas actie en ik blaas dus nog een keer omhoog, mijn haarlok wappert op mijn voorhoofd en Stijn komt niet meer bij. Zo liep ik dus als vreemde haar omhoog blazende oma achter de kinderwagen.

Het geluks gevoel stroomt door mij heen, hoe kostbaar is dit simpele momentje tussen oma en haar kleinkind? Dit is toch onbetaalbaar? Ik ben mij er heel goed van bewust, dat ik mijn handen dicht mag knijpen met deze twee kinderen, waar ik gelukkig heel veel contact mee heb.

De blije gezichtjes wanneer ze mij zien, de altijd en nog steeds hard op mij af rennende Lisa met haar armpjes voor zich uit gestoken, waarop ik steevast roep: “rustig, pas op dat je niet valt”, wanneer ik haar vervolgens in mijn armen opvang en haar tegen mij aandruk, met haar armpjes om mijn nek. Het mooiste sieraad wat een oma om haar nek kan dragen en dat is het.

Met Stijn heb ik, doordat ik regelmatig oppas, ook zo een bijzondere band opgebouwd. In het begin hadden we het allebei heel zwaar. Toen zijn moeder weer ging werken na ruim 5 maanden met hem samen te zijn geweest, heb ik wel eerst een paar keer even opgepast, maar nooit eerder echt lang, laat staan een volle dag. Stijn is een borstkind (net als mijn eigen kinderen vroeger waren) en dat is mooi. Het punt was echter, dat Stijn helemaal niks van spenen moest hebben, geen fopspeen en geen fles speen. Dus afgekolfte borstvoeding accepteerde hij niet in een fles. Alles heeft mijn dochter voor ze weer ging werken, geprobeerd en aangeschaft, maar nee, Stijn heeft echt een kop er op zitten en moest er absoluut niks van weten. Dat gaf bij het oppassen wel een probleem.

Dus in het begin hebben Stijn en ik een weg moeten vinden samen, zodat hij genoeg voeding en vocht binnen kreeg en daar waren we soms best allebei een beetje ongelukkig door. Wanneer Stijn verdrietig was, dan was ik dat ook.

Maar uiteindelijk is het allemaal gelukkig goed gekomen en inmiddels kan ik Stijn letterlijk lezen en weet precies wanneer hij wat nodig heeft. Al vindt hij een fles of speen nog steeds niets, we hebben een andere weg gevonden die werkt en dat is prima. Ik weet precies wanneer hij honger, dorst of slaap heeft en traantjes vloeien er helemaal niet meer. Stijn op zijn beurt, weet ook wat oma wel en niet zal doen. Samen hebben we het nu super gezellig en hij huilt echt helemaal nooit bij mij, hij lacht wel veel, speelt heerlijk in zijn eentje. Waardoor oma ook even iets anders kan doen, maar hij vindt samen iets doen ook geweldig net als oma. Kortom we genieten samen wat af, al ben ik ondanks zijn voorbeeldige gedrag ‘s avonds toch wel helemaal uitgevloerd, ik zou het voor geen goud ter wereld hebben willen missen. Maar ik mag weer even in de herhaling en ik geniet nog meer dan ooit.

Hetzelfde met de twee wekelijks logeer partijtjes van Lisa, die zijn ook goddelijk. Ze gaat huppelend naar ons toe en wanneer ze weet dat ze mag komen logeren, dan wil ze het liefst ‘s morgens vroeg al onze kant opkomen. Steevast moet er dan gehakt gehaald worden en niet te vergeten uien. Nadat we allebei onze handen goed hebben gewassen, waarbij zij een stuk zeep zowat op maakt door met een nagelborsteltje flink heen en weer te gaan over de zeep en haar nageltjes, gaan we beginnen. Steevast moet zij de eieren er doorheen doen en ze weet precies welke kruiden oma gebruikt, dus een kruid vergeten, dat gaat niet. Vooral de uien mogen niet vergeten worden, toen haar andere oma een keer gehakt had gemaakt, zaten daar geen uitjes doorheen en dat vond Lisa dus geen goede gehaktbal.

Nadat ik haar een pluk gehakt gegeven heb in een eigen schaaltje, maakt ze super kleine balletjes. Dat is slim, want die zijn het snelste gaar en geschikt om te proeven. De grote ballen zijn voor opa, oma, pappa en mamma en die hebben meer tijd nodig, dat weet ze precies. Maar die kleine balletjes, tja, daar komt ze tig keer voor terug naar de keuken.

Behalve het gehakt gebeuren heeft Lisa allerlei rituelen bij oma en opa en ze wijkt daar niet graag van af. Ze weet precies waar haar bordje en bestek zijn en er moet altijd in het grote bad gegaan worden, waar we altijd “visje, visje in het water” zingen. Daarna moet er worden voorgelezen en gezongen. Altijd slaap kindje slaap, al vanaf dat zij een kleine baby was en dan is het goed. Hoor je haar niet meer tot de volgende ochtend, legt ze tevreden haar hoofdje neer en slaapt in no time. Wanneer ze de volgende dag wakker is, dan speelt ze lief in haar bedje, als ze het idee heeft dat het nog te vroeg is. Je hoort haar dan niet en wanneer ze er wel genoeg van heeft, dan hoor je opeens heel hard: “Oma Yia Yia” en dan wil ze haar aandacht. Ze wacht dan keurig tot ik naar haar kamertje kom en ze is dan ook meteen gezellig. Even stoeien met opa en die uitzwaaien als hij naar zijn werk gaat en we hebben weer een leuke dag voor ons liggen.

Ook dit kind kan je aankijken met haar donkerbruine ogen op een manier dat je het gevoel krijgt dat je smelt. Ook bij haar loopt mijn hart regelmatig over van liefde net als bij Stijn. Ik kan gewoon een hele tijd naar ze zitten te kijken, vol liefde en dankbaarheid.

Ik ben mij bewust van de waarde van deze twee wezentjes en hoe blij ik mag zijn dat zij in mijn leven zijn, ik hoop dat ik nog heel lang de rol van oma Yia Yia mag vervullen. En wanneer het even tegenzit in het leven en dat kennen we allemaal wel, dan denk ik aan die twee en de vreugde die ik er van heb en dan kan ik weer veel meer aan!

Dat is het mooie van oma zijn, dankzij je kleinkinderen lacht het leven meer naar je dan ooit.

* In dit blog heb ik het even over mijn twee biologische kleinkinderen omdat die het meest om mij heen zijn, maar daardoor absoluut niet belangrijker of waardevoller dan mijn “bonus”klein kinderen, laat dit duidelijk zijn. Al onze kleinkinderen zijn ons even lief.

Hits: 371

4 gedachten over “Mijmer blogje van een dankbare en gelukkige oma……”

  1. ik heb 3 kleinzonen Levi al 19 Nio bijna 5 en Berre juist een maand jong .ik geniet van alle 3 .iedere leeftijd heeft zijn charmes ..het zijn waardevolle schatten .zij noemen mij moeke (de jongste begint met zijn donkere oogjes te volgen.

    1. Remilde dank je wel voor je reactie. Wat leuk drie stuks in verschillende leeftijden! En je hebt helemaal gelijk, elke leeftijd heeft zijn eigen charmes. Geniet er maar lekker van, doe ik ook!

Laat een reactie achter op Oma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.