Tja daar zit ik dan aan de grote eettafel, lamp aan, want het is om 1 uur ‘s middags zo waar donker. Laptop voor me, koffie en zakdoeken, veel zakdoeken naast me en de kachel een graadje hoger.
Ik kijk naar het “storm veilig” gemaakte achterbalkon en de jachthaven waar we zicht op hebben, de boten schommelen alsof ze proberen te ontsnappen, menig zeildoek probeert de lucht in te vliegen, de zeilmasten tikken alsof hun leven er van af hangt en maken een behoorlijk kabaal. Ik kan mij daar nooit aan storen, vind het zelfs een lekker geluid. Wanneer ik aan de andere kant door het keukenraam kijk op de haven kom, dan lijkt het zowaar alsof we aan zee wonen, het normaal kalme water is wild door de wind, golven bonken tegen de wal. Mooi om te zien, wel guur en koud. Het stormt, het stormt flink. Maar ik zit warm en droog binnen en dat scheelt.
Ik blijf vandaag ook binnen want ik ben wakker geworden met een fikse verkoudheid. Vier dagen voordat wij samen met vrienden naar Ierland gaan. Bijna iedereen om me heen heb ik de afgelopen tijd verkouden gezien, in de bus regelmatig met alleen maar hoestende en proestende mensen gezeten. Amper adem durven halen, na elke bus rit goed mijn handen gewassen, in de hoop dat ik overgeslagen zou worden of op zijn minst na ons tripje naar Galway getroffen zou worden. Maar helaas, pindakaas, ik ben toch het haasje.
Jammer, beetje jammer, maar er zijn altijd ergere dingen zeg ik dan maar. Maar ik baal wel. Ik vraag me ook altijd weer af hoe een mens zoveel snot kan produceren en waar in ons hoofd we dat dan hebben zitten. Nare gedachte, zo een volle snot kop. Mijn duo neus spray is even mijn grote vriend te samen met mijn balsam/menthol zakdoekjes. Ik heb het er maar druk mee en de inspiratie voor een blog is er ook even niet.
Toch zit ik heel relaxt, het is zondag dus we hoeven of moeten ook niks. Genoeg te eten en te drinken in huis, dus ochtendjas aan en let it go! Ik hoor en zie het geweld van de storm en weet meteen weer waarom ik absoluut niet van de herfst hou, met zijn nattigheid, afstervende natuur, muffe luchten, winderige dagen zoals dit. Ik kan zelfs niet enthousiast worden over de kleuren van de bladeren, Een bos in de herfst is aan mij niet besteed. ik vind de herfst een niks seizoen. De herfst vind ik eigenlijk de maanden januari en februari onder de maanden, noodzakelijk maar helemaal niets, saai en snel voorbij laten gaan.
Het is indrukwekkend wat er buiten allemaal gaande is, maar echt leuk vind ik het dus niet. Daarom maak ik er binnenshuis er maar het beste van. Open haardje aan, kachel graadje hoger, lekkere zelfgemaakte soep, kaarsjes aan, vlees voor morgen zachtjes laten sudderen, het getokkel van mijn partner op de gitaar en ik ga het zo waar fijn vinden dat ik vandaag de deur niet uit kan en hoef. Ondanks mijn verkoudheid en die vreselijke storm buiten, voel ik mij eigenlijk tevreden in mijn situatie, heel vredig. Weet je wat? Dat schrijf ik op, dat is vandaag mijn blog!
Volgende week maandag een nieuw blog over de avonturen van 6 prettig gestoorde en gezellige mensen in Ierland.
Hits: 110