Het verwende meisje? Ja, nu ik terug kijk was ik dat op een bepaald gebied zeker wel, alleen was ik mij er niet van bewust, Mijn hardwerkende ouders zorgden er altijd voor dat het mij aan niets ontbrak. Ze waren liefdevol, maar ook streng en rechtvaardig en ik kwam niets te kort. We hadden boten waarmee we in de schaarse vrije tijd van mijn vader gingen varen, ik had zelf ook een klein bootje, veel poppen en heel veel barbies met toebehoren, later zelfs eigen paarden. We gingen op zondag naar de speeltuin en op vakanties in binnen en buitenland, maar een poppenhuis? Nee, dat heb ik nooit gehad………..

Ik kon vroeger al wegdromen bij het poppenhuis in het Rijks museum in Amsterdam, prachtig vond ik dat, al die minuscule kleine meubeltjes, keukengerei, gordijntjes, noem maar op, ik was er verliefd op. Wanneer ik ergens was waar poppenhuis meubeltjes werden verkocht, dan smolt ik weg en had de neiging ze te kopen, maar ik had geen poppenhuis waar ze in konden.

Ik had mij altijd voorgenomen dat wanneer ik een dochter kreeg, ik voor haar zo een poppenhuis wilde hebben en dat we dat dan samen zouden inrichten met van alles, waaronder ook echt werkende schemerlampjes. Dat was een droom van mij, waarvan nu gebleken is dat mijn ouders dit nooit hebben opgepakt, ze wisten het gewoon niet. Dat neem ik ze niet kwalijk. Ik ben er waarschijnlijk nooit uitgesproken duidelijk in geweest en dromen mogen best dromen blijven, waar je zelf achter na moet jagen. En dat is dus gelukt.

Ik kreeg ruim 30 jaar geleden mijn tweede kind, een dochter en bij haar geboorte riep ik: “eindelijk een poppenhuis!”. Waarschijnlijk dachten de aanwezigen dat ik een beetje koekoek was of zo, maar bij mij schoot dit meteen door mijn hoofd, nadat ik geconstateerd had dat alles met de kleine in orde was. Of zij een poppen meisje zou zijn, of zoals ze tegenwoordig zeggen, een meisje/meisje, dat wist ik nog niet, maar ik verheugde mij er al op om bezig te gaan met een poppenhuis. Niet meteen natuurlijk, maar in de loop der jaren hield ik wel de verwachting dat dit zou gaan lukken. Al snel kwam ik er achter dat een echt mooi poppenhuis duur was, heel duur en dan moet je hem nog inrichten en er ook plaats voor hebben natuurlijk.

Helaas woonden wij toen niet zo ruim en het geld hadden we er ook niet echt voor, er waren altijd andere zaken die vanzelfsprekend voor gingen. Mijn dochter was een poppenmeisje en dat vond ik heerlijk! Ooit hadden we een redelijk aardig poppenhuis weten te bemachtigen, niet al te groot, twee verdiepingen. Dus wat behang in de kamers aangebracht, kleine kleedjes op de vloer en hier en daar wat meubeltjes op de kop getikt. Schattig, mijn dochter was er toen wel blij mee, maar het was het net niet voor mij, niet het poppenhuis wat ik altijd voor mij had gezien. In mijn ogen niet een echt poppenhuis, maar o.k. het was een poppenhuis dus klaar. Ook een Barbie huis was er, leuk, vooral voor mijn dochter, maar dat was toch niet waar ik als kind zelf van droomde.

