Vandaag was het dan zo ver, ik stap in de auto bij mijn zwangere dochter en samen rijden we vol goede zin naar Amsterdam. We gaan naar de negen maanden beurs. We naderen Amsterdam al snel, maar hoe dichter we in de buurt van de RAI komen, hoe drukker het op de weg is. Tot we dichtbij de RAI op de snel weg, zo goed als stil komen te staan. Omdat ook de huishoud beurs gaande is, krijgen we gezien de andere passagiers in de auto’s om ons heen, het donkerbruine vermoeden dat dit de oorzaak van de drukte is. We worden ingehaald door grote volle touring cars uit het zuiden des lands, die zich met geweld tussen de file rijders duwen. Zo hebben we ruim een uur over het laatste stukje gedaan en dat terwijl mijn dochter inmiddels een volle blaas had, waar de baby zich heerlijk tegen aan zat te bewegen.

Het viel ons op dat er heel veel van een bepaald type vrouw in de andere auto’s zaten en hier en daar konden we zien dat de trolley’s mee waren. Ja, hoor, met alle respect, uitzonderingen daargelaten, maar het echte  HH beurs volk. Tjonge, dat beloofde niet veel goeds zo. Ondertussen zagen we het bord van de parkeergarage van groen op zwart schieten en gingen we langzaam meter voor meter richting de beurzen. De angst dat we misschien ook nog eens ver van de parkeerplaats naar de RAI moesten gaan lopen, doemde op. Met een hoog zwangere die een volle blaas heeft, is dit geen prettig vooruitzicht. Gelukkig, we zagen eindelijk de RAI en de verkeersleiders dirigeerde ons een bepaalde kant uit, gelukkig een open parkeer plaats, heel dicht bij de ingang van de negen maanden beurs. Een vriendelijk lachende man wees ons onze parkeerplek en we stapten stijfjes en opgelucht uit, kwamen langs een baby fruithapjes stalletje met natuurlijk fruit zonder toegevoegde stoffen en/of suikers. Even snel uitgeprobeerd en het smaakte lekker.

We begaven ons tussen vele andere zwangere en niet zwangere dames naar de ingang, dat verliep redelijk soepel, onze jas afgeven, was iets minder grappig want daar stond wel een rij en de toilet was natuurlijk super druk, met alle dames, die net als wij uit de file kwamen en waarvan er velen een tegen hun blaas trappelende baby bij zich droegen. Maar eindelijk waren we dan zo ver en gingen naar boven met de roltrap. Eerst wat onwennig om ons heen kijkend, welke kant moesten we beginnen? Begaven we ons langzaam langs de eerste stands. De eerste die we zagen waren bio voeding en produkten, ook een stand met wasbare luiers. Mijn dochter en ik keken elkaar aan en dachten beiden hetzelfde, ieder zijn meug, maar niet onze meug. Dus gingen we op zoek naar stands die we wel leuk en interessant vonden.

Een opvouwbare buggy is niets nieuws, maar deze was echt tot een super klein pakket te vouwen en kon zelfs als een soort rugzak op de rug gedragen worden. Tja waar anders? Hahaha, flauw grapje maar besef op eens dat een rugzak niet voor niets zo heet, anders had het wel een buikzak of schouderzak geheten. Goed, het was dus een mooie en stevige buggy en inderdaad super handig, ik zelf had deze nog niet eerder gezien. De prijs? Geen idee, het was te druk om er naar te vragen en we wilden zo veel als mogelijk zien, dus huppa verder. Tja, dan kom je langs wat babykamers en de ene vind ik dan leuker dan de andere, maar dat is normaal, smaken verschillen gelukkig. Er stond zelfs een zwarte babykamer en mijn dochter moest lachen toen ik verschrikt zei dat ik dit toch echt geen kleur vind voor een baby ledikant, omdat ik dan aan de film van Rosemary’s Baby moest denken. Voor ieder wat wils, zeggen we dan maar. Maar even verderop smolten we allebei weg bij de meest schattige babyspulletjes waar van we de verleiding niet konden weerstaan. Dit soort stands kwamen we vaker tegen.

Op een gegeven moment zie ik een man wat ongelukkig en onhandig op het looppad staan, hij viel mij door zijn onzekere houding meteen al op. Waar zou hij mee staan? Ik kijk naar het bord boven zijn hoofd en zie de tekst: “vader schap test”, ik kon een glimlach niet onderdrukken. Nu begreep ik de schrik en de vaak wat lacherige reactie van heel wat zwangere en jonge moeders, wanneer hij ze een foldertje in hun handen probeert te drukken. Sommige reageerden zelfs een beetje alsof ze door een wesp dreigden gestoken te worden. Het leek alsof hij dit zelf totaal niet kon begrijpen en ik had er plezier om. Je zal toch maar met je partner of familie, of nog erger, je kersverse schoon familie zo een foldertje, heel gretig aanpakken……dat kan vragen opwerpen, lijkt me. Niet echt iets voor een gezellig uitje.

