Ooow ik weet zeker dat ik met dit blog heel wat mensen hun heilige huisje om schop of minstens tegen het zere been aan. Maar ik kan mij niet voorstellen dat ik de enige ben die al dat sport op T.V., Radio, krant, sociale media noem maar op, verschrikkelijk vervelend en heel erg saai vind. En die net als ik heel blij zullen zijn wanneer je naar het nieuws kijkt, je ook echt weer nieuws te zien krijgt en niet dat oeverloze ge-o.h.  over sport, wat momenteel grote stukken van het journaal in beslag neemt. Ik denk het mijne over die Olympische spelen………

Alle respect voor de sporters hoor! In welke tak van sport dan ook, het is het neusje van de zalm wat aan de spelen mee mag doen en dat is knap, daar is hard voor gewerkt. Maar toch,  ik krijg er langzamerhand een soort allergie van. Ik ben mij bewust dat er een hele grote groep mensen plezier aan hebben beleefd en zal beleven en er ‘s nachts zelfs voor uit hun bed gaan en dat is prima en fijn voor deze groep. Maar ik denk er bijna zeker van te zijn dat er minstens net zo een grote groep is, die alle aandacht voor al die sporten, als rond uit stront irritant ervaren. Vooral wanneer er ook nog eens een soort van na beschouwing komt van de één of andere wedstrijd. Onbegrijpelijk vervelend, op zo een manier van : “eerst stond het 1-0 voor, ja en toen kwam dat geweldige doelpunt waarmee het 1-1 werd, totdat in de 26e minuut 2-1 gescoord werd bla,bla,bla. Als ik het al niet gekeken heb, hoef ik er ook niets over te horen. Niemand hoeft tegenwoordig nog een uitzending te missen volgens mij, dus waarom dat nakauwen in hemelsnaam. als je het gezien hebt, dan heb je het toch gezien? Vreselijk!!!  Daarbij sommige sporten moet je gewoon beoefenen en niet naar hoeven te kijken, laat staan daarna ook nog eens gaan uitpluizen in welke minuut er wat gebeurde pfffffffffff.

O.k. het is aan bovenstaande te zien dat ik dus totaal niet van sport hou. Ik heb als kind wel op turnen en judo gezeten en paard gereden. En als jong volwassene ooit met een aantal buurvrouwen samen een blauwe maandag aan jazz ballet gedaan, waarbij we meer in een deuk lagen dan dat we serieus bezig waren. (Ik kan er nog vreselijk om lachen wanneer ik er aan terug denk) Ik was wel de grootste supporter van mijn kinderen toen die aan sport deden en ik heb ze ook altijd  gestimuleerd daarin.  Wanneer Nederland echt ver in een belangrijke voetbal finale komt, dan geniet ik heel hypocriet mee van de spanning en de sfeer er om heen en met name bij winst er na. 🙂 Maar dan heb je het ook wel gehad wat mijn sportiviteit betreft.

Ook de sportschool heb ik geprobeerd, maar dat was helemaal geen succes. Verschillende mensen prezen mij zelfs toen ik vertelde dat ik op de sport school was ingeschreven. Daar zitten vast mensen bij die weliswaar naar de sportschool gaan maar de auto pakken voor de boodschappen. Ik loop of fiets, maar ben daar nog nooit voor geprezen. Maar goed, vol goede moed ging ik dus naar de sport school en er werd mij keurig uitgelegd wat ik kon gaan doen om het langzaam op te bouwen. Ik ging aan de slag met mijn rondje sportschool, keek om mij heen en kreeg het gevoel dat ik daar toch echt niet thuis hoorde.  Ik voelde me zo een malloot op die apparaten en waar ik dingen 10 minuten moest doen deed ik ze 8 en waar ik iets 20 keer moest doen, deed ik ze 15 en dacht dan opgelucht………klaar!! Al snel besefte ik dat ik gewoon mezelf hiermee in de maling nam, dus had het alweer gezien na 3 keer geweest te zijn. Dat gevoel waar anderen het over hebben wat ze ervaren tijdens en na het sporten, dat gevoel ken ik gewoon niet. Nooit gehad ook. Ik voelde me echt niet beter na het sporten, wel bij het verlaten van de sportschool, maar dat bedoelen ze denk ik niet. Ik voelde me dus echt niet prettiger helaas, want anders had ik er waarschijnlijk wel plezier aan beleefd, maar dat plezier was heel ver te zoeken, het was er gewoon helemaal niet.

Toen ik eenmaal besloten had om toch echt niet meer te gaan en ook nooit meer te gaan, voelde ik mij opeens wel heel erg goed en opgelucht. Bijna trots, dat ik gewoon kon zeggen, sportschool? Ik kijk wel uit, daar doe ik niet aan mee, ik haat het namelijk. Ik verbaas me ook wanneer ik constant moet horen of lezen wanneer iemand  wel naar de sport school is geweest. Wanneer ik dat hoor of lees, denk ik dat die persoon het dus heel bijzonder vindt of zo, dat hij/zij het eigenlijk haat maar wel doet, want anders hoeft hij/zij dat toch niet te laten weten? Soort zoeken naar bevestiging over hoe goed ze bezig zijn waarschijnlijk?  Prima, ga er vooral mee door zou ik zo zeggen. Ik denk dat ik dan voortaan laat weten wanneer ik iets lopend of fietsend heb gedaan. Vind ik vaak ook niet echt prettig, maar even heel serieus, ik laat het toch echt niemand weten hoor! Die bevestiging over hoe goed ik bezig ben, die boeit mij helemaal niet!

