Je hebt oma’s en je hebt oma’s. Aan sommige vrouwen zie je gewoon dat het oma’s zijn (en met alle respect maar met name aan de vrouwen van hier op Kreta en uit de oost blok landen). Ze kleden en gedragen zich als oma en mijn mond valt daarbij af en toe open want soms zijn ze niet eens zo veel jaar ouder of nog erger……. zelfs jonger dan ik…………..
Ik ben er eens op gaan letten en tot mijn grote verbazing hebben heel veel oma’s hier op Kreta (eerlijk gezegd niet allemaal, maar toch) maar met name uit de oost blok landen, een echte oma houding, kleding en gedrag. Ze kunnen zo mee doen in een film, een film vol met vooroordelen over vrouwen “op leeftijd”. Vooral zoals ze het strand opkomen. In een outfit uit de jaren 50 en sommige duwen hun meestal gewatergolfde haren zelfs onder een badmuts, voor ze de zee in gaan en lopen er dan ook nog gerust in de hitte mee rond. Bizar! 
Ik lig daar dan in mijn knal roze bikini, door de zee nat geworden haren langs mijn gezicht, mijn donut zwemband aan mijn voeten en kijk………..met volle verbazing hoe deze oma;s van het strand gaan genieten. Eerst wordt zo een snoezige jaren 50/60 rieten tas neergezet, vervolgens gaat de wijde (meestal bloemetjes) jurk voorzichtig uit en komt er meestal een vormeloos badpak te voorschijn. Oma zet haar strand schoentjes netjes naast elkaar en ik kijk naar mijn teenslippers die her en der onder de strand stoelen in het zand liggen. Mijn topje en korte spijkerbroek hangen slordig aan de parasol.
Wat een verschil al. Het handdoekje blijft nog in de tas, maar de zonnehoed of nog erger de badmuts komt te voorschijn. Soms gaan ook de waterschoenen aan, ik vraag me af waarvoor, want er liggen praktisch geen stenen in het water. Maar goed, oma is er klaar voor, ze betreedt langzaam en heel behoedzaam het zeewater. Een beetje water sprenkelen hier en een beetje water daar. Ik daarentegen loop er in en laat mij met een plof achterover vallen op mijn rose opblaas donut, en huppa ik ben meteen helemaal door. Maar deze oma’s doen dit heel behoedzaam. Hoedje op hun hoofd, voetje voor voetje, tot dat het water hun billen bereikt en dan gaan ze een beetje door de knietjes. Echt diep zie ik ze eigenlijk nooit gaan. Dus of ze echt kunnen zwemmen, ik weet het niet.
Ik vind het fascinerend om naar ze te kijken, ze doen al zo oud soms, maar zijn het volgens mij echt nog niet. Ik krijg er soms zelfs zo een “agossie’ gevoel bij. Ze zijn in mijn ogen de oma’s van toen, de oma’s waar aan je gewoon kunt zien dat het oma’s zijn. Door hun kleding en hun gedrag. De oma’s waar ik mij totaal niet thuis bij voel, waar ik mij zelf absoluut niet toe reken. Maar ik ben wel een echte oma en schaam mij daar uiteraard niet voor. Ik ben er zelfs trots op, maar met een badmuts of een zonnehoedje het heerlijke zeewater in gaan? Nee, dat niet, wie weet ooit, zeg immers nooit “nooit” wanneer ik de 90 nader……….wie weet, dan misschien wel! Alhoewel ik denk dat ik waarschijnlijk iets behoedzamer, maar nog steeds op de zelfde manier de zee in zal gaan. Dit “antieke” gedrag zit gewoon niet in mij. Ik geloof er ook heilig in , wie jong is van hart en geest, straalt dit ook uit! Mocht ik de negentig halen dan zal ik nog steeds een Oma van Nu zijn, wie weet zelfs een grootmoeder van nu. Dus……..dat!
Hits: 356