Ook zie ik een stand met een vrolijk portable kinder potje, zo grappig. Het potje ziet er super leuk uit en kan dicht geklapt worden, wanneer het mee genomen moet worden, of vol is en geleegd moet worden. Zeker voor onderweg een uitkomst, altijd je eigen peuter toilet bij je, dit had ik ook nog niet eerder gezien. Buiten de reguliere bekende merken en winkels, stond er af een toe een stand met dit soort artikelen of hele aparte spulletjes. Je moest er even naar zoeken, maar ze waren er wel degelijk. Ook de kraamkoekjes vond ik grappig en handig. Natuurlijk gaat er niets boven een beschuitje met rose of blauwe muisjes, maar dit is een geweldig leuk alternatief als traktatie op het werk of school. Daar is het geklungel met (brekende en krummelende) beschuitjes en muisjes niet altijd erg handig. Deze koekjes hadden uiteraard een bovenlaagje met rose of blauwe muisjes die er niet afvielen wanneer je er in beet en waren nog lekker en betaalbaar ook. Mijn dochter viel het opeens op dat ook op de drukkere stukken, de mensen niet tegen elkaar op botsten of dachten door je heen te kunnen lopen. Iedereen had zijn eigen space en respecteerde die van een ander. Dat is een groot voordeel van een beurs waar veel zwangere rond lopen, want toen we even in de buurt van de HH beurs kwamen, was dit meteen al duidelijk.  Daar lopen mensen soms over en door elkaar heen en hebben allemaal haast. Sommige hebben alleen maar oog voor wat er te scoren valt en bonken tegen alles en iedereen aan, ondertussen hun al volle en zware trolleys achter zich aan slepende.  Ik heb er eentje even flink de waarheid gezegd en bijna een rot mep verkocht omdat ze als een kip zonder kop door mij heen dacht te kunnen lopen. Gewoon door duwen, het ikke, ikke en de rest kan stikken mentaliteitje. Dus de constatering van mijn dochter klopte wel, dat respect voor elkaars eigen space, dat was best relaxt. De sfeer op de negen maanden beurs was zo wie zo relaxt.

We gingen even naar een andere hal, waar een restauratie gedeelte en wat workshops etc. zaten, daar zagen we op eens dat er een modeshow werd gehouden, van o.a. Prénatal. Dus even blijven kijken, uiteraard weer super slanke dames met nepbuikjes, net als ik toen, maar deze buikjes waren wel ietsje groter. Tot mijn verbazing kwamen er ook modellen zonder buikjes, de cat walk op, dit vind ik raar wanneer je positie kleding showt. De dames liepen als volleerde modellen (waren dat waarschijnlijk ook) en maakten ook leuke danspasjes. Ik keek om mij heen en zag geen enkele zwangere vrouw die ook maar in de buurt kwam van deze “perfecte mooie” lijfjes. Niet echt handig lijkt mij, ze hebben in de loop der jaren dus niet echt veel geleerd. Alleen de dame die de show presenteerde was duidelijk echt zwanger en droeg ook kleding van Prénatal en zag er prachtig uit. Veel herkenbaarder voor de doelgroep, dan de andere mooie dames. Maar goed, wie ben ik? We gingen verder, via deze hal hadden we zicht op de grote broer….de Huishoud beurs. Wat een herrie en gekrioel van mensen, vele malen erger dan op de negen maanden beurs. Het trok ons totaal niet om daar over heen te gaan lopen, daarbij we hadden de negen maanden beurs zelf nog niet eens helemaal gehad. Dus snel naar de hoofdhal van onze beurs en op zoek naar de Prénatal stand, waar ik zo veel jaar voor op het hoofdkantoor heb gewerkt, lang geleden. Zie het vorige blog.

Na eerst nog wat verrassing tassen te hebben gescoord, de Prénatal beauty stand bekeken te hebben, ach, daar zal een markt voor zijn, dat geloof ik graag, maar het was dus niet waar ik naar zocht, vonden we uiteindelijk de echte Prénatal stand. Heel eerlijk, was ik behoorlijk teleurgesteld. Ik vond het geen mooie of aantrekkelijke stand. Niet vernieuwend, maar ook niet vertrouwd en zeker niet meer de stijl die het vroeger had. Er stonden wel mooie kinderwagens, maar die werden elders ook verkocht. Voor de rest vond ik het meer een beetje een koude soort “graai” stand, met veel open bakken met spullen, die niet echt heel bijzonder of leuk waren. Vroeger was Prénatal een begrip, een markt leider, nu vond ik het gewoon één van de velen. Heel jammer, ik had er meer van verwacht en ik had dit persoonlijk zeker heel anders gedaan. Maar goed, wie ben ik zeg ik dan maar en ik klaag niet, want even met mijn dochter zo een beurs bezoeken en stiekem even terug naar vroeger, was toch wel heel bijzonder.

Wij waren er binnen twee en een half uur weer vanaf, maar gingen toch redelijk tevreden met een paar leuke spulletjes, terug naar huis. Voorlopig hoef ik echt niet meer, het was mooi zo. Genoten van de uurtjes samen met mijn dochter en nu de focus op een voorspoedige geboorte van mijn kleinzoon.

Hits: 145