De mijne is de mooiste? Ja, zeker weten in mijn ogen in ieder geval geen twijfel mogelijk en wat een ander daar van vindt doet niet ter zake, leuk wanneer die dat ook vinden, maar zo niet belangrijk! Waar heb ik het nou over? Ik heb het nu dus over mijn bijna 2 jaar oude kleindochter. En zoals jullie weten schrijf ik niet altijd over haar, maar gezien de naam van deze website mag dit wel weer een keertje toch? Maar waarom vertel ik nu dat zij de mooiste is? Ik kom daar zo op, omdat ik namelijk een aantal malen, met meer dan verbazing heb gekeken naar een T.V. programma dat heet Toddlers and Tiara’s en viel af toe bijna van verbazing van de bank! Je gelooft gewoon niet wat je ziet, dus ik ben mij er eens een beetje in gaan verdiepen……..shocking, walgelijk, wat een zieke en trieste geesten!

Toddlers en Tiara’s is een Amerikaans reality programma op TLC op donderdagavond en is werkelijk verbazing wekkend. Toddlers zijn kleuters, maar in de serie gaat het zelfs soms ook over peuters. In mijn ogen onschuldige nu al enigszins verknipte kleintjes, met idioot geobsedeerde ouders en familie. Geobsedeerd omdat ze de kleine meisjes omtoveren in een soort van plastic fantastic volwassenen om ze mee te laten doen aan allerlei verkiezingen. Ze besteden kapitalen aan kleding, haar stukken, bleken van tanden, het bruin spray-tannen van de huid van de kleintjes, nepnagels, nepwimpers, wenkbrauwen epileren, ook “sexy” kleding wordt niet geschuwd, kortom verzin het maar en het wordt toegepast om die arme kinderen te transformeren tot iets wat de moeders waarschijnlijk zelf zouden willen zijn, nooit zijn geworden en ook nooit zullen worden. “Nep” beauty’s.

Wanneer je hier naar kijkt dan geloof je niet wat je ziet. Dit is echt over de top en de ouders beweren glashard dat de kinderen het zelf fantastisch vinden om te doen en Miss Universe of what ever willen worden later. De kinderen weten niet beter, het is er met de paplepel in gegoten dat ze prachtig zijn, de mooiste op aarde, het feit dat dit ook erg belangrijk is en vanaf al heel klein zijn ze dus al bloot gesteld aan deze idiote verkiezingen. Ze groeien er helemaal in op en zijn op deze manier, als het ware gehersenspoeld door mamma, pappa en de rest van de familie. Met het zieke idee dat het uiterlijk, en dan met name hun eigen uiterlijk, het meest belangrijke op de wereld is.

Natuurlijk roept zo een kind vervolgens dat ze miss Universe wil worden, wanneer haar dat al haar hele leventje ingefluisterd is. Wanneer je een kleintje constant bloot stelt aan bijvoorbeeld een zanger waar jij zelf gek mee bent, dan zal de kleine de liedjes uiteindelijk helemaal mee zingen en blij worden wanneer ze deze hoort, want dat is wat vertrouwd is en wat ze kent. Als ouder kun je dan overtuigend roepen dat het de grootste fan is van deze zanger, maar in wezen heb jij zelf dit dan op de kleine geprojecteerd. Nou is dat dan nog redelijk onschuldig, maar als ouder kun je wel op deze manier bewust of onbewust “keuzes” van je kleintje manipuleren.

Maar goed, deze ouders zijn dus echt helemaal van het padje, ze geven kapitalen uit aan de meest idiote dingen om het kind in hun ogen en die van de waarschijnlijk nog meer verknipte jury “mooier” te maken. Ze huren soms zelfs mensen in om de kleine op te maken, het haar te doen of te leren bewegen zoals zij denken dat de jury het wil zien. Duck face makend en frivool bewegend begeven de kleintjes zich vervolgens op het podium, terwijl mamma in het publiek als een idioot de bewegingen staat voor te doen. Wanneer er dan toch iets “mis” gaat, komend de kleintjes zwaar gefrustreerd van het podium af, want het ging ook in hun eigen zwaar opgemaakte oogjes niet goed genoeg.

Dan komen de prijs uitreikingen met idioot grote blinkende kronen, speelgoed en geldprijzen, voor allerlei categorieën. De ouders maar ook de kleintjes zijn echt niet tevreden met elke prijs, het moet de Ultimate Super Supreme zijn, want voor minder gaan ze niet. De kleintjes zijn dan ook duidelijk zwaar teleurgesteld wanneer ze deze niet krijgen. En als ze toch wel tevreden zijn met een andere categorie prijs dan is het aan de ouders heel duidelijk te merken dat deze dit absoluut niet zijn. Al roepen ze dan vaak in een poging pedagogisch verantwoord bezig te zijn, dat het niet uitmaakt, zie je aan hun hun hele uitdrukking dat ze boos en teleurgesteld zijn. Ouders maken onderling met andere ouders ook regelmatig ruzie tijdens deze verkiezingen, wat een beeld krijgen deze kleintjes zo mee. Triest!

