Tja, ik zit nu bijna op -4 kilo er af in twee weken tijd, puur door mijn eet patroon wat aan te passen en bewuster bezig te zijn met wat ik eet en drink. In het weekend mag er wat meer en sla ik een lekkere Chardonnay ook echt niet af, wel met veel ijs, dat dan weer wel. Geen sport, behalve een loop apparaat thuis voor de buis, terwijl ik gemiste programma’s bekijk. The challenge is on (zie vorige blog) Ik voel mij sterk en vol goede moed. Maar van de week ging ik boodschappen doen, heel gemotiveerd op zoek naar lekkere, maar toch ook verantwoorde “magere” zaken, toen hij daar opeens stond…..

Ik voelde zijn aanwezigheid gewoon en mijn ogen trokken zijn kant op. Het was een grote mooie chocolade paashaas en ik dacht heel even bij mij zelf……’mmmm lekker, chocola’. Maar draaide mij om en liep verder, de groenten, de bloemkool rijst en het fruit in mijn karretje leken wel te zeggen: “goed zo!’. Maar dat maakte ik mijzelf dan maar wijs en monter trotseerde ik de verleiding van alle lekkere paas eitjes, koekjes, cake etc. etc. een gevecht wat ik elk jaar weer opnieuw aan ga, want ik ken mij zelf en mijn partner, wanneer ik een zakje eitjes haal, dan kan ik de eerste nog wel trotseren, maar wanneer ik het eerste chocolade eitje wel eenmaal heb genomen dan gaat de rest daar al vrij snel achter aan. Mijn partner is daar nog veel erger in, die eet de chocolade eitjes zoals een ander een zakje chips eet. Dus hoe lekker wij ze ook vinden,  ik haal ze al heel lang niet meer. Maar elk jaar rond deze tijd tot aan de paasdagen toch weer hetzelfde gedoe. Heel soms ging ik dan toch wel een keertje over stag, maar dit jaar? Nee, wel voor de kleinkinderen, maar voor ons zelf absoluut niet dus. Wij zijn immers samen ook een challenge aangegaan, dus geen paas eitjes!

Ik loop door naar de andere paden en vergeet de paashaas weer. Ik ben nu bij de zuivel afdeling en daar zijn behalve toetjes absoluut geen verleidingen voor mij. Ik sta een beetje in gedachten en wil een ander pad in slaan, totdat ik het weer voel.

De aanwezigheid van iets of iemand, ik kijk naar rechts en verdorie daar staat hij weer, of nog waarschijnlijker, een broertje van hem. De mooie glimmende grote chocolade paashaas! Ik kijk weer naar hem en even lijkt het wel of hij een knip oog geeft.,,,,, Ja daaag!!!! Daar trap ik toch echt niet in hoor, ondanks zijn strategische positie, kan hij mij weer niet verleiden. Maar het zaadje is wel geplant, het zaadje van: “Mmmmm chocolade, lekker!”.

Ik sla snel het pad in om richting kassa te gaan, stom want de paas haas stond daar niet voor niets, het was het pad van snoep, koek en…..chocola. Pfffff, hou toch op met mij. Hoe vaak ben ik hier niet geweest en hoe vaak heb ik hier nu last van gehad? Bijna nooit. Het komt gewoon om dat ik het van mij zelf nu niet mag, die chocola. Dan wil je het dus juist. Maar het kan nu echt niet. Ik ken mij zelf, ik verlies mij er aan, dus begin er dan maar helemaal niet aan. Niet eens een klein reepje.

Dan is deze periode van het jaar om te beginnen met opletten op je gewicht, natuurlijk een slechte periode, al dat paas chocola waar je bijna mee ‘dood gegooid wordt’ dus ook bijna niet omheen kan. Maar ik heb het volbracht, in mijn karretje alleen maar gezonde en verantwoorde boodschappen. En voel ik mij als chocolade liefhebster nu verdrietig of zielig?

Nee, integendeel, ik voel mij juist echt super granny, want die chocolade paas haas heeft mij lekker niet weten te verleiden!

Hits: 294