Traditie getrouw probeer ik elk jaar naar Artis Amsterdam te gaan. Vroeger ging ik daar vaak heen met mijn oma, later met mijn eigen kinderen en nu dus ook met mijn kleinkinderen. Laat ik nou vier kaartjes voor een dagje uit winnen bij de postcode loterij en ja de keuze waarheen was heel snel gemaakt….

Artis! Een dag geprikt en mijn gezin benaderd of zij mee willen/kunnen met hun kinderen. Op 2 na, mijn partner en mijn schoonzoon, kunnen ze allemaal inclusief Omi (mijn moeder). De enige andere optie was een weekend en dan kon mijn zoon weer niet en is het nog drukker hadden wij zo het vermoeden. Dus afgelopen donderdag was het dan zo ver. Dan moesten er wel 2 kaartjes bij gekocht worden, maar het bleef dan nog altijd voordeliger als dat je voor de hele groep kaarten moest kopen. Met twee auto’s gingen we er heen dus toen kwamen er ook nog 2 parkeer kaarten bij, maar dat mocht de pret niet drukken.

Zoals ik altijd al doe als we op vakantie gaan of een dagje weg, maak ik de avond ervoor een giga omelet en beleg zoveel als mogelijk verse bolletjes hiermee. Ook een paar bolletjes kaas en worst en lekkere krenten bollen van de warme bakker gaan in de rug tas. Daarbij een paar kleine zakjes chips, Bifi worstjes, mini Milky Ways en nog wat koek en snoep maken de tas compleet. Dan het drinken wat er uiteraard altijd eerst in gaat, voor een ieder minimaal 2x drinken. De tas is dan wel lood zwaar, maar er is altijd wel een man in onze groep die dat met liefde op zijn rug draagt en vervolgens regelmatig vraagt wanneer we de 1^e keer gaan stoppen om iets te nuttigen.

We spreken ‘s morgens om 10 uur af bij mij voor de deur en hebben er allemaal zin in. De rugzak gaat achterin en we gaan met goede zin op pad richting Amsterdam. De weer voorspelling is uitermate gunstig en dat vinden we al zeer prettig, niet te heet en nog belangrijker…droog!

Wanneer we in de buurt van Artis komen, de buurt waar mijn ouders woonden toen ik geboren werd en waar ik als kind vaak kwam, valt mij meteen al op hoe druk het in Amsterdam is en hoeveel er aan het veranderen is. Natuurlijk zijn sommige dingen nog steeds herkenbaar en het zelfde, maar toch, de ooit zo mooie buurt is een beetje een bouw put geworden waar Amsterdammers en vooral veel toeristen door elkaar heen lopen en rijden. De beleving is zo anders dan ik gewend ben van nog niet eens zo heel lang geleden, we kijken via de zijkant Artis binnen en zien al meteen dat er al behoorlijk wat volk al aanwezig is. Pffff….we zullen zien, want in het hoog seizoen ben ik hier nog nooit eerder binnen geweest.

De auto’s geparkeerd en we mogen de lange rij bij de kassa links laten liggen want wij hebben al kaartjes, dus een goed begin! We gaan de dierentuin in en de drukte valt dan uiteindelijk nog mee want de mensen verspreiden zich alle kanten op. Wij kiezen er voor om allereerst naar de olifanten en de giraffen te gaan. Het nieuwe olifanten verblijf met het schattige kleine olifantje is indrukwekkend en daar op een bankje met zicht op de olifanten gaat de rugzak voor de eerste keer open en nuttigen we de eerste bolletjes met ei. De sfeer zit er goed in en iedereen eet en drinkt lekker, de rugzak is al lichter aan het worden in plaats van onze portemonnee 🙂

Kleine Stijn van 16 maanden vindt alles prachtig en is super vrolijk en Lisa ontpopt zich als het “grote” nichtje en huppelt vrolijk zonder zeuren overal naar toe. Dat zij en oma een geheimpje hebben vertellen we niemand natuurlijk. Toen zij op een gegeven moment toch even geen zin meer had om te lopen, fluisterde oma in haar oor dat wanneer ze zonder zeuren tot aan de uitgang zou komen, oma voor haar een knuffeltje in het winkeltje zou kopen, maar dat dit natuurlijk wel ons geheimpje was. Dat werkte want ik heb haar daarna helemaal niet meer horen vragen of ze op haar pappa zijn nek mocht. Die had immers ook al de steeds lichter wordende rugzak te dragen, dus vandaar.

We staan voor het gorilla verblijf en een gorilla zit op zijn gemak te staren naar alle mensen achter het glas. Ik bedenk opeens: “Wie kijkt er nou naar wie?”. Opeens schieten er twee stoeiende gorilla’s voor het raam langs en we kijken vol bewondering naar deze prachtige dieren. De starende gorilla zit nog steeds het publiek te bekijken en ik vraag mij ook af waar hij nou aan zou zitten te denken. Ik moet bekennen dat ik wel iets herken, ik kan ook lang mensen zitten kijken vanaf een terras of zo en denk dan eigenlijk niets of juist van alles. Wie weet is dat met deze gorilla hetzelfde, lekker in het zonnetje en domweg lekker mensen kijken.

