Oma het goede voorbeeld? Heel eerlijk, ikke niet altijd hoor!

Als volwassen persoon wil je graag het goede voorbeeld zijn voor je kinderen en later je kleinkinderen. Maar lukt dit ook altijd? Nou heel eerlijk? Mij niet hoor! Ik ben best iemand met wat “slechte” gewoontes en doe daar niet graag afstand van of denk /hoop soms dat niemand het echt in de gaten heeft……

Maar eigenlijk weet ik wel beter. Waar doel ik nu op? Nou, dat is niet zo moeilijk. Ik hou om te beginnen van mijn sigaretjes, welke ik uiteraard liever niet in het bijzijn van mijn kleinkinderen rook. In tegenstelling tot toen mijn eigen kinderen klein waren. Toen rookte elke roker gewoon overal, dus ik ook. Alhoewel er toen door mij toch ook wel bepaalde plekken verboden waren om te roken, zoals bijvoorbeeld de toilet en de gehele bovenverdieping. Verder liepen we gewoon met een sigaretje rond, kinderen of geen kinderen. Je kan je dat nu al helemaal niet meer voorstellen, maar toen was dat wel heel gewoon. De auto was wel op een geven moment zo een plek waar mijn toenmalige partner en ik zelf absoluut geen sigaret op staken wanneer de kinderen er in zaten. Maar dat kwam eigenlijk meer door mijn eigen ervaring als kind.

Mijn vader rookte lange tijd wel in de auto, terwijl wij achterin zaten, ik kan mij nog goed herinneren dat ik dan vaak vroeg of het raampje open mocht, wat weer als resultaat had dat je als kind achterin weg waaide of in het ergste geval er wel eens wat as of zelfs vuur van zijn shaggie af waaide en onze richting opkwam. Ik vond dat vaak naar en het heeft best lang geduurd voordat mijn vader het wel kon laten. Een bovenste beste vader die super goed voor ons was, maar dat zware shaggie in de auto dat was wel een dingetje. Alhoewel mijn vriendjes en vriendinnetjes met rokende ouders dezelfde ervaring hadden toen. Dus echt gek was het eigenlijk niet,

Men wist toen ook niet echt beter. Dus kwalijk nemen, dat doe ik hem absoluut niet.Roken doe ik dus ook, dat is wel duidelijk nu. Wanneer de kleinkinderen op visite komen, is het huis schoon en goed gelucht en is het balkon onze rookplek. Maar heel eerlijk, wanneer ze er niet zijn, dan rook ik wel binnen, met nog wel steeds als verboden gebied, de logeerkamer (hun slaapplek), badkamer, hal en toilet. Dus niet echt het goede voorbeeld vrees ik.

Stiekem puntje zijn mijn vlagen van een soort “vraat zucht”. Ik heb ze gelukkig niet echt vaak, maar als ik eenmaal begin aan een zak drop, zoutjes of chocola, dan wil ik nog wel eens een beetje doorslaan. Ik ben dan meestal alleen thuis voor de t.v., maar in gedachten hoor ik mij zelf dan zeggen tegen Lisa dat ze genoeg snoep heeft gehad voor één dag, het slecht voor haar is en dus daarom niet meer krijgt. Schuldig voelend kauw ik vervolgens het ene dropje of chocolaatje na het andere weg, staar ondertussen naar de t.v. maar geniet er wel even stiekem van. Kijk vervolgens opeens verbaasd naar de plotseling lege verpakking. Het was wel even lekker, maar ook een beetje dom. Vervolgens ontdoe ik mij heel snel van de lege verpakking, duw dat goed weg in de vuilnisbak, zodat manlief het ook niet ziet liggen wanneer hij thuis komt en zich wellicht afvraagt of er nog meer is. Wan net als met Lisa, probeer ik hem ook het liefst van het snoepen af te houden. Hoe hypocriet is dat? Maar gelukkig komt dit niet al te vaak voor, maar zoals hierboven beschreven….wel eens. En al ziet ze het niet…..Weer niet het goede voorbeeld vrees ik.

Dan mijn taalgebruik. Over het algemeen probeer ik goed op te letten wat, of hoe, ik iets zeg met name wanneer Lisa in de buurt is. Zeker nu ze ouder aan het worden is en flink imitatie gedrag vertoont, vind ik het belangrijk dat ze bepaalde woorden niet gaat gebruiken. Het kan voor een keertje even lachwekkend zijn, maar de ervaring heeft mij geleerd, dat wanneer een kind vaker bepaalde woorden gebruikt, het kind daar niet leuker op zal worden of zal worden gevonden, zeker niet wanneer het ouder wordt . Dus lachen om een klein kind die een scheldwoord gebruikt, is (hoe moeilijk soms ook) echt uit den boze. Tot ik vorige week mijn teen stootte in het bijzijn van Lisa. Ik stootte hem heel hard en het eerste wat er in mij opkwam was heel hard te vloeken, als een bootwerker, ondertussen hinkend van de pijn, mij opeens realiserend dat Lisa dit ook hoorde. Vervolgens maakte ik van de scheldwoorden een paar rare niets zeggende woorden, hopend dat die beter bleven hangen dan die daarvoor. Oef, dat was weliswaar heel menselijk, maar weer niet het goede voorbeeld.

Scared woman

Ik ben ook wel eens boos geworden op een situatie of mensen in het bijzijn van Lisa, ik tier dan en mopper en zie er waarschijnlijk erg dreigend uit. Want toen we daarna weer thuis waren, zei zij heel bedeesd: ‘Nu ben je toch niet meer boos he Oma? Nu is het weer over!” Tja , dan krab je jezelf even achter je oren. Je was terecht boos, maar het was niet zo slim om je zo te laten gaan. Hoe begrijpelijk het ook voor een volwassenen zou zijn, voor een kind kan dit als behoorlijk dreigend over komen, als is het niet naar hun gericht. Ik heb haar toen even rustig uitgelegd, waarom oma boos was en dat dit inderdaad weer helemaal over was. Ook toen voelde ik mij niet echt het goede voorbeeld.

Dan nog een dingetje, wat ik niet tot praktisch nooit in het bijzijn van Lisa doe. Ik hou van een lekker wijntje op zijn tijd. Wanneer het heel gezellig is, dan kunnen dat er best wel eens wat meer worden. Vooral afgelopen zomer vond ik een lekker koud glas chardonnay aan het eind van de middag op een terras heerlijk en vaak bleef het dan dus inderdaad niet bij één glas. Wanneer ik wel eens op een terras met Lisa samen zat, nam ik daarom dus nooit wijn, wetende dat het er dan meestal meer zouden worden en om dit niet als normaal te laten ervaren. Dus dan nam ik  in haar bijzijn altijd braaf een jus d’orange, koffie of zo iets. Net als thuis, wanneer we thuis zijn drinken we zowiezo niet, tot praktisch nooit, tenzij we visite hebben dan, maar ook dan hangt de hoeveelheid, er echt vanaf of er ook kleinkinderen in huis zijn. Ik wil niet dat zij denken dat het normaal is om alcohol te nuttigen, laat staan soms ietsje ‘te veel’.Dus hier dan wel het goede voorbeeld, hoop ik.

Dus kan ik concluderen dat ik regelmatig niet echt het goede voorbeeld ben, maar zolang je maar praat met je kleinkinderen over die zaken waar in dit het geval is en uitlegt waarom je iets doet, juist niet doet, of wat er fout aan is, of anders kan, dan valt het volgens mij allemaal nog wel mee.

Ook een oma is maar een mens!

Hits: 235

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.