Sociale verplichtingen, wat zijn dat nou eigenlijk helemaal? Volgens mij is dat dus sociaal doen omdat dit om de één of andere reden  verplicht is. O, zo niet leuk! Zoals bijvoorbeeld die verjaardag van die ene oom of tante, of zelfs meerdere ooms en tantes, waar je jaar na jaar naar toe moet omdat deze anders op zijn minst zwaar beledigd zijn wanneer je een keer niet kunt komen.  Dat is dan een verplichting die je eigenlijk helemaal niet meer na wil komen. Dat zijn vaak de verjaardagen waar je met lood in de schoenen heen gaat, terwijl je eigenlijk iets heel anders had willen doen en  waar je na een uurtje eigenlijk al weer weg wil,  dit (met allerlei smoesjes) en zodra het mogelijk is, dan ook doet.

Ooms en tantes etc. horen er nu eenmaal bij,  die krijg je kado bij je geboorte, of ze nou echt aardig zijn of niet, dat maakt niks uit. Je moet er heen van kleins af aan en sommige verwachten automatisch dat dit zo blijft, ook als je op een gegeven moment zelf een druk eigen leven hebt, met je eigen gezin en nieuwe aangetrouwde familie leden, vrienden, werk etc. Nog ernstiger gaat het worden wanneer je ook nog eens alle aangetrouwde ooms en tantes van je partner moet aflopen, omdat deze in dezelfde situatie zit,

Ik haat het wanneer er gezegd gaat worden, dat je moet komen en wanneer je dit niet doet, ze bij jou ook niet meer komen. Opgelost denk je dan. Daar ben ik mooi vanaf. Nou in sommige families niet hoor, want dan worden jouw directe familie leden lastig gevallen en/of er op aangekeken over het feit dat jij er niet was of te kort aanwezig was. 

Kan mij het schelen denk je dan in eerste instantie waarschijnlijk, maar als je moeder, broer of zus of eigen kind er steeds op afgerekend gaat worden is dit niet meer zo heel makkelijk. En geloof me er was een tijd waarin dit gebeurde en ik hoop van niet, maar ik vrees dat dit in sommige  families nog steeds zo is.

Nu ben ik op een leeftijd gekomen dat ik daar inmiddels heel makkelijk overheen stap en ik heb het aantal verjaardagen binnen de familie waar ik heen ga gereduceerd tot heel, heel erg weinig. Mijn eigen verjaardag vier ik al heel lang gewoon niet meer en dat bevalt mij prima! De verjaardag van mijn partner vieren we altijd samen met een leuk stedentripje, dus al dat gedoe omzeilen we heerlijk!

Uiteraard zijn de verjaardagen van mijn moeder, kinderen, schoon kinderen en kleinkinderen en een heel enkel naast familielid, geen enkel probleem. Maar die doen ook nooit moeilijk, we hoeven er niet de hele dag en avond te zitten, tenzij wij dat zelf zouden willen en ze zijn ook blij wanneer je even komt. Dan is en blijft het ook gezellig en leuk om te gaan. Verjaardagen van vrienden zijn meestal gezellige feestjes dus ook geen punt.

Maar al die andere “shit”, die ik vroeger wel had en heel langzaam maar zeker gelukkig vanaf ben gekomen door welke omstandigheden dan ook, die “shit” was echt verstikkend. Liefst al vroeg op de dag op de koffie, de hele middag in die kring zitten, met altijd weer die zelfde verhalen en gesprekken, soep met brood (groente en tomaten bleeeeeh). En dan die avond weer in, in diezelfde kring met de altijd stressie koffie c.q. gebak ronde, waar “tig” keer de gebak soorten werden opgesomd omdat iedereen standaard vroeg “wat is er voor een gebak?”. Wanneer je echt geluk had werd het pas een beetje gezellig wanneer de eerste borrels en brokken kaas en met nog ietsje meer geluk de gevulde eieren voorbij waren gekomen. En er even een nieuw gezicht bij was gekomen. Maar dan was je inmiddels al zo moe en het zo zat met je houten kont, dat je alleen nog maar naar huis wilde. Maar die “shit” ligt gelukkig inmiddels al een hele tijd heel ver achter me!

Wanneer ik nu een familie lid wil zien, zoek ik deze wel op en wanneer en hoe lang ik dat doe, heb ik ook graag zelf in de hand. Ik heb namelijk ook hele lieve en leuke ooms en tantes, neefjes en nichtjes. Die mij helemaal niet claimen en dat ook nooit hebben gedaan. Soms zien we elkaar heel lang niet en wanneer dit dan weer gebeurd dan pakken we gewoon de draad weer op alsof we elkaar de dag er voor nog hebben gezien. Dan vind ik het zelfs leuk om te doen en wanneer ik dan toch moet afzeggen dan is dat geen enkel probleem en maken we gewoon een nieuwe afspraak. Geen verplichtingen dus verder, gewoon gezellig wanneer jij  en zij dat willen sociaal doen!

Want laten we eerlijk zijn, de verjaardag van een naaste of een vriend die je lief hebt is toch geen verplichting? Die wil je toch juist graag opzoeken om te feliciteren en al dan niet een leuk of mooi kado  geven? Ik ben juist blij dat we de verjaardagen van onze naasten en vrienden mogen vieren, dat ze gelukkig nog  in ons leven zijn en ik hoop van harte dat we nog heel veel verjaardagen samen mogen hebben.

Het gaat pas een verplichting worden wanneer je moet en er op afgerekend gaat worden als je een keertje niet kan komen of eerder weg gaat………..het moeten opdraven op zo een vreselijke verjaardag, gewoon om het moeten.

Dus sociale verplichtingen? Dat zouden eigenlijk gewoon negatieve verplichtingen moeten heten, want ik persoonlijk vind er helemaal niks, maar dan ook niks sociaals aan!

Live and let live!

Hits: 767