Zoals jullie al weten, ben ik al heel wat keren op vakantie geweest op mijn geliefde eiland Kreta en ik hoop daar nog vaak te komen. Dat ik daar bevriend ben geraakt met de locals en andere lieve mensen die daar wonen en werken, is ook geen geheim. Eén van die lieve mensen was de schoonmaakster van ons appertement genaamd Jana. Zij heeft ons ooit iets gegeven, waarvan wij niet goed wisten wat het was.
Lees verder Het vreemde cadeau van een griekse schoonmaakster
Hits: 245
Wanneer ik vroeger als kind met mijn ouders naar de speeltuin in Oud Valkeveen ging, dan kon je op een gegeven moment over het huidige gooimeer kijken en ik dacht dan een bepaalde periode dat ik in de verte Engeland kon zien. Hoe kon ik ooit weten dat een jaar of 13 a 14 later, ik daar zelf zou wonen, kinderen en zelfs kleinkinderen zou krijgen? Het Engeland van toen, bleek Almere Haven te zijn.
Lees verder Dag Lieve vriendin, dag fijne oude straat, dag wat ooit was,
Hits: 1279
Prikkende tranen achter mijn ogen? Ja, dat had ik wel toen ik gisteren het kantoorpand uit liep. Twintig jaar was ik een onderdeel van deze werkgever. Voelde ik mij één met het bedrijf en was mijn loyaliteit altijd groot…………..
Lees verder Prikkende tranen achter mijn ogen………….
Hits: 571
Dit moet ik even kwijt! Ik heb helaas heel veel crematies en begrafenissen mee gemaakt daar was van alles bij, maar deze was heel bijzonder. Een bijzondere afscheid dienst van mijn Ome Jan.
Ome Jan is de broer van mijn overleden vader, ze kwamen uit een gezin van 8 kinderen, 2 dochters en 6 zonen. Tot aan vorige week waren daar nog 2 zonen van over. Alle aangetrouwden, op één tante na, leven nog wel.
Vandaag brachten we dus ome Jan weg, dus samen met mijn moeder en mijn broer gingen we daarheen. Meteen al bij aankomst zagen we een oude man gebogen op een stenen muurtje in de zon zitten genieten van zijn shaggie. Het was een mijn Ome Dries en ome Dries is getrouwd geweest met mijn vaders oudste zuster. Ome Dries is altijd de boef/benjamin van de familie geweest. De kleinste tussen allemaal grote mannen, maar met de grootste mond. Zo een heerlijke Amsterdammer, met het hart op de tong.
Eenmaal binnen kwamen de overige familie leden er ook aan en zoals vaak op een begrafenis/crematie is iedereen wel verdrietig over het verlies maar is er ook een soort feest van herkenning, met steevast de opmerking “Volgende keer een feestje?”.
Oude verhalen komen opeens weer tot leven en bewegen sommige van ons zelfs tot een bijna bulder lach. We mogen nog even afscheid nemen van Ome Jan, mijn moeder wil dat dus ik loop met haar en Ome Dries mee.
Bij de kist aangekomen, draait Ome Dries om de kist heen en zegt opeens vrij hard: “Waar zijn mijn bloemen?, …. Lees verder Zo heerlijk rustig……………….
Hits: 165