Afgelopen weekend hebben we na lange tijd onze twee oudste kleindochters weer eens te logeren gehad. Dertien en tien jaar oud zijn ze. Dat was weer even omschakelen van de luier kindjes en het vierjarige prinsesje waar we de laatste tijd veel meer mee te maken hebben.

Maar wat was het verrassend makkelijk en gezellig ook. Wat een verschil met toen ze nog klein waren en hier kwamen slapen. Die tijd was ook leuk, maar zo anders. Veel vermoeiender en bewerkelijker. Nu kun je gewoon samen overleggen hoe je de dag door gaat brengen, wat we gaan eten en wat voor lekkers er ‘s avonds op tafel moet komen. We lieten ze eerst de dag besteding kiezen, dierentuin, bioscoop, Dolfinarium, noem het maar op en zoals te verwachten was, werd dit Batavia stad……..

Nee niet voor de boot, daar gaven ze helemaal niks om. Het ging de dames in de dop om de kleding zaken, de bekende merken. Zodra we Batavia stad binnenliepen hoorde we al verrukt allerlei merken roepen, daar wilde ze naar binnen en daar en daar….Nou is opa helemaal niet van het shoppen en met name niet van het kleding shoppen, maar nu was hij zo geduldig dat ik hem bijna niet herkende.

Wanneer de meiden iets hadden gevonden wat ze mochten kopen, kreeg opa het in zijn handen geduwd en ging hij geduldig in de rij bij de kassa staan om af te rekenen. De meiden en ik keken dan weer verder. Zelf keek ik helemaal nergens naar, het ging nu niet om mij, het was immers hun dag, dus keek ik gezellig met hun mee en stond ik geduldig voor de paskamer te wachten tot de kleding geshowd werd. We hebben ze lekker hun gang laten gaan. Zo vaak zijn ze niet bij ons en ze hadden nog kadootjes voor Sinterklaas en de kerst te goed, dus hoppa….shoppen geblazen.

Tot op een bepaalde hoogte natuurlijk, want het moet wel allemaal leuk blijven en ook weer niet te gewoon worden. Maar hun blijdschap met alles was het dik waard. Die gezichten straalden en dat maakte opa en mij zelf ook blij. Uiteraard hebben we wel heel pedagogisch verteld dat dit niet de gewoonte gaat worden wanneer we ze weer zien en dat begrepen de dametjes in de dop donders goed.

“Waar willen jullie lunchen?” vroegen wij aan ze en we hadden het kunnen weten, het werd Mac Donald. Al hoefde dat van mij helemaal niet, daar liet ik dus niets van merken en ging enthousiast mee naar binnen. Het was immers hun dag, dus niet zeuren oma en opa. Mac Donald werd het dus en ik moet zeggen dat het eten daar aan mij niet besteed is, maar dat de dametjes in de dop zaten te genieten. Dat was wat telde! Toen we Batavia stad verlieten, stortte de jongste al vrij snel in slaap en zag ik dat de oudste knikkebollend op haar telefoon zat te kijken. We waren bijna thuis toen we de dames in de dop vertelden dat we nog even boodschappen moesten doen en dat zij mochten uitkiezen wat er voor drinken en eten moest worden ingeslagen. Op slag allebei helemaal weer wakker en met zijn vieren gingen we de winkel in.

Heerlijk om ze eens zo erg te verwennen! Oma of opa mogen we dit, of dat, of zus of zo?Ja hoor, doe maar in de kar en ook hier hetzelfde verteld dat dit geen gewoonte zou zijn wanneer ze weer of vaker zouden komen, maar dat het voor nu wel een keertje mocht. Het viel mij op dat opa nog meer genoot dan de meiden zelf, hij vond het heerlijk om ze te verwennen en dat begrijp ik. Na van alles ingeslagen te hebben, mochten ze allebei nog een tijdschrift uitkiezen en gingen we afrekenen bij de kassa. Toen alles op de band lag, dacht ik wel eventjes bij mij zelf, wat een hoop onzinnige rotzooi, maar goed de meiden wilden het graag, dus voor deze kaar dan maar.

Eenmaal thuis aangekomen, hebben we de kaarsjes aan gestoken, de kachel lekker hoog, lekker drinken ingeschonken en wat te knabbelen neer gezet en werd er gekozen voor Monopoly. Dus de eettafel lag bezaaid met geld en hypotheek kaartjes etc. etc. Gezellig was het in ieder geval wel en al had de jongste af en toe wat hulp en uitleg nodig, er werd bloedje serieus gespeeld en kei hard gelachen wanneer zij opa hadden weten af te leiden wanneer er iemand op één van zijn straten kwam. Het avond eten hebben we aan de salon tafel gegeten, tafelkleed over de tafel heen, de banken dicht er tegen aan geschoven, t.v. aan en smikkelen en smullen. Het was echt genieten!

Daarna nog een tijdje monopoly gespeeld en vervolgens gingen de dames in de dop douchen. Dat douchen was ook zo anders dan de laatste keer dat ze hier waren. Geen Zwitsal produkten maar de douche foam van oma, geen ‘prikt niet in de ogen shampoo’ meer, maar de shampoo van oma. Vervolgens gaf ik ze beiden een badlaken, vertelde waar alles stond en wat ze mochten gebruiken, hoe de douche werkt en hoppa, deur dicht en ze gingen lekker hun gang. Kwamen fris in pyama de kamer in. Geen omkijken naar dus voor oma. Daarna lekker naar bed, de volgende dag zouden we weer verder gaan met Monopoly. Toen ik even later bedacht dat het best wel koud was en de kachel in de slaapkamers bij ons nooit aan staan en ik daarom een extra deken over hun dekbed heen wilde doen, lagen ze allebei in een diepe slaap met heel tevreden gezichtjes, lekker tegen elkaar aan, op het 2 persoons bed. Ik keek heel even naar ze en besefte dat het eigenlijk nog zo kort geleden was, dat er eentje nog in de luiers was en ze beiden nog zo afhankelijk waren.Nu lagen daar twee mooie best al grote meisjes, onze twee dametjes in de dop!

De dames hadden heerlijk geslapen en zelfs hun bed netjes opgemaakt. Zachtjes waren ze hun bed uitgegaan en lekker in de keuken voor het raam gaan zitten om ons niet wakker te maken. Zo lief. Natuurlijk kwamen ook wij er al snel uit. Vervolgens werd er gebruncht aan de salontafel, want Monopoly had nog steeds de eettafel in beslag genomen en daarna gingen we weer dapper verder. Aan het eind van de dag zijn we lekker gegrilde kippetjes gaan eten in een restaurant achter ons huis. Opa ging trots met zijn twee oudste kleinkinderen naar binnen en ze stelden zich netjes voor aan de mensen die wij kennen. De kippetjes werden opgediend en ons jongste dametje in de dop liet toch even zien dat ze eigenlijk echt nog wel een klein dametje is, zij vond die kip met die botjes niet grappig, dus opa moest voor haar de kip eerst ontleden. De oudste zat heerlijk te genieten van haar kippetje en ergerde zich aan haar jongere zusje. Ik moest er inwendig om lachen, zo herkenbaar. Goed we hebben zitten smullen en daarna werden onze dametjes in de dop weer opgehaald. Ze bedankten ons hartelijk en we kregen een dikke pakkerd van ze, ik keek ze na hoe ze de zaak uitliepen…….zo groot al weer, zo wijs, mooi en lief, onze dametjes in de dop!

Hits: 246