Woensdag avond, Cretaanse avond in Mochos, een dorpje in de bergen. Een vriend van ons heeft daar een restaurant en ons uitgenodigd gezellig te komen. Hij zorgt voor vervoer heen en terug en we vragen onze nieuwe nederlandse vrienden mee. Keurig op tijd worden we opgehaald door een vriend van hem en er staat een tafeltje voor ons klaar op een mooie plek, vanwaar we het dansen etc. goed kunnen zien. Het is al steeds drukker aan het worden en het mooie pleintje vult zich langzaam met mensen. Met locals en toeristen…..wij zitten goed, dus wat ons betreft kan de avond beginnen………..

Het heerlijke eten komt op tafel en we slaan tevreden en met een goed gevoel aan het smullen en drinken. De muziek speelt ook al en we weten dat de dansers elk moment het pittoreske pleintje kunnen opkomen. Alle terrassen van de restaurantjes zitten inmiddels goed vol en de sfeer is prima! We hebben er zin in met zijn viertjes. Het pleintje is afgesloten voor verkeer en elk vrij plekje is inmiddels bezet met tafeltjes en stoeltjes. Wij zelf zitten eigenlijk op wat normaal de weg is en daardoor heeft zich een kleine halve lege ronde ruimte voor ons gevormd. En daar zit nou net het probleem.

De muziek zwelt aan en de in traditionele klederdracht gestoken dansers en danseressen komen te voor schijn. Omdat het voor ons niet de eerste keer is, weten wij dat zij eerst zelf gaan dansen en dan mensen uit het publiek mee trekken, waardoor straks het plein gevuld is met dansende mensen. Maar eerst krijgen we een demonstratie van de traditionele Cretaanse dansen en dat is heel mooi om te zien. Dat vinden anderen ook en al snel komen er mensen recht voor onze neus (en voor die van de mensen achter ons) staan om foto’s te maken. Prima, maak een foto en ga daar weer weg, denk je dan…….want wanneer iedereen gewoon netjes blijft zitten, kan iedereen het zien, de ene wat beter dan de andere, maar toch.

De meesten doen dat dan ook, maken een opname en gaan weer zitten, maar je hebt er altijd wel een paar die denken dat ze alleen op de wereld zijn. De “ikke, ikke en de rest kan stikke” figuren. Dat zijn van die types die wanneer bijvoorbeeld de Sint binnen komt ergens, zij zich zelf posteren voor een klein kind, om het zelf vooral goed te kunnen zien. Dat zijn van de types waar ik mij vreselijk over kan opwinden. De meeste mensen hebben in de gaten dat ze het zicht van andere blokkeren en buigen door de knietjes, keurig, maar die ene vrouw met haar grijze jurk aan, die posteert zich voor de 3^e keer vlak voor onze neus, naast de hurkers en dit keer om te gaan filmen. Ze denkt zeker dat al die andere mensen voor niks op hun hurken zitten.

Omdat we immers gezellig weg zijn en de sfeer niet willen bederven met het ons ergeren aan dit soort types, na haar overigens al een keer te hebben aangetikt om te laten weten dat zij ons zicht blokkeerde, besluit onze nederlandse vriend om het met humor, maar wel heel duidelijk, op te lossen, door zelf eens even voor de bewuste dame te gaan staan. Ze staat er al zeker een 15 minuten te filmen, het zicht blokkerende met haar grijs gejurkte lijf. voor ons en enkele anderen. Hij is zelf niet klein en doet net of hij ook foto’s wil maken. Stapt voor haar, waardoor zij zelf nu niets meer ziet. Haar reactie is stuitend, woest zegt ze in het engels dat onze vriend zeker dacht dat hij alleen op de wereld was. Waarop hij haar toe beet, dat hij dat wel wist dat dit niet zo is, maar zij zelf duidelijk niet.

