Zo het zit er weer op. Ons jaarlijkse 4 daagse tripje naar Ierland. Dit keer hadden we gekozen voor Galway en wat was het leuk! We zijn weer met een groep vrienden gegaan en we hebben veel meegemaakt en gezien! Maar vooral veel, heel veel gelachen……….Donderdagochtend zijn we geland in Dublin en in plaats van daar te blijven, hadden we dit keer gekozen om een auto te huren en door te steken naar de west kant van Ierland, Galway. 

We kenden Galway alleen uit verhalen en het liedje Galway girl. Uiteraard hebben we via internet gekeken wat we konden verwachten en wat er in de omgeving was te zien en vol goede moed gingen we de weg op. Eén van onze vrienden was gebombardeerd tot de BOB, ook omdat hij ondanks dat hij dit ook nooit eerder had gedaan, wel het links rijden aan durfde. Dus gingen we na wat passen en meten met de bagage, vrolijk op weg.

Na een tijdje rijden, begonnen we een beetje te wennen aan het links rijden en kwamen we aan in Athlone. Een leuk plaatsje halverwege, midden in Ierland. De auto geparkeerd en eens rond gaan kijken. Wat een leuk plaatsje en zoals overal in Ierland hebben ze daar ook leuke pubs. Dus gingen we er bij eentje naar binnen voor een plas en een drankje. Zodra je de deur open doet sta je in een sfeervolle ruimte met zaagsel op de stenen vloer, een knapperende open haard en begroet iedereen je meteen heel vriendelijk. Alsof je er alle dagen komt! De Ierse gast vrijheid is zo geweldig!

Na daar even heerlijk gezeten te hebben en gekletst met de barkeeper en andere gasten die uit de US kwamen, hebben we nog ergens heerlijk gegeten (op advies van de barkeeper) uiteraard werd the Irish stew ook weer geprobeerd en zijn we daarna heel tevreden weer verder op weg gegaan naar Galway.   

De Ierse plaatsen hebben allemaal hun eigen specifieke Ierse sfeer, overal verschillende huizen, veel leuke pubs en eethuisjes. Het eten is heerlijk en betaalbaar en je wordt overal ontvangen alsof je al jaren een vaste klant bent. Wij voelen ons mede daardoor alle zes zo thuis in Ierland.  De Ierse bevolking zijn zulke fijne en gastvrije mensen en overal begroeten ze je vriendelijk en beginnen ze meteen met je te praten en vragen te stellen waar je vandaan komt, of advies te geven waar je lekker kunt eten of gezellige muziek kunt vinden. Of je nou met een groep bent of niet, contact heb je altijd meteen en wij houden er van! Goed, nog een heel lang weekend voor ons dus inchecken in ons hotel en gaan met die banaan!

Het hotel ligt midden in Quaystreet en dat is de straat waar de meeste pubs zich bevinden. De straat is gevuld met straatmuzikanten en sfeervol versierd met kerst verlichting, overal terrassen voor de pubs en de restaurantjes. We zien alleen maar vrolijke mensen, dus er is een meer dan goede sfeer. We hebben er zin in. Aan het eind van de straat is een kerstmarkt met verlicht reuzenrad, de straat is ook vol met kleine en grotere winkels, maar voornamelijk een groot aanbod kleine winkels die echt van alles verkopen. Er zit ook een groter winkelcentra, welke om de stadsmuur is heen gebouwd en natuurlijk ook helemaal in de kerst sfeer is. Er zijn allemaal kleine zijstraatjes die van alles verbergen aan winkels, pubs, eet gelegenheden. Heel bijzonder is ook dat er zowel kleine winkels zijn waar je heerlijk kunt snuffelen of die juist heel gespecialiseerd zijn, maar ook mooie grote winkels waar zelfs nog een doorman compleet met kostuum en hoed staat die de deur voor je open doet. Sjiek de la poepie!