Maar heel eerlijk…………Nu moet ik toch ook heel even een klein beetje de hand in eigen boezem steken (wat een rare uitdrukking eigenlijk). Ook ik smelt wanneer ons kleintje van ruim 22 maanden, een mooie jurk aan heeft of juist een hele stoere outfit. Haar haren leuk zitten of wanneer ze op haar motorisch ongecontroleerde manier (die bij haar leeftijd hoort) probeert “volwassen” te dansen en met haar billetjes probeert te schudden. Wat haar nog niet echt goed lukt en dat maakt het juist zo schattig. Wanneer ze mij ziet, wijst ze naar mijn tas en roept” tippetift”, daarmee bedoeld ze mijn lippenstift. Vanaf heel klein heeft ze mij heel regelmatig een heel zacht rose lippenstift op zien doen en op een gegeven moment wilde zij dat ook. Onder in eerste instantie wat sputterend protest van mijn zoon, die vond het zo niet nodig en diep van binnen geef ik hem gelijk. Maar goed,  dan doe ik toch heel weinig, zeg maar bijna fictief wat lippenstift op haar lipjes, wat moeilijk gaat, want ze steekt dan altijd volledig haar tong er bij uit. Vervolgens zie je er dan zo goed als helemaal niets van en zij loopt dan tevreden met haar lipjes de beweging na te doen die ze mij ook na het opdoen van de lippenstift ziet doen. Hierdoor is dat beetje wat er wel op zit dan ook meteen weer af, maar weet zij veel. Dit doet ze echt alleen bij mij, ik ben ook dus de enige die haar lippenstift “opdoet” en ik vind het heerlijk. Dit is voor haar en mij zo een oma/kleindochter momentje wat alleen van ons saampjes is. Dus ook niks met de buitenwereld te maken heeft, die zien het niet eens. Ik ben nu nog oma Yia-Yia voor haar, maar het zal mij niks verbazen als ze dat zal veranderen in omaTippentift en dat is ook prima 🙂

Vervolgens wijst ze dan weer naar mijn tas, voor een klein pufje van het luchtje wat ik altijd draag en altijd bij mij heb. Ze keert dan één kant van haar nekje naar mij toe. En vaak geef ik dan zogenaamd of een piepklein pufje en dan doet zij alsof ze ruikt door haar neusje te bewegen. Daana gaat ze weer tevreden doen wat ze wil doen en is het goed. Ze vraagt dit echt alleen maar bij mij, want ze weet heel goed dat alleen oma dit mag doen. Dus verder taalt ze er (nog) niet naar. En ja, dat is vind ik persoonlijk heel vertederend en schattig. Maar verder dan dit moet dit dan ook niet gaan. Ze is van zich zelf al mooi en voor ons allemaal in ieder geval mooi genoeg, geen opsmuk nodig verder!

Goed genoeg hierover en laten we allemaal eens heel eerlijk wezen, vinden we allemaal niet onze eigen kinderen en kleinkinderen de mooiste? Zelfs als je toch heel, heel diep van binnen weet dat ze dat misschien helemaal niet zijn? Zo hoort het toch te wezen? Of je nou flaporen, een grote neus, scheel kijkt, grote of kleine ogen hebt, weinig of veel haar, krullend of steil, goed kan dansen of juist beweegt als een houten klaas, mooi kan zingen of zingt als een kraai. Voor de mensen die van je houden ben jij toch de mooiste, beste en de liefste? Het gaat om het plezier wat je hebt in wat je doet en als je het toevallig echt heel erg goed doet, is dat mooi meegenomen, maar verder geen verdienste van de ouders of grootouders en eigenlijk totaal niet belangrijk. Je bent als kind uniek of je nu om welke reden dan ook opvalt of niet en wanneer je gelukkig bent, jezelf mag zijn, er van je gehouden wordt no matter what, dan maakt je uitstraling  je daardoor mooi, mooi genoeg in ieder geval voor de mensen die van je houden. Als volwassene en zeker als ouder moet je niet je eigen frustraties of “tekortkomingen” willen projecteren op je kind, laat je kind gewoon zich zelf zijn. Heb respect voor wie of wat het is of wil zijn.

Vandaar de titel van dit blog,   Want één ding weet ik heel zeker, mijn kleindochter Lisa is voor mij de mooiste, de allermooiste! Een puur en onschuldig meisje, met af en toe ijs of andere eet sporen op haar gezicht en kleding, haar haar loshangend in haar ogen, omdat ze het strikje er uit getrokken heeft, soms een rouwrandje onder haar piepkleine nageltjes omdat ze overal in zit te poeren uit nieuwsgierigheid en als ze heel moe is loenst ze zelfs soms een heel klein beetje, kortom een normaal, gezond, gelukkig en puur kind en daardoor dus de mooiste. Met of zonder zacht rose lippenstift………………De allermooiste!!!!

Hits: 485