We zijn er nu vanaf donderdagmiddag. En het voelt alsof we nooit weg zijn geweest. We pakken gewoon weer naadloos alle contacten op en zitten weer op de vertrouwde plekjes alsof we er gewoon horen. Het voelt als een tweede thuis………….
Het enthousiasme waarmee we echt overal begroet worden (zelfs in een bergdorpje), voelt als een warme Griekse deken. We houden vooral van onze contacten met de locals, maar het is ook erg leuk om te zien dat andere vakantiegangers (overal vandaan) net als wij, hier graag terug komen. Dus ook met die hebben we een feest van herkenning. We zien elkaar hier en verder niet. Hooguit een enkel face book contact, maar verder zijn dat gezellige vakantie “vrienden”, waarvan je na een paar dagen of weken weer afscheid neemt, met een rugzakje leuke herinneringen. Wie weet volgend jaar weer.
Ondanks al onze contacten met de andere vakantie gangers, blijven wij verder op ons zelf. Maar zo af en toe eens samen eten, drinken of hier en daar een praatje op het strand is wel zo gezellig. Daarbij rijden we graag met onze huur auto rond, treffen dan ook weer bekenden elders op het eiland. Locals of Nederlanders die hier zijn gaan wonen, of we toeren gewoon wat rond. Wij hebben het verder ook heel druk met alle locals die we hier kennen, dus vervelen we ons nooit, we komen eerder tijd tekort.
Van de week liepen we door de “hoofd” straat en huppa,….. we werden geroepen. Daar zat Mike , sinds jaren onze auto verhuurder, heerlijk aan een drankje met wat familie. Doorlopen is dan geen optie, dus even aangeschoven. Heerlijk zitten kletsen onder het genot van een drankje, genietend van de verhalen van Mike en ondertussen schuiven er steeds meer mensen aan. En zo is het als snel laat in de nacht, of vroeg in de morgen. Geen probleem, want de volgende dag kunnen we bijkomen op onze zon bedjes. 
Gisteravond, eerst gegeten met Nederlandse vrienden bij Griekse vrienden. Daarna weer met zijn tweetjes op pad, richting Ierse pub en ja hoor, daar zaten ze…onze Ierse vrienden die we inmiddels al wat jaren, een paar dagen meemaken en het is weer een feest van herkenning. Ook daar schuiven gaande weg steeds meer mensen aan en we hebben de grootste lol. De raki vloeit ook rijkelijk, die lust ik niet dus mijn partner is telkens het haasje voor het legen van mijn glaasje.
Vanavond brengt de vader van Kostas, een eigenaar van een heerlijk restaurant in een bergdorpje, ons naar Mochos en weer terug, voor een Cretaanse avond onder het genot van heerlijk ECHT Grieks eten. Geloof me dat is echt wat anders dan het gemiddelde Griekse eten in de restaurants in Griekenland. Dat is pas echt genieten! We vinden het wel spannend, bij wie komen we aan tafel, wie gaan we ontmoeten, kortom, hoe zal deze avond zijn. We zijn nu even niet zelf de baas, want we zijn afhankelijk van de gene die ons heen en weer rijdt. Maar we gaan er open in en zien wel!
Tot snel!
Hits: 111