Een paar weken terug echter, zit ik op de verjaardag van mijn broer te wachten op mijn koffie en ik kijk ondertussen even op mijn telefoon. Er is een melding dat er in een verkoopgroep een poppenhuis is aangeboden. Ik scrol er heen en BAM…………. daar is dan eindelijk………..het poppenhuis uit mijn dromen! Gewoon bijna 50 jaar later vind ik hem gewoon op FB, zonder verder na te denken en zonder enige twijfel, stuur ik de verkoopster een berichtje met de vraag hoe groot hij is en wat ze er voor wil hebben. De prijs voor het complete poppenhuis is als muziek in mijn oren en vijf minuten later had ik al een afspraak met haar gemaakt wanneer zij hem zou komen brengen. Natuurlijk had ik alleen de foto’s gezien en ik was heel benieuwd wat er allemaal bij zou zijn en of het poppenhuis in het echt ook aan mijn verwachtingen zou voldoen.

Een paar dagen later werd hij dan gebracht en ik zag het al meteen, geweldig! Het poppenhuis was tijdens mijn borrelmiddag met mijn vriendinnen gebracht, dus hebben we het huis en de twee dozen met toebehoren even in de gang gezet. Het was een lange en emotionele borrel, vanaf 2 uur ‘s middags tot 8 uur ‘s avonds, samen met mijn vriendinnen waarvan er twee ernstig ziek waren/zijn en ik er inmiddels veel sneller dan verwacht, één van vorige week helaas naar het kerkhof heb moeten brengen. We hadden samen gehuild en gelachen, gepraat en van elkaars gezelschap genoten, maar ook heel veel gedronken. Die avond stond mijn hoofd dus verder absoluut niet naar het poppenhuis en dat is logisch.

De volgende dag echter, heb ik het poppenhuis op de eettafel gezet, de dozen geopend en mijn hart sloeg echt over van blijdschap! Wat een prachtig poppenhuis en wat een leuke dingen zaten er bij, het was helemaal compleet en ik begon als een klein meisje met het inrichten……..echt zo blij als een klein kind! Bij heel veel dingetjes die ik ontdekte, kreeg ik zo een blij gevoel. Nu heb ik er wel plaats voor, want we hebben een hele kamer voor Lisa (de kleinkinderen) ingericht en daar kan hij makkelijk staan. Uiteraard wel op een tafeltje met wieltjes, zodat ik hem uit het kamertje kan rijden zolang Lisa nog zo klein is, of straks onze twee (niet geboren) kleinzonen komen logeren.

Maar Lisa heeft mij echt verbaasd, ze heeft er nu al 2 keer mee gespeeld en ze is zo super voorzichtig er mee en geniet er zo van, ze doet op haar manier een heel rollenspel met de bijbehorende poppetjes en geniet, dus ik geniet er ook van. De hele kwetsbare spulletjes zet ik dan even weg, zodat wanneer er iets stuk gaat Lisa niet verdrietig is er om, want dat ze met haar nog geen 3 jaar beseft dat het van oma is en niet stuk mag is al heel duidelijk. Grappig is dat mijn eigen moeder er ook helemaal weg van is en zij was verbaasd dat zij en mijn vader nooit geweten hebben dat dit zo een grote wens van mij is geweest. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat dit niet erg is,  hun niks kwalijk neem en nooit iets te kort ben gekomen. Dat je als kind/mens wensen en dromen moet hebben die niet altijd in vervulling kunnen gaan. Maar dat deze wens in een soort onderbewustzijn was opgeslagen en door dat berichtje op FB weer omhoog kwam. dat is toch mooi!

Nu heb ik dus een nieuwe hobby, ik wil bijvoorbeeld persé echte schemerlampjes hebben. Er zit zelfs kerstverlichting bij en ik moet nog uitzoeken of deze echt werkt, ik wil namelijk voor de feestdagen en seizoenen bij passende accessoires hebben, zodat ik het huis met alle seizoenen mee kan laten gaan. Een compleet en  verlicht poppenhuis dat moet het gaan worden. Dus dat gaat poppenhuis sites bezoeken worden, zo leuk! Vooral leuk omdat Lisa net zo gek met dit soort speelgoed is als haar oma, dus dit zal een hobby van ons samen gaan worden, dat weet ik nu al zeker. Dus van dat verwende meisje van toen, ben ik nu de verwende oma en …..I LIKE IT!!!!

Hits: 236