Nu het zo vroeg donker is, vind ik het heerlijk om de kerst verlichting aan te doen, de open haard en de kaarsen aan. Lekker onder uit op de bank met een dekentje, t.v. of muziek aan. Vandaag deed ik dit ook en ik staarde naar de kerstboom. Opeens dwarrelden mijn gedachten terug naar vroeger, hoe ik met mijn moeder naar de hoek bij de visboer liep waar altijd de kerstbomen werden verkocht. Naaldbomen waar een houten kruis onder werd geslagen door de kerstbomen verkoper. Mijn moeder liet menig boompje pakken voordat ze tevreden was, Wij hadden wel altijd een mooi boompje, maar waarvan je zeker wist, dat wanneer de kerstdagen voorbij waren, je deze alleen maar kon aftuigen met een laken er onder vanwege de vele naalden die er bij elk versiersel wat je losmaakte er uit vielen. In dat laken bracht je hem dan samen naar beneden, waar hij op de stoep werd neergelegd voor de jongens uit de buurt, want die vochten er soms gewoon om.  Hoe meer bomen ze als groep verzamelden, hoe machtiger ze zich voelde. De bomen waren voor de kerstboom verbranding en bij mij weten leverde ze per boom ook een klein bedrag op. Dus de bomen stonden nooit lang op straat. Zodra je de boom uit het laken liet rollen en je omdraaide was deze al weg. Eenmaal weer boven werd de stofzuiger driftig gehanteerd, maar soms had je weken later toch nog dennen naaldjes in je voeten. Later stapte mijn ouders over op blauwsparren, daar vond je geen naald meer van. Ook het houten kruis was niet meer nodig want ze hadden een kunstof kerstboom voet waar je zelfs wat water in kon doen om de boom langer goed te houden. Totale onzin, maar wel handig. Maar eerder waren de blauwsparren denk ik nog niet te koop, er stond gewoon elk jaar weer een man op dezelfde hoek met naar mijn beleving altijd weer alleen maar dennenbomen op een stapel en pas als je wist welke je wilde hebben sloeg hij dat kruis er onder. Het was er ook altijd druk.

Ik zwijmel verder in mijn gedachten en ik denk aan de kerst diners van toen. Dat waren eigenlijk nog echt kerst diners. Ik kan mij herinneren dat mijn moeder een kalkoen of een grote kip in de oven had staan, die ze elke keer weer met zijn eigen vocht overgoot tijdens het braden. Dat rook heerlijk. Mijn ouders maakten toen ook al het hele huis sfeervol, met kaarsen en kerst versieringen. Niet te vergelijken met hoe sommige mensen nu hun huis decoreren, maar sfeervol vond ik het als kind wel. Wanneer we aan tafel gingen dan aten we bij kaarslicht, aan een feestelijk gedekte tafel, met een mooi toepasselijk muziekje op de achtergrond. We waren allemaal mooi aangekleed en na het eten was het bij ons jarenlang traditie dat dan de mannen gingen opruimen en afwassen. Ook toen ik al het huis uit was, was dit nog steeds bij mijn ouders de traditie wanneer je er met kerst kwam eten. Ik moet zeggen dat de mannen het altijd erg gezellig hadden samen en veel lachten. De aanwezige vrouwen moesten er vaak even aan wennen, maar vonden het ook heerlijk.

Pas later toen ik een eigen gezin had en mijn eigen kerstboom uit zocht, merkte ik wat voor invloed je jeugd kan hebben op je latere keuzes. Ook ik was best lastig met het uitzoeken van onze eigen blauwspar, want van die dennennaalden moest ik niets hebben. De arme kerstboomverkoper moest ook de ene na de andere boom voor mij uitschudden, voordat ik het in mijn ogen perfecte exemplaar had gevonden. Ook ik deed mijn stinkende best om het huis sfeervol in te richten met kerst decoraties en kaarsen en ook ik gaf in de eerste jaren regelmatig een echt diner met meerdere gangen. Maar uiteindelijk zwichtte ik ook voor de fondue en het gourmet stel. Daarbij was het vrij moeilijk om met de gehele familie kerst door te brengen omdat mijn toenmalige partner altijd maximaal maar 1 kerstdag vrij had. Het was dan ook altijd weer een heel gepuzzel en heel eerlijk vond ik dat vaak best wel vervelend. Soms waren we al 2 maanden van te voren bezig met het uitvogelen hoe, waar en met wie we de kerstdagen gingen doorbrengen.