We houden het voor gezien en gaan verder, vogels, wilde dieren, het krijgt allemaal de aandacht van ons en langzaam maar zeker begint de vermoeidheid een klein beetje toe te slaan, maar het plezier van de kleintjes geeft mij weer energie dus ga ik dapper verder, mijn bijna 81 jarige moeder hoor ik ook niet, dus de paden op en de lanen in. Af en toe in mijn eigen gedachten naar vroeger. We passeren de lama’s en ik zie weer voor mij hoe een lama mijn eigen oma in haar gezicht spoog terwijl zij hem liefde vol  van heel dichtbij toe sprak. De lama bedankte haar aandacht met een giga klodder spuug recht in haar gezicht. Zielig voor mijn oma, maar ik moet er nu toch weer om glimlachen.

Terwijl ik met de hele groep geniet van de dieren maar nog meer van mijn gezin en mijn moeder, mis ik toch een bepaalde sfeer van vroeger in Artis. Natuurlijk de dieren krijgen steeds mooiere en veel betere verblijven, alhoewel sommige stukjes nog hetzelfde zijn als ooit, maar toch…..dat is natuurlijk iets waar ik mij bewust van ben. Niet alles kan bij het oude blijven. Lisa en Stijn hebben waarschijnlijk over heel veel jaren ook hetzelfde als ik nu, wanneer zij hier met hun kinderen zullen komen. Als er dan nog dieren tuinen zijn bedenk ik opeens. Maar dat weten we natuurlijk niet, voor nu druk ik mijn gedachten aan wat ooit was weg. Geniet van de vlindertuin, de apen etc.

Bij de pinguins nemen we weer wat te eten en drinken, dus de rugzak weegt nu bijna niets meer. Ik vraag mij wel even af waarom ik de pinguins vroeger leuker vond dan nu, in mijn beleving waren ze vroeger ook groter, het was of een ander ras of het kwam door dat je als kind toch anders kijkt naar dieren en dingen.

We gaan uiteindelijk het aquarium binnen. Dat is wel veranderd in de loop der jaren, dat was ook wel nodig, maar verder nog precies hetzelfde sfeertje en gevoel als toen. Nostalgie komt over mij heen wanneer we het donker met de grote aquaria aan beide zijden binnen lopen.

Tot mijn grote vreugde is kleine Stijn meer dan enthousiast over de vissen, groot en klein, het maakt niet uit, want hij klapt in zijn handjes en brabbelt van alles in zijn eigen baby taal. Lisa staat er lachend bij en ik….ik geniet met volle teugen van dit schattige beeld.  Deze twee blije kindjes heerlijk! Onbetaalbare momentjes!

Vlakbij het winkeltje en de uitgang moeten we toch echt eerst de kinderboerderij van Artis nog even in, want als Stijn dieren leuk vindt, dan zijn dat gek genoeg wel de geiten. De kinderboerderij is nog hetzelfde als vroeger, maar met minder dieren dan toen. Voor Stijn en Lisa maakt dat niets uit, die vinden het toch wel leuk. Minstens zo leuk, als de olifanten, leeuwen, zeehonden etc. je kunt je dan eigenlijk even afvragen of een dagje naar een boer of kinderboerderij niet net zo leuk was geweest. Maar toch wil ik de traditie van naar Artis gaan zo lang als mogelijk in ere houden, die boerderij die doen we er dan wel een keertje bij of zo.

Bij de uitgang aangekomen, gaan we het winkeltje binnen om de beloofde knuffel te kopen en Lisa is het er mee eens dat Stijn er ook eentje mag omdat hij ook heel lief is geweest. Zij kiest voor een zebra staart die aan de achterkant van haar broek vast gemaakt kan worden en Stijn krijgt natuurlijk een pluche visje. De prijzen van de knuffels zijn achterlijk hoog voor wat je er voor krijgt, maar dank zij onze rug zak en de gewonnen kaartjes hebben we de dag goed betaalbaar gehouden, dus kreeg Lisa ook nog een flamingo gieter en Stijn een giraf handpop. Terwijl Lisa als een zebra met haar staart rond rende, zat Stijn te blup bluppen met zijn visje.

We lieten Artis voor wat het is en kozen er voor om af te sluiten met een heerlijke ijs sorbet bij de ijs salon in onze woonplaats. Ook daar gedroegen de twee kleinkinderen zich meer dan voorbeeldig en we sloten de dag op een super mooie manier af!

Kortom we hebben weer hele mooie herinneringen gemaakt en ik hoop dat mijn kleinkinderen wanneer ze later naar Artis gaan, ooit tegen hun kinderen kunnen zeggen: “Vroeger ging ik altijd met mijn oma hierheen….en dan hadden we altijd lekkere bolletjes met gebakken ei” want die lama’s……. daar komt deze oma echt niet dicht bij hoor. Met alle respect voor mijn eigen lieve oma, maar ik ben dan toch liever de oma van de bolletjes ei, dan van de klodder lama spuug!

Hits: 557