Het was weer zo ver! Mijn afspraakje met die bijzondere vrouw Grazy Granny. Op een snikheet terras zochten we een lekker schaduw plekje en bestelden een lekkere koude witte wijn. Ik keek haar aan en het viel mij op dat zij er vrolijk zomers uit zag, maar wat minder straalde. Ik was benieuwd waarom. “Hoe gaat het met je?” vroeg ik. Er kwam een niet bij haar passende zucht, ze dacht even na en zei toen: “ik maak mij zorgen, grote zorgen”……….

Alhoewel ik min of meer een vermoeden had waar zij zich zorgen over maakte, vroeg ik toch aan haar waarom. Zij haalde diep adem en zei: “Ik vind de wereld niet zo leuk meer, ik ben dol gelukkig met mijn kinderen en kleinkinderen, maar dat maakt ook dat ik soms bang ben.” Ik begreep wat ze bedoelde en vroeg aan haar of dit o.a. door de aanslag in Manchester kwam. Ze keek mij aan en zei tot mijn verbazing: “Nee, niet eens, dat was wel vreselijk, heel vreselijk, afschuwelijk, zeker beangstigend, maar dat is niet de enige reden waarom ik ongelukkig ben met de mensen om me heen. dit is wel wat kleiner, maar ook belangrijk. Soms is de wereld zo niet leuk meer………”.

Zo kende ik haar niet. Het leek wel of haar levens lust een flinke deuk had gekregen. Haar ogen stonden enigszins droevig en ik schrok daar een beetje van. Ik weet heus wel dat een mens niet altijd kan stralen en wel eens een ‘off day’ heeft, maar op de één of andere manier had ik dit bij haar gewoon niet verwacht. Onterecht bleek nu en natuurlijk heeft zij ook recht om een’ off day’ te hebben, maar toch, ik schrok er een beetje van. Ik vroeg haar daarom wat dit veroorzaakt had. Ze gaf weer een diepe zucht, nam een slokje, stak een sigaretje aan, sloeg haar benen over elkaar en stak van wal.

“Er zijn zoveel egocentrische mensen tegenwoordig, iedereen stelt zich zelf altijd op de eerste plaats, mensen die iets voor een ander over hebben, of gewoon respect hebben voor een ander zijn soms op één hand te tellen. Ik was laatst op de markt, heerlijk weertje, ik was in een goede en vrolijke bui en besloot eens lekker mijn fruit voorraad aan te vullen, dus huppa, richting de groente stal. Daar begon het al. Tegenwoordig moet je door de stal heen lopen en zelf je groenten en fruit pakken en aan het einde van het loop pad afrekenen. Prima, je kan op deze manier zelf bepalen welke appel of bloemkool met jou mee naar huis mag. Ik vul mijn mandje en loop vrolijk en relaxt naar één van de kassa’s. Op het moment dat ik daar bijna ben, krijg ik een gooi op zij en springt een oudere vrouw voor mij naar de kassa. Verbaasd om deze lompe actie, slik ik eerst even. Vervolgens spreek ik de vrouw rustig op haar gedrag aan en dat mens begint te ontkennen en vervolgens begint ze me toch tegen me te schreeuwen en te schelden, ik was compleet overrompeld. Ze maakte mij uit voor kapsones wijf met mijn rare haar en dat ik goed in het programma ‘Hotter than my daughter’ zou passen, bla, bla, bla.” Ze neemt nog een flinke slok en gaat verder.

