Zo de eerste werkweek na die heerlijke vakantie zit er al weer op. Dus de eerste bus “avonturen” ook. Het is nu voor een groot aantal mensen vakantie, dus ook de bus is rustiger. De tweede reis dag ving ik een gesprek op tussen 2 dames achter mij. Nou ja, gesprek? De ene sprak en de andere humde af en toe ter bevestiging.  Het ging, met alle respect trouwens, over een hele “spannende” vakantie………….

Het gesprek trok in eerste plaats mijn aandacht omdat de ene dame luid, maar met een zeer monotone stem sprak, bijna hynotiserend maar dan anders.

Ik kon er niks aan doen, maar ik moest luisteren, net als de dame naast haar denk ik.  Alleen ik hoefde gelukkig niet ook nog naar de bijpassende foto’s te kijken. De andere dame wel. Het gesprek ging ongeveer zo:

“Ja, dat was echt een heel leuk huisje, met achter een hekje en een paadje, dat paadje ging naar een slootje en als je dat af liep dan zag je wat schaapjes. Ja echt, maar die waren er niet altijd hoor! Soms, dan waren ze er wel.  Kijk een foto van de schaapjes en hier een foto van het paadje, maar kijk eens naar deze bomen, daar achter zagen we een keer een jong hertje, maar dat zie je niet op deze foto, hier een foto van het bospad en kijk deze foto die hebben we genomen bij de sloot, daar waren wel veel kikkers, maar tja, als je daar een foto van wilde maken, sprongen ze weg, zo jammer………” bla, bla, bla

Zo ging het maar door, op luide maar toch ook zeer slaapverwekkende wijze. Ik keek even stiekem achterom en zag een vrouw van een jaar of 45 (ik had haar vaker in de bus gezien) praten met een pittig vrouwtje van ongeveer dezelfde leeftijd. De pittige dame zag ik quasi geintresseerd knikken naar de spreekster en ik hoopte voor haar dat ze er snel uit moest. Maar dat was niet zo, bijna 35 tot 40 minuten lang moest zij dit aanhoren en bevestigend hummen.

Eindelijk kreeg ze een vraag van de spreekster. “Ben jij al op vakantie geweest, of ga je nog?”.

De vrouw haalde duidelijk diep adem en gaf als antwoord; “Wij gaan nog weg, 2 weken in Augustus”. De pittige vrouw vroeg zowaar aan haar waar ze heen ging. “Naar de Malediven” was het antwoord.

Ik was benieuwd wat de sprekende vrouw hier op zou gaan zeggen.

“Oooo, leuk” was allles wat ze zei. En er viel opeens voor het eerst een stilte. “Oooow, kijk, ik moet er zo uit” sprak de pittige vrouw duidelijk opgelucht. De sprekende vrouw reageerde op dezelfde monotone wijze als het hele gesprek was gegaan: “Nou was echt heel gezellig en ik hoop je weer snel tegen te komen in de bus”.

De pittige vrouw stapte uit en ik keek haar na, met de gedachte erbij dat deze vrouw vast heel blij was dat ze de bus uit was.

Mijn halte kwam er ook aan en ik wist dat de sprekende vrouw een halte na mij er uit moest, want ik had haar vaker in de bus meegemaakt en dan was meestal de bus chauffeur de klos, die moesten dan de verhalen over haar werk aanhoren. Dus ik weet waar ze werkt.

Ik liep langs haar en zij herkende mij ook duidelijk. Haar ogen lichten op en met een vriendelijk gezicht zei ze: “Hee, hallo! Alles goed?”.

Ik schrok me rot, want voordat ik het weet ben ik haar volgende “slachtoffer”.  “Ja hoor” antwoorde ik en schoot de bus uit alsof ik gestoken was door een wesp.

Ik weet ook waar ze instapt en dat is vlak na dat ik instap, dus ik ben op mijn hoede…………………..

 

 

 

 

Hits: 201