Vandaag met kleine Lisa van bijna 4 en mijn schoondochter naar de pakjesboot 12 geweest. Vanmorgen kwam de boot voor ons huis in de haven liggen en hebben we Lisa verteld dat ze uitgenodigd was door Sint en Piet om op de boot te komen kijken. Nou ze stuiterde door het huis van opwinding en moest wachten tot half 6. Toen ze bij ons huis aankwam, zag ik haar lopen en constant kijken naar de mooie pakjes boot en de zwarte pieten die er op en om heen dansten. Op dat moment liep mijn hart al over………

Ik moet eerlijk bekennen dat ik een tijd geleden al op face book de advertentie had gezien van de pakjes boot en dat ze 1 dag onze haven aan zouden doen. Ja, toen heb ik dus meteen drie tickets gekocht, want dat wilde ik Lisa laten meemaken. Vanmorgen hoorde ik wat rumoer op het water voor de deur en ja hoor, de pakjes boot lag op dat moment recht onder ons keuken raam. Later verplaatste hij zich naar de steiger waar wij op kijken, waardoor we hem in zijn geheel nog beter konden zien.

De hele middag had ik al groepen kinderen verwelkomt zien worden door de vrolijke en mooie Pieten en kon bijna niet wachten om te zien hoe Lisa dit zou ervaren. Ze heeft nu de perfecte leeftijd vind ik zelf. Na dat ze eerst een tijdje op een hoge kruk voor het raam had zitten kijken wat er allemaal bij de boot gebeurde, mocht ze dan eindelijk zelf.

Een kwartier er voor moesten we ons melden bij de pannenkoekboot die hier altijd ligt, de pakjes boot lag aan de zelfde steiger. We werden meteen al hartelijk verwelkomt door prachtige, aardige en grappige Pieten en eenmaal binnen lag er papier en potloden klaar om tijdens het wachten, nog even snel een tekening voor Sinterklaas te maken. Wat Lisa dan ook vol overgave deed. Af en toe kwam er een Piet haar tekening bewonderen en hoe leuk ze deze Piet ook vond, op de foto met hem, dat wilde ze gewoon niet. Maar als de Piet zei: “Waarbij? Aardbei!”, dan gierde ze het uit van het lachen. Later ontdekte ik dat meer kindjes dat riepen en het had iets te maken met een Piet op de t.v. maar grappig was dat wel, de lol van de kinderen hierom. Menige Piet riep het dan ook en niet zonder succes.

Uiteindelijk werd ons nummer afgeroepen en mochten we met een lieve Piet mee naar buiten, waar weer een andere Piet er voor zorgde dat we veilig over de loopplank kwamen, waar de kapitein Piet ons netjes en strak in pak stond op te wachten. Voor Lisa extra grappig, want haar pappa is ook kapitein.

Eigenlijk viel mij meteen al op, dat de volwassenen ook allemaal een beetje uitgelaten en sommige zelfs wat gespannen waren, maar de focus lag natuurlijk op de mee gebrachte kinderen. Toch zag ik dat er heel wat ouders, oma’s of opa’s waren, die minstens zo hard lachten, zo niet harder, bij een grapje, als de kinderen zelf. Ook ik zelf deed dit. Lisa haar lach hoorde we er op een gegeven moment zelfs regelmatig boven uit en het deed mij zo goed dat mijn prinsesje zo genoot. Tot ze zich opeens los maakte uit de groep en benauwd zei dat ze moest plassen…..wiebelend van haar ene been op haar andere been, probeerde ze het nog te volgen, maar wij zagen al dat dit niet lang goed zou gaan.

O jee, ja wat moet , dat moet, maar het was een verhaal met rondleiding en het zou toch jammer zijn wanneer ze iets zou missen. Maar het werd snel en goed opgelost en Lisa kon gaan plassen terwijl de andere kinderen het ruim ingingen via een grote trap onder begeleiding van een Piet. Ik bleef bij de trap staan en toen de Piet weer bovenkwam vertelde ik hem dat Lisa op de w.c. was. Nou dat pakte Piet heel goed op, zodra ze van de toilet kwam met mijn schoondochter, nam hij haar over en ging samen met haar de trap af en zorgde dat ze weer een mooi plekje tussen de lachende kinderen kreeg. Opgelost dus.

Ondertussen keek ik weer naar de kinderen en hun begeleiders en ik genoot van beiden. De goede sfeer, de onbezorgdheid, de saamhorigheid, de vredigheid, het plezier van jong en oud, verschillend van afkomst en van verschillende pluimage, iedereen gelijk zoals het hoort. Geen vijandigheden, geen spanningen. De “donkere” vader naast mij, die steeds fluisterde: “wat schattig, wat schattig”. Sinterklaas vieren zoals het hoort, zoals wij het zelf als kind ook hebben mogen ervaren, onbezorgd en open, hoe heerlijk is dat. Ik werd warm van binnen van het genieten van het genieten en had het niet willen missen!

De boot was prachtig gedecoreerd en de Pieten zeer verzorgd en verschillend aangekleed, maar wel de Pieten zoals wij ze als kind hebben leren kennen, hun humor, geduld en liefdevolle optreden was super, het verhaal was ook leuk. Bijna op het einde kwamen we aan bij testkamer van het speelgoed, waar de kinderen ook even mochten testen en waar ook even stiekempjes in de slaapkamer van de Sint gegluurd mocht worden. hoe spannend is dat? Daarna naar de kamer van Sinterklaas, die zoals het hoort, statig achter zijn bureau zat en liefdevol alle tekeningen in ontvangst nam, met de kinderen op de foto ging.

Vervolgens mochten ze aan het slotstuk van het verhaal ,wat ging over een slordige rijmpiet, als beloning door een Piet de kluis open laten maken, die vol lag met chocolade letters, er was er natuurlijk ook voor elk kind eentje. Geweldig leuk en ik zou het een ieder aanraden om een keertje te gaan kijken, wanneer de boot in de buurt is,  het is het geld meer dan waard. Want als er een ding is wat ik zeker weet, dan is het dat de begeleiders minstens zo veel genoten hebben. Waarschijnlijk zelfs nog meer!

Zonder dat ik nu discussies aan ga zwengelen of verder nog uitspraken doe, daar heb ik gewoon geen zin meer in, hoop ik alleen maar dat de kinderen, alle kinderen, het Sinterklaasfeest nog heel lang onbezorgd mogen vieren zoals wij dit ook als kind altijd hebben mogen doen. Ik heb vandaag weer gezien dat dit dus wel gewoon kan! Geen spanning, alleen plezier!

Wij hebben dit vandaag in ieder geval gelukkig wel gedaan en ik ben er heel blij mee! Wij hebben weer mooie herinneringen gemaakt die in mijn hart en op mijn netvlies gebrand staan.

Allemaal een hele fijne  en vooral vredige maar gezellige Sinterklaas toegewenst!

Hits: 1039