Het muntje viel…..en de vrouw gaat weer met een verontwaardigd gezicht, zitten aan haar tafeltje, waar vandaan ze volgens mij ook heel prima foto’s etc. had kunnen maken. Onze vriend vertelt ons over haar reactie en wij schateren het uit. “Goh, nu missen we Mary” zegt onze vriendin. Mary is een lieve  en leuke Ierse vrouw, maar wanneer je haar in de weg zit, zal zij dat zeker laten weten. Ik vraag haar waarom ze Mary mist en ze zegt: “Nou, die had op een gegeven moment keihard geroepen; You fucking tourist!”. We zien het alle vier voor ons. We hebben verder een gezellige avond en en eindigen terug in ons vakantie dorpje in de Ierse Pub. Waar Mary ook is met haar partner. We vertellen haar over onze ervaring met de vrouw in de grijze jurk en hoe wij dachten dat zij er op gereageerd zou hebben. We lachen er samen smakelijk om en op dat moment gaat de deur van de bar open. Toevallig kijken we alle vier tegelijk wie er binnen komen. En ja hoor………….daar is ze……….de ‘fucking tourist’ in haar grijze jurkje. Wij seinen Mary in en we lachen met zijn allen om zoveel toeval. Mary roept in het algemeen, maar voor ons duidelijk wie en wat ze bedoelde: “You fucking tourist!’. We hebben de vrouw in grijze jurk verder gelaten voor wat ze was, waarschijnlijk had ze niet eens in de gaten dat het voor haar was bedoeld. Wij hebben in ieder geval nog een paar heel gezellige uurtjes gehad.

Twee dagen later besluiten we weer eens wat rond te gaan rijden met onze huur auto. We kennen het eiland inmiddels best wel goed, maar kunnen ons nog steeds verbazen en verheugen over het prachtige uitzicht wat je overal hebt. Op een gegeven moment besluiten we ergens te stoppen om even wat mooie plaatjes te schieten. We parkeren onze auto op een daarvoor geschikte plek, maken wat foto’s en stappen weer in om verder te gaan. Net op dat moment komt er zo een treintje de hoek om, vol met …ja wel…toeristen. Nou is het daar niet zo breed, dus blokkeert het treintje ons, we konden niet meer achteruit weg rijden. Ondertussen stroomt het treintje leeg en volgen de mensen de gids. Voordat we het in de gaten hebben posteren de mensen zich om onze auto heen en hebben we opeens uitzicht op verschillende konten in plaats van de mooie zee.

We schieten in de lach, want wat denken die mensen nou dat wij zitten te doen in die auto? Bizar dit weer! Ik open mijn deur, een enkele toerist kijkt mijn kant op maar reageert niet. De gids praat gewoon door alsof wij er niet zijn. WTF? Voor en naast ons die mensen en achter ons het inmiddels  lege treintje. Ik stap uit en loop naar de bestuurder. Vertel hem vriendelijk dat we net wilde wegrijden, toen hij de hoek om kwam en of we er iets aan kunnen doen. Hij kijkt mij schaap achtig aan en zegt dat hij nu geen kant op kan, behalve voor uit, maar dat hij eerst moet wachten op zijn passagiers. Ik begrijp zijn positie en vraag hem of dit nog lang gaat duren, want inmiddels staat die gids al 10 minuten te praten en net te doen alsof wij er niet zijn. Hij spreekt de verwachting uit dat dit hopelijk niet zo lang meer zal duren en ik druip af. Vertel mijn partner het resultaat van het gesprek en heel even besluiten we ons er maar bij neer te gaan leggen. Totdat ik mijn raampje open draai en merk dat de gids zelf alle tijd van de wereld heeft en ons compleet negeert. Ja doei…….inmiddels staan we er al meer dan een kwartier naar die konten te kijken. Mijn partner heeft er ook genoeg van en zegt dat wanneer de konten nou even op zij stappen, hij er misschien toch uit kan draaien.

Aangezien die konten daar geen aanstalten toe maken, besluit hij even flink de gaspedaal in te trappen, de motor begint behoorlijk zwaar te grommen. Nu komen de konten in beweging en kijken ons verbaasd, geschrokken of afwachtend aan. Eén kont had al vrij snel in de gaten dat dit een rare situatie was en was al eerder op zij gaan staan voor het gegrom begon. De rest schuifelt na het grommen een beetje van de ene voet op de andere. Heel aso besluiten we het de gids onmogelijk te maken, waarschijnlijk doen we de konten juist een plezier om haar te dwingen haar verhaal in te korten. Dus zetten we onze muziek aan en laten de motor grommen. En ja hoor, de boodschap komt eindelijk binnen, 20 minuten nadat zij haar oeverloze praatje begon, lopen de konten weer langzaam, heel langzaam richting het treintje en stappen eindelijk in. Ze rijden weg en wij kunnen ook eindelijk verder. We halen ze even later in en ik kon het niet laten………….in het voorbij rijden schoot het zo uit mijn mond, of ze het gehoord hebben? Ik weet het niet, maar ik moet bekennen, beetje aso, maar dat ik het best even lekker vond om te roepen……

You Fucking Tourists!

Hits: 278