Eigenlijk denk ik dat ik een stofje in mijn bloed heb wat een soort anti sportiviteit gevoel aanmaakt of zo, waardoor mijn favoriete tak van sport eerder een denk sport is (sudoku) of een partijtje tennis op de Wii. Want drang om te willen winnen heb ik wel, gek genoeg, fanatiek ook nog zelfs, alleen op zo een loop apparaat een wedstrijd tegen jezelf houden? Nee, dat is het niet voor mij!

Alle gekheid op een rek stokje. Ik heb dus heel duidelijk gewoon helemaal niets met sport. Ik heb begrip en respect voor mensen die dat wel hebben en er helemaal in op kunnen gaan. Dat is fijn voor wie dat heeft. Maar ik herken mezelf hier totaal niet in. Zoals al meerdere malen duidelijk gezegd, ik heb dus gewoon niets maar dan ook helemaal niets met sport en al helemaal niets met de Olympische spelen!

Ik vind het prima dat andere dat wel hebben en genieten van de spelen. Maar ik erger me de afgelopen tijd zelfs meer en meer aan de idioterie om die Olympische Spelen heen. Vandaag was mijn schoonzusje (de vriendin van mijn overleden broer) bij ons op bezoek. Zij is 12 jaar geleden naar Brazilië vertrokken en heeft een nieuw leven opgebouwd in Rio momenteel als lerares Engels. Zij is dus echt heel bewust in de periode van de Olympische Spelen op vakantie gegaan naar Nederland en echt niet omdat ze een hekel heeft aan sport. Van haar heb ik vandaag gehoord wat een komedie er om die spelen heen zit en wat een overlast en ellende dit ook geeft voor de mensen die er leven en werken. Deze informatie heeft gemaakt dat ik mij nog meer erger aan alle opgeklopte toestanden, ik vind het een grote theater show met slechte regisseurs. Met constant de vette reclame voor Heineken met het Heineken House, zo passend ook, want het is lekker gezond ook dat sporten! Niks tegen bier, maar Mac Donald mag daar vast geen  Big Maccie House neer zetten. Over hypocrisie gesproken!

Je zou je toch ook gaan afvragen of het allemaal nog wel zo sportief is dat sporten op dit niveau? Ten koste van wat dat allemaal ook gaat? Hetzelfde voor al die overbetaalde voetballers tegenwoordig, hoe sportief is dat nog?  Vroeger vond ik het voetbal vaak wel leuk om naar te kijken. Toen kwamen bijvoorbeeld de meeste Ajax spelers uit Amsterdam en die van Feijenoord uit Rotterdam, met hart voor hun team omdat ze er ook echt een band mee hadden. (Hieronder komt er dus wel weer even een echte “ik ben inderdaad al wat ouder opmerking en vroeger was….”, sorry)

Maar de topspelers uit mijn jeugd hebben als ze geluk hebben gehad een winkel in sport artikelen overgehouden of werden na hun voetbal carrière uitbater bij een restaurant bij de ijsbaan. Die werden stukken minder betaald. Maar ze voetbalden alsof hun leven er vanaf hing. Heel wat anders dan die overbetaalde “watjes” die nu in het veld staan, die staan er puur voor de poen, maar niet meer voor de sport zelf en daar heb ik geen enkel respect of sympathie voor. Neem het ze niet kwalijk, ze hebben groot gelijk dat ze hun zakken vullen door van hun hobby hun beroep te maken, maar vind het niets meer met sport te maken hebben.

Ach, weer tegen een heilig huisje geschopt vrees ik. Het maakt mij verder ook eigenlijk niet uit, ik kan mij er normaal gesproken gewoon redelijk goed voor afsluiten en gelukkig zijn die spelen er maar eens in de vier jaar, dus dan kan ik het best wel relativeren tot wat het is…………..een in mijn ogen raar heel commercieel fenomeen. Ooit moesten de Olympische Spelen bedreven worden om te verbroederen, ik vind het eigenlijk meer een soort verloederen.

Maar goed, voor die mensen die er wel van genieten, geniet er maar lekker van, dan is het toch nog ergens goed voor. Voor die mensen die er net zo tegenover staan als ik, nog heel even en dan is het klaar………tot 2018 de winterspelen weer aanbreken,  maar dat is nog even weg.

En mocht mijn kleindochter Lisa ooit uit gaan blinken in een sport, dan zal ik haar allergrootste supporter zijn die het hardste schreeuwt en ook ‘s nachts er mijn bed voor uit  komen, ik zal zo sportief zijn als het maar kan, Maar diep van binnen heb ik liever dat ze een goede gitariste of zo zal worden, of nee, ze hoeft helemaal nergens in uit te blinken, ik hoop dat ze gewoon een heel gelukkig mens zal zijn.

Hits: 418