Wat een klusjes kan een mens bedenken….en nog erger…doen ook. Elk voegje, tegeltje, raam, kastje, hoekje, riggeltje etc.…..ze hebben allemaal kennis mogen maken met mijn sop woede. Ik sop mij zelf het schompes om het maar even op zijn plat Amtserdams te zeggen…..

Waarom? Nou tijd in overvloed op de eerste plaats zou iedereen denken en zeggen. Dat is gedeeltelijk waar, want ik hoef nergens meer heen en verwacht ook niemand op visite. Geen oppasdagen en ook geen kleinkind meer te logeren. Opa is nog alle dagen buiten de deur aan het werk. Dus alle tijd voor mij zelf of ik dit nou leuk vind of niet. Een paar uurtjes per dag besteden aan mijn nieuwe baan in de nootjes en dan heb ik het wel weer gehad. Op klanten bezoek kan niet.  Dus wat doe je met die tijd verder?

Dus nu dan bijvoorbeeld maar een voorraadkast leeg trekken, ja dat kan met alle gemak, alles uitstallen in de kamer en de data checken. Je kunt er maar heel druk mee zijn en het zal door niemand worden gezien of niet afgemaakt kunnen worden omdat je opeens de deur uit moet. Een badkamer van boven tot onder uit soppen en daar uren mee bezig zijn, ja dat kan nu gewoon.

Geen ‘Franse Slagen’ meer, maar hard grondig boenen. Ik doe momenteel niet anders. Probeer ik het Corona virus weg te soppen? Ik zou willen dat dit kon. Omdat het hier in huis zo vies is? Nee hoor, dat valt echt heel erg mee, alhoewel ik heel soms wel eens dacht dat ik een bepaald randje of hoekje wel hoorde zuchten van verlichting. Maar dat zal vast mijn verbeelding geweest zijn, dus een muziekje aan, dan hoor ik dat in ieder geval ook niet meer. Het liefst lekker mee zingen met Leonard Cohen, dat is mijn favoriete muziek, zeker nu.

Wanneer ik aan het soppen sla, dan staan mijn gedachten stil of ik ben mij in ieder geval niet bewust van dat ik denk. Heerlijk kan dat soms zijn. Want soms wil ik gewoon even helemaal niet na denken over alles wat er gaande is en nog gaat of kan gebeuren. Dat daardoor mijn handen inmiddels aanvoelen als schuurpapier, door het velen handen wassen en met die handen in de meest fanatieke sopjes te zitten, ach, een handen creme verlicht dat wel weer. En de vette vingers die ik daardoor per ongeluk overal achterlaat? Die sop ik dan wel weer weg!

Daarbij zegt mijn lichaam op een geven moment ook dat het genoeg is geweest. Vandaag was ik de houten vlonders op het balkon aan het ontgroenen. Nee, niet studentikoos ontgroenen, maar gewoon groene aanslag weg boenen, zonder de viezigheid op de buurvrouw beneden te laten landen. Dat was een hele toer en ook een flinke aanslag op mijn arm spieren en mijn rug. Gedachten op nul en gaan met die banaan! Vlonders zijn mooi geworden en trots en voldaan heb ik mij zelf beloond met een uurtje in de zon te gaan zitten, af en toe bewonderd kijkend naar mijn goede werk. Van de week nog even in de olie zetten, bedenk ik nog even tevreden. Moe, maar wel voldaan en toen….toen begon het weer, zo uit het niks….PIEKEREN!

Gadverdamme, dat overkomt mij ook steeds vaker wanneer ik in slaap wil vallen. Dus ik moet niet alleen geestelijk moe worden maar ook lichamelijk, bedacht ik. En dan ga je uit de zon en gewoon weer soppen, soppen, soppen.

Gek genoeg heb ik ook geen inspiratie om iets leuks te schrijven voor Oma van Nu of leuke foto’s of filmpjes op te zoeken. Maar omdat mijn rug pijnlijk aanvoelde, heb ik besloten dit stukje toch maar als een soort van afleiding te schrijven.

Ook heb ik nog steeds niet mijn teken of schilder spullen te voor schijn gehaald, ik wil dat wel heel graag, maar heb daar de rust gewoon nog niet voor.

Televisie kijken werkt ook niet, net als een goed boek oppakken. Het programma is opeens afgelopen en ik weet niet eens waar ik naar heb zitten kijken, ik zit als een soort zombie op de bank, totdat de reclame van Douwe Egberts weer eens in beeld komt, waar kleinkinderen vertellen dat ze opa en oma missen of die zwangere dochter die haar moeder zo mist en de de dingen die ze nu hadden kunnen doen. Wham, right in my face…..daar word ik dan weer zo emotioneel van, jakkes!

Dus dan toch maar weer een goed boek, 20 bladzijdes verder heb ik eigenlijk geen idee waar het over gaat. Boek aan de kant…..ooow er ligt wat op het kleed, zal ik de stofzuiger even snel pakken? De zon schijnt naar binnen, oeps…ik zie stof liggen…. Pffff om moe van te worden!

Ik wil gewoon niet te veel piekeren, ik word er soms zo verdrietig van. Er is ook genoeg om over te piekeren helaas en net als ik denk dat het daar en daar wel redelijk goed gaat, dan komt er weer zo een bericht , dat je weer even met beide benen op de grond zet. Je een machteloos gevoel geeft, je heel bewust maakt dat we de regie over ons eigen leven kwijt aan het raken zijn. En ja, het kan allemaal erger, ik weet het, veel erger, maar toch…..er is in mijn eigen wereldje meer dan genoeg om over te piekeren….dus….. ga ik maar weer eens een sokkenlade uitzoeken of soppen! Blijf allemaal gezond en pieker niet te veel!

Hits: 334