Wij zijn op ons favoriete griekse eiland Kreta. Een ieder die wel eens op een strand is geweest in één van de zuidelijke landen, kent ze wel. De strand venters. De donkere jongens die hakuna matata roepen en je een van gekleurde draadjes gevlochten armbandje proberen om te doen en te verkopen. De getinte jongens met hun handdoek knijpers (die je al hebt en allang zichtbaar je handdoek vasthouden aan het strandbed), of apparaatjes waarmee je razendsnel een draad door een naald moet krijgen. Op het strand super makkelijk, eenmaal thuis snapt niemand meer hoe het werkte……ik heb er drie en we kunnen er niks mee….
De chinese dame die massages geeft, met altijd hetzelfde smoezelige handdoekje over haar schouder. Zij komt ook meerdere malen langs en blijft het proberen. De donkere man met de koffer vol horloges en/of zonnebrillen, verdomd veel lijkend op de duurdere merken, opvallend dat deze maar 1 keer per week of zo verschijnt.
Dat zijn de venters die ik eigenlijk kan missen als kiespijn. Ze komen gerust meerdere keren per dag langs en dan het liefst elke dag. Ze dringen zich niet echt op, zoals in sommige landen wel vaak het geval is, maar soms is het moeilijk na tien keer benaderd te zijn geweest, om vriendelijk nee te blijven zeggen.
Maar de allerleukste vind ik toch altijd, de kokos verkopers die de hele dag roepen ” Coco die mamma, Coco die pappa!”, deze zie je voornamelijk in spanje en niet op kreta, maar ik wil ze toch noemen. De vrouw met abrikozen en kersen, die altijd heel beschaafd zachtjes roept “Cherries, Abrikoos”, dit zijn wel kersen die goddelijk zijn en betaalbaar. Alleen deze op het strand op eten, dat heb ik nog nooit gedurfd, ik nam ze mee naar het appartement/hotel en waste ze daar eerst met fles water. Maar dan was het ook genieten!
Maar mijn favoriet is de donutman hier. Jorgus. Een klein mannetje van middelbare leeftijd, komt zeulend met zijn houten dienblad vol met donuts en de houten uitklapbare poot waar hij het blad op kan zetten. Roepend; “Donuts, donuuuuuuuts” dan plaatst hij de houten poot en het blad voor zich en speurt het strand af naar eventuele liefhebbers. Vervolgens roept hij steevast: “A donut a day, keeps the doctor away!” Soms lig je net lekker te dommelen en dan schreeuwt hij dat zo hard, dat je meteen klaar wakker bent. Wanneer je dan naar hem kijkt, begroet hij je vriendelijk met een grote smile. Ja, dan is je eventuele irritatie meteen weer weg.
Vandaag lagen we zowat met onze voeten in het water en de donut man nam toch positie voor onze stoelen. Vervolgens keek hij naar mij en zei: “These donuts are better then Viagra!”. Ik keek hem aan en zei vervolgens terug: “Don’t ever sell these donuts to this guy please!” wijzende op mijn partner. De donutman keek mij eerst verbaasd aan en begon toen te schateren.
Daarna hebben we nog even heerlijk met hem gesproken over zijn vakantie naar Nederland 20 jaar geleden, zijn bezoek aan de Efteling en zijn vriendschap met Peter Faber.Vervolgens hebben we toch maar een donut gekocht en die was heerlijk en ging hij vrolijk weer verder het strand af met zijn donuts.
Ze horen eigenlijk bij het strand en proberen gewoon hun centjes te verdienen. Je kunt je ergeren aan de venters, maar je kunt ze ook vriendelijk laten weten dat je niets wil kopen. Maakt het voor hun iets makkelijker dan genegeerd of afgesnauwd te worden, maar maakt je eigen dag ook net een beetje zonniger dan deze al was.
A smile a day, keeps the doctor away!!!!!!
Hits: 202