Tegenwoordig bedenk ik 2 hooguit 3 weken van te voren hoe of wat, pleeg wat telefoontjes en kijk wat er van terecht gaat komen. Mijn eigen en de kinderen van mijn huidige partner hebben immers ook weer een schoonfamilie, waarvan de ouders gescheiden zijn. Ook zij kunnen zich niet in vieren delen en wanneer het lukt om ze bij elkaar te krijgen is dat heerlijk, maar ik doe daar absoluut niet moeilijk over. Wij plannen ook altijd 1 dag voor ons zelf en hoe heerlijk een kerstdag met familie ook is, zo een dag voor jezelf is zalig! Wij willen de kerst geen verplicht iets laten zijn, en hopen dat wanneer onze kinderen komen, dit zo is omdat ze er zelf ook zin in hebben en niet omdat het moet of verwacht wordt.

Wat niet wil zeggen dat ik geen mooie herinneringen heb aan de kerstdagen die ik ooit met de hele familie heb meegemaakt hoor. Ik kan me nog een kerst herinneren dat het ons een keer gelukt was om met onze beide complete families, inclusief de toen al bijna 100 jarige  overgrootmoeder bij ons thuis een kerst dag te vieren. Dat was een giga grote groep, opa’s. oma’s, broers, zus, neefjes en nichtje en onze twee kinderen, ik heb toen een 4 gangen diner gemaakt. Geloof me dat was een hele klus maar ik deed het met plezier. De kamer hadden we  omgetoverd in een ruimte waarin de eettafel centraal stond. Ik weet nog dat er een hele goede sfeer hing, het diner verliep goed en toen iedereen aan het dessert zat en heerlijk zat te lachen en te praten, ik genietend en relaxed om me heen keek. Ik nam echt heel intens  iedereen stuk voor stuk in mij op. Genoot van het moment. Ik was mij heel bewust hoe uniek het was, dat iedereen er was.

Ik besefte toen ook heel goed, dat het zo maar wel eens niet alleen de eerste keer, maar ook de laatste keer zou kunnen zijn, dat we zo compleet met elkaar een kerst konden vieren.  Hoe goed had ik dat aangevoeld. Helaas hebben we niet lang daarna van verschillende mensen die er toen wel bij waren, afscheid moeten nemen en daarna was de kerst eigenlijk nooit meer hetzelfde. Daar boven op zijn we ook nog eens een paar jaar later gaan scheiden. Wat de families min of meer uit elkaar trok. Dus het was inderdaad een heel uniek moment. Daar kun je heel verdrietig of zwaarmoedig over doen, maar dat doe ik niet, ik ben wel dankbaar dat we dit toen met elkaar hebben mogen beleven. Elk jaar met kerst, schiet dat moment toch nog wel heel even door mijn hoofd en in plaats van verdriet en weemoed, voel ik dan een warmte van binnen, voor wat toen zo mooi was.  Dat diner wat perfect was, waar alle geliefden bij waren, dat neemt niemand ons meer af, dat staat in mijn ziel en hart gegraveerd.

Hiermee wil ik alleen maar zeggen, geniet van wat je wel hebt en geniet vooral van wie je wel om je heen hebt. Blijf niet hangen in wat ooit was of had kunnen zijn, maar koester de mooie herinneringen. Maak er van wat er van te maken valt. Wat voor jou de perfecte of de ideale kerst is, hoeft dat voor een ander niet te zijn, geniet van de mooie en leuke dingen en maak het jezelf en anderen niet te zwaar. De volgende kerst kan zomaar heel anders zijn.

Pluk de dag, pluk de kerst!

Hits: 229