“De dame achter de kassa, probeerde het nog te sussen, maar het oude sekreet bleef maar door gaan. Andere mensen vonden het wel grappig, maar ik dus niet. Ik heb snel afgerekend, ik wilde mij niet tot haar level verlagen en ben snel met mijn boodschappen weg gelopen. Enigszins uit het veld geslagen ben ik de markt verder over gegaan. Ik besloot mij zelf op een lekker patatje te trakteren en ging in de rij staan. Nou het was echt mijn dag niet, want weer werd er er voorgedrongen, dit keer door een vrouw met een kindje op haar arm. Ik dacht even na en zei toen tegen de vrouw dat ik eigenlijk aan de beurt was, ik had haar na mij zien aansluiten, dus wist dit heel zeker. Ook zei ik vriendelijk tegen haar, dat ze wel even voor mocht, omdat ze die kleine op haar arm had. Nou, dat had ik beter dus niet kunnen doen. De vrouw keek mij zeer boos aan en zei dat ik een gestoord wijf was, want zij stond er al en ik van haar de ….nou ja een hele nare ziekte kon krijgen. Dit allemaal met haar kindje op haar arm. Lekker voorbeeld. Ik had op slag geen zin meer in patat en heb mij omgedraaid en ben weg gelopen.”

Ze steekt nog een sigaretje aan en ik bestel nog 2 wijntjes. Ik vroeg haar wat ze toen heeft gedaan en ze vertelde dat ze naar huis was gegaan, zich afvragend in wat voor een wereld we tegenwoordig leven, als mensen niet eens voor elkaar op een doodgewone markt een beetje respect kunnen opbrengen. Ze zucht weer en vertelt verder: “Ik liep naar de bus halte en zag al wat tumult, wat jonge meisjes die met elkaar ergens ruzie over hadden. Ik ging op een flinke afstand staan wachten op de bus, vanuit mijn ooghoeken kijkend wat er met de meisjes gebeurden. Nou dat was niet echt prettig, ze scholden elkaar zo erg uit en toen er een bus aan kwam, sloegen ze met zijn vieren, twee meisjes keihard in het gezicht en gaven een harde schop toe, voordat ze snel in hun bus stapte. Ik zag ze hard lachen door het bus raampje heen en één van de twee meisjes hadden ze zo hard geraakt, dat ze huilde, En niemand bemoeide zich er mee, iedereen keek gewoon de andere kant op. Weet je wat ik nou ook zo erg vind?” Ik keek haar aan en vroeg; “Nou?” Ze nam weer een flinke slok van het nieuwe wijntje, dacht heel even na en zei toen: “Dat ik dat ook had gedaan! Gewoon gedaan of ik het niet zag, vreselijk! Waar gaat dat toch naar toe?”.

Ik begreep haar wel, als je op zo een vrolijke ochtend drie keer iets respectloos meemaakt kan dat heel confronterend zijn. We zaten allebei in gedachten verzonken, toen ik opeens muziek hoorde. Er kwam een man met een gitaar aan lopen en vlak bij ons begon hij prachtig te spelen en te zingen.

Er waren ook wat kinderen op het terras en die begonnen om hem heen te dansen, er bleven wat mensen staan luisteren en je zag de mensen genieten. Grazy Granny zag het ook en we keken elkaar aan. Op dat moment speelde de man het liedje ‘Imagine van John Lennon’. Heel veel mensen op het terras zongen het mee, ook mensen die er stonden of voorbij liepen en dat gaf een hele prettige sfeer. Ik zag de ogen van Grazy Granny opeens weer oplichten en gaan stralen, er verscheen een glimlach om haar mond en ze zei: “Weet je wat het is?”………..We moeten de moed niet opgeven en de hufters onder ons niet als normaal gaan beschouwen, er zijn nog zoveel mensen op deze wereld die wel respect hebben en alleen maar vrede willen en dat zijn er nog altijd meer als de hufters! Ik laat mij niet meer down maken door de misdragingen van die paar respectloze nare mensen die er ook zijn. Ik ben er weer overheen en zal lachend de eerstvolgende voordringster in haar eigen sop laten gaar koken. Ik geloof in karma, dus die komen zich zelf wel een keer tegen!”

“Over 2 weken zie ik je weer en dan heb ik een heel mooi verhaal voor je, dank je wel dat je naar mij wilde luisteren”.

Ze heft haar glas op en zegt: “Proost op al het goede in het leven! En op karma!”

Hits: 299