Kortom, buiten het vermaak wat er dus genoeg is, kun je hier ook shoppen tot je er bij neer valt indien je dit mocht willen. De pubs zijn echter stuk voor stuk met een eigen karakter bijzonder en hebben allemaal live muziek. Maar ook in de omgeving is echt genoeg te zien. De tweede dag zijn we weer in de auto gestapt en hebben we de cliffs of Moher bezocht.  Indrukwekkend, beetje jammer dat we bij aankomst 6 euro per persoon neer moesten tellen en wanneer we een torentje wat er stond wilde bekijken nog eens 2 euro, dat was voor het onderhoud zei men, een beetje over de top die totaal prijs, maar ja wanneer je er eenmaal bent wil je het ook zien, dus dan maar een rondje minder in de pub. Onderweg ergens eerst ontbeten in een soort truckers restaurant met ook weer zijn eigen sfeer en af toe gestopt om te genieten van het prachtige uitzicht. Het was koud maar gelukkig wel droog en de zon was zelfs aanwezig. Na deze trip was het uiteraard weer heerlijk om in een warme pub neer te strijken, zodat onze BOB ook weer aan een drankje kon. Helaas voor hem werd hij getroffen door een buikvirus of zo iets en kon hij niet mee genieten in de gezellige pub onder ons hotel van een fantastische band en een super gezellige avond.

De volgende dag stond ingepland als shop, drink, what ever dag. Kortom een dag waar een ieder vrij was om te doen wat hij of zij wilde doen. Helaas was onze BOB nog niet helemaal in orde, dus die bleef in zijn hotelkamer. De rest begaf zich naar de local market waar allemaal spullen rechtstreeks van de boeren werden verkocht. Daar zagen wij alle vijf voor het eerst hoe spruiten groeien. Bizar dat we dat geen van allen wisten, maar ook weer grappig. We hadden er eigenlijk ook nooit bij stil gestaan bleek daar. Na een leuke wandeling door Galway heen, met dansende mensen op straat, muziek en acts all over, een beetje shoppen, eindigden we ………….weer in de pub onder ons hotel. Keken even hoe het met onze BOB ging, brachten hem wat water en toast waardoor hij zich ietsje beter voelde en zich ‘s avonds weer bij ons voegde. Daar hadden we een tweede leuke avond in de pub onder het hotel met weer een fantastische band. Lekker makkelijk, want je rolt zo je bedje in.

Tja toen brak de dag van vertrek al weer aan, de BOB was weer zo ver in orde dat hij gelukkig kon mee ontbijten en ook kon rijden. We hebben eerst nog even relaxt door Galway geslenterd richting ontbijtlocatie en de Spanish Arch dat is een boog uit 1584 aan de rivier the Corrib. Het ontbijt is stevig en lekker. Daarna zijn we weer vertrokken, we hadden alle tijd want we vlogen pas ‘s avonds. Dus ook The Fields of Athenry, hebben we bezocht, deze worden bezongen in een Iers Protestlied. Het gaat over een jongeman  die door de Engelse gevangen is genomen voor het stelen van graan en werd gedeporteerd naar Australie terwijl zijn hongerige vrouw met kind op de arm het schip nakijkt. Het lied is een aanklacht van de Ieren tegen de manier waarop Engeland hun toen behandelde. Terwijl er in Ierland hongersnood was, haalden de Engelsen al het graan weg. De link met het liedje staat onder dit blog. (Om weer terug te keren naar deze website het pijltje in plaats van het kruisje gebruiken).

Dus buiten de drank, het gezang en het geshop, hebben we ook wat cultuur gesnoven in die paar dagen. Onze BOB bleef gelukkig stabiel in zijn gezondheid, maar toen begon een andere vriend van ons last van iets te krijgen en moesten we regelmatig stoppen om hem te laten overgeven. 

Uiteindelijk kwamen we daardoor wat later in Dublin aan dan we hadden verwacht en moesten we zelfs een beetje gaan haasten. Onze zieke vriend moest echter opeens zo vaak naar een toilet dat we nu toch echt dreigden te laat bij de gate aan te komen. De arme man was zo ziek, dat hij zelfs bij de douane in een bagage bak heeft moeten overgeven. Nou dat was niet alleen heel benauwd voor hem kan ik wel vertellen! ik schrok mij rot. Er kwam meteen een douanier op hem af en die vroeg of hij medische hulp wilde. Ondertussen moesten wij al bijna boarden en de gate was echt een takke eind weg. Dus na de douanier er van te hebben overtuigd dat het allemaal wel zou gaan, hem duidelijk gemaakt dat onze vriend niet dronken was, excuses voor de vol gekotste bagage bak gemaakt, zijn we als idioten gaan lopen. Wat was die gate ver weg en wat kregen we het benauwd! Maar eind goed al goed, we hebben het gehaald en onze zieke vriend aan het gangpad gezet met zakjes en hoppa de lucht in terug naar Amsterdam. Gelukkig is er niks geks meer gebeurd en heeft iedereen alles binnen gehouden. Maar een enerverend en bijzonder steden tripje was het wel, waar we nog heel lang over zullen praten! En vooral lachen!

The fields of Athenry

Hits: 208