Wakker worden met een vreemd gevoel , een mengeling van weemoed maak ook het is goed zo.. De laatste echte volledige dag en avond is aangebroken. We hebben morgen ook nog,  al vertrekken we pas ‘s avonds, die dag staat toch meer in het teken van inpakken en gedag zeggen. Vakantie voorbij is nooit fijn, laten we eerlijk wezen. Dat houdt in dat je weer naar de gewone orde van de dag moet. Werken, het huishouden, boodschappen, dagen met slecht weer. Maar heel eerlijk, ook lekker weer in je eigen huis en vooral in je eigen bed slapen. Je familie weer zien is heerlijk (vooral mijn kleine prinses Lisa) en je vrienden ontmoeten in de kroegen in je omgeving is ook weer leuk! Ik zou jullie nog wat melden over het nacht leven hier,,,,,,,,,,dus daar komt het dan…….

In de voorgaande jaren dat we hier waren, hadden we een heel ander ritme dan de gemiddelde vakantiegangers. We gingen ‘s middags naar het strand, ontbeten met lunch tijd en gingen het strand pas weer af, als andere mensen al gedoucht en opgeprikt zaten te eten. Wij banjerden daar dan langs met het zand nog in ons haar. Eten deden we meestal pas dik na 9 uur ‘s avonds en aangezien het lange tafelen waar ik het in het vorige blog over had, gingen we pas tegen middernacht eens kijken wat er te beleven viel. En zo doende kwamen we de volgende dag pas weer in de middag op het strand.

Waar we dan ‘s nachts terecht kwamen? Ach meestal op meerdere plekken op een avond/nacht, die soms wel een pittig stukje lopen uit elkaar lagen, maar dat was nooit eerder een echt probleem.

Soms bleven we hangen in een Ierse Pub waar een zanger met gitaar op trad, op een terras, waar een gitarist spontaan, speciaal voor ons ging zingen aan ons tafeltje, of gaven we ons gewoon over aan een avondje aan de bar genietend van de drankjes en cocktails. We eindigden dan 9 van de 10 keer bij onze directe buren, The Red Lion, wat ‘s avonds een druk bezocht bingo hol voor de Engelsen is maar na 12 uur na het vertrek van de meeste bingo fanaten, een soort van karaoke bar.

Nou zijn wij niet zo van de karaoke, maar aan het eind van de rit vonden we dat al niet zo erg meer. We namen dan aan de bar gezellig nog een afzakkertje en hebben vaak heel wat afgelachen om voornamelijk de Engelsen die dachten dat ze echt konden zingen en elke avond weer de microfoon pakten om meestal het zelfde liedje te zingen als de avond er voor. Normaal gesproken vreselijk, maar ach alles went en soms hoorden we dat niet eens meer. Met een beetje geluk zat er af en toe iemand tussen die echt kon zingen. Wij zelf? Ik moet bekennen dat in al die jaren is het ze drie keer gelukt ons ook zo gek te krijgen, maar dan was de stemming er ook naar en vonden we het eigenlijk zelf ook heel grappig. Daar hebben we de meeste locals ontmoet, die nemen na het werk daar ook nog even een afzakkertje en dat is dan vaak reuze gezellig.

Dit jaar echter is zo heel anders verlopen. We hadden allereerst veel moeite met na het eten nog een heel stuk te lopen naar bijvoorbeeld de Ierse Bar, dat had meer te maken met mijn eigen energie level, maar is verder niet van belang in deze. Ook het feit dat het ‘s avonds nog steeds bloedheet was, maakte dat het niet meeviel om een stuk te lopen met gevoel van een opgeblazen skippy bal door het eten. Maar wanneer we dat dan uiteindelijk wel deden, dan stond overal dat vreselijke voetbal aan, inclusief ellenlange na beschouwingen, niet op 1 scherm maar soms zelfs of 4 of 5 tegelijk in een bar. Het viel ons op dat de meeste mensen helemaal niet eens er naar keken. Maar gezelliger werd het er niet van, het maakte niet uit wat of wie er speelde, als het gras maar groen was en er 22 mannetjes op speelden, dan stond het al aan. Gelukkig was dat in de restaurants waar wij graag aten, totaal niet het geval. Maar in heel veel restaurants was dit wel zo. Vreselijk!

Waar onze broek echt van afzakte, was die keer dat we bij de Ierse bar kwamen en er een optreden was van een zanger met gitaar, terwijl er o.a. bij de bar een groot scherm met voetbal aanstond. Pffff, negeren dat scherm, dachten we, deze wedstrijd is zo afgelopen. Dat was ook zo, maar toen kwam er een nabeschouwing en ook nog eens golf, OMG! Er zaten 2 vrouwen naar te kijken en de rest niet, toch bleef het dominant aanstaan. Nou geef mijn cocktail dan maar aan Maarten! Klaar is klaar, we zijn er daarna ook niet meer geweest, ondanks dat de barkeeper een vriend van ons is, maar helaas geen zeggenschap over de tv had. Te ver lopen met het risico dat die tv weer de tent domineert, daar hadden we toch echt geen zin in.

Toch is het ons gelukt een leuke bar te vinden waar de tv helemaal geen rol speelde en daar hebben we weer leuke mensen ontmoet. Mensen raken pas met elkaar in gesprek wanneer dat k.. kastje niet aan staat en dat gebeurde toen ook. Op één van de avonden maakten we bijvoorbeeld kennis met 2 vriendinnen. De ene had bij de bar de bijnaam Speedy Gonzalez, vanwege haar zwakke blaas bleek later, wanneer ze moest, dan rende ze haar benen onder haar lijf vandaan om de w.c. op tijd te kunnen halen. Waarna ze weer zuchtend van opluchting aan de bar plaats nam en met een grote smile gezellig verder dronk, stevig dronk mag ik wel zeggen, dus veelvuldig geren naar de toilet. Zodra ze dat deed, werd er geroepen: “Speedy!”. Haar vriendin was een gepensioneerde kroeg bazin en jullie begrijpen dat haar humor en verhalen ons erg vermaakt hebben.

Er zijn hier overigens heel veel plekken waar je de avond en de nacht gezellig kan doorbrengen, op het terras of aan de gezellige bars, maar helaas heel moeilijk wanneer er voetbal of andere sport aanstaat op de t.v.. Dus beetje jammer, maar ach achteraf vonden we het allemaal niet eens zo heel erg. We gingen erg vermoeid deze vakantie in en waarschijnlijk heeft het zo moeten zijn. We lagen regelmatig “op tijd” in bed en hebben onze rust echt wel gepakt dit jaar. Leuke mensen hebben we even zo goed ontmoet en we hebben ook veel gelachen samen. Ons geen seconde verveeld. Dus prima zo!

Hits: 172