En dan is je jongste opeens 30…………..

Vlak voor ik zelf 30 werd, kreeg ik mijn tweede kindje. Een meisje, meer dan welkom, want ik had al een zoontje en ben opgegroeid met twee broers, zeer weinig nichtjes en heel veel neefjes. Ik was zelf wel een wild, avontuurlijk en ondernemend kind, maar ben ook altijd een poppenmeisje geweest, dus had het wel een beetje gezien met de autootjes, garages etc. Het werd wel eens tijd voor een poppenhuis………..

Dus toen mijn kleine meisje werd geboren, riep ik dan ook enthousiast: “Eindelijk, een poppenhuis!”. De mensen die mij goed kennen, verbazen zich hier niet over, maar het personeel dat aanwezig was bij de bevalling, keek wel even een beetje raar naar mij. Wat was ik blij! Een gezond en mooi kindje en dan ook nog eens een meisje. Een koningswens noemen ze dat, een zoon en dan een dochter. Mijn gezin was compleet. Ik kon naast dat stoere jongetje, los gaan op strikjes, poppen, serviesjes en rose, heerlijk!

Voordat zij geboren werd, wist ik nog niet wat het zou worden. Dat was toen wel al mogelijk, maar niet gebruikelijk zoals nu. Dus had zij een zacht geel ingerichte babykamer, schattig en neutraal. Al snel kwam daar steeds meer rose in en al heel snel had zij een rotan zitje, poppenbedjes, poppenwagens en veel, heel veel poppen. Ik genoot met volle teugen, heerlijk dat getut met die kleine meid en wat een gelukje…….zij was zelf ook een poppenmeisje (net als ik ooit en Lisa nu).

Het was een lief kind ook, maar wel eentje met een echt eigen karakter. Zo gek als ik met haar was (ben) zo vaak lagen we ook in de clinch met elkaar. Ik zeg wel eens dat op het moment dat zij geboren werd en uit mij kwam, ze een houding had van “Talk to the hand” en “O nee, is dat mijn moeder?” Ze was lief, gehoorzaam, maar o wee wanneer ze haar kop in de wind gooide, dan had ik wat met haar te stellen hoor! Of wanneer ze iemand niet aardig vond, dan merkte ik dat meteen aan haar. Kusjes geven aan een volle kamer met familie? Haar broertje wel, maar zij? Zij nam dan een houding aan van: “Ik kus niet zomaar iedereen”. En wat we ook probeerden, als ze het niet wilde dan gebeurde het gewoon niet.

Niet altijd leuk, maar ik had er wel respect voor. Heel stiekem vond ik haar altijd heel krachtig, wat zij niet wilde, gebeurde dus gewoon niet. Punt! En zo groeide mijn kleine “poppenmeisje” langzaam maar zeker op. In een vriendinnenboekje schreef ze toen ze een jaar of 9 was, dat ze moeder wilde worden van heel veel kinderen. Ik moest er toen om lachen en zei haar dat ze daar nog wel op terug zou komen. Maar heel diep van binnen voelde het als een compliment, of was het om mij te laten zien hoe je een goede moeder moet zijn? Dat kan natuurlijk ook nog, nu ik er over na denk 🙂

Toen ze de pubertijd bereikte, had ik eigenlijk veel meer “puber ellende” verwacht, maar eerlijk is eerlijk, er was wel eens vuurwerk tussen ons en we vonden elkaar niet altijd aardig, maar het was eigenlijk een normale en lieve puber, die zich nog steeds niets liet opdringen. Ook maakten we een hele hoop narigheid mee om ons heen en zij was heel gevoelig daarvoor, maar al zal het met heel veel moeite, tranen en frustraties gegaan zijn, ze hield zich staande. Mijn karaktervolle meisje met haar gouden en kleine hartje.

Op school deed ze het heel goed en wist precies wat ze wilde, dus ging er voor. Ze wilde school juffrouw worden en naast haar studie werkte ze vaak en hard bij Mc Donald om uit de studie schulden te blijven en toch leuke dingen te kunnen doen. Dat is allemaal gelukt! Zij is nu al wat jaren een juf en soms denk ik dan even aan dat zinnetje in dat vriendinnen boekje. “Ik wil moeder worden van heel veel kinderen”. Nou een moeder van al die kinderen is ze uiteraard niet, maar ze heeft wel dagelijks gedurende een aantal uren (met hart en ziel, liefde en plezier) de verantwoording over heel veel kinderen. Ik heb daar respect voor en ben trots op mijn eigenwijze, lieve poppenmeisje.

Inmiddels merk ik dat we steeds meer naar elkaar toe groeien en hebben we best regelmatig fijne gesprekken met elkaar. Ze komt af en toe even aanwaaien (net als ik altijd bij mijn moeder doe), dan drinken we samen wat en kletsen even en dat voelt goed. Soms gaan we met zijn viertjes, haar partner en de mijne er bij, uit eten en dan hebben we het reuze gezellig. Nooit valt er meer een negatief of overtogen woord en genieten we van elkaars gezelschap en hebben we fijne gesprekken, maar ook lol. Ik mag gerust zeggen dat ik gezegend ben met fijne kinderen, (bonus)kinderen, schoon kinderen en kleinkinderen. Ik ben trots op allemaal, maar vandaag even speciaal op mijn mooie en lieve nu 30 jarige dochter!

Hits: 735