Jaren lang heb ik op een camping in Nederland met mijn gezin de vakanties door gebracht en dat was prima. Tot die ene zomer, ik werkte inmiddels weer en had drie weken vakantie, waarvan er bijna twee gevuld waren met regen. Toen ik weer aan het werk was brak er een kleine hitte golf uit. Dat was het moment dat ik besloot dat het genoeg was met de vakanties in Nederland.

De kinderen waren inmiddels groot en hadden een heerlijke jeugd gehad op de camping, Maar ik was het meer dan zat om nog langer naar de camping te gaan en daar zo afhankelijk te zijn van het weer. Want constant binnen zitten terwijl de regen tegen de caravan aan slaat, de modder sporen op de vloer eindeloos leken en de was niet wilde drogen, terwijl de drogers in de wasserette overuren draaiden, was niet echt mijn idee van vakantie!

Dus na ruim 43 jaar daar verder een fijne tijd te hebben gehad, had ik het wel gezien. Ik wilde zon, zee, strand, andere mensen ontmoeten en lekker ontspannen! Dus de caravan werd verkocht, met een bloedend hart, maar ook met een soort van opluchting. Weg uit de bossen, waar ik ook als kind eigenlijk niet echt iets mee had. De vochtige muffe lucht stond mij altijd tegen. Ik ben een strand, zee en duinen mens, altijd al geweest. Zand in mijn haar en een zee bries over mijn wangen, dat vind ik heerlijk!

Maar mooie tijden hebben wij daar op de Veluwe zeker wel gehad, ik zelf heb daar een hele leuke jeugd gehad en mijn kinderen ook. Ik was er dankbaar voor. Koester de mooie herinneringen. maar genoeg was genoeg.

 

Dus eerst werden het auto vakanties richting het zuiden. Italie en Spanje en wat zagen wij al veel onderweg. Op ons gemakje met een overnachting, trokken wij steeds verder het zuiden in op weg naar een camping in de zon aan het water! Wat zagen wij onderweg al veel en de kinderen, die inmiddels jonge pubers waren keken hun ogen uit, want buiten een tripje Euro Disney met de auto, hadden zij van het buitenland nog niet veel gezien.

Later hebben wij ook nog een vlieg vakantie gemaakt naar Gran Canaria, zodat zij ook voor het eerst konden vliegen. Het waren heel bijzondere vakanties en als er al een drupje regen viel, was dat vaak heel stevig maar ook heel kort. Zo anders dan wij gewend waren en wij genoten. Wij hadden de smaak te pakken.

Met mijn huidige partner samen heb ik toen voor vlieg vakanties gekozen naar Griekenland, eerst Rhodos, wat een super heerlijke vakantie was en toen kwamen wij terecht op Kreta.

Op 1 keer na (een autovakantie naar Spanje) zijn wij al de overige jaren, altijd naar Kreta gegaan en soms wel twee keer per jaar. Tussendoor een keer naar Mexico omdat ik 60 werd (een ruime 7 uur langer 49 geweest dus) en dat was ook een geweldige ervaring, maar er kon voor ons nog steeds echt niets tegen Kreta op. Kreta was voor ons “the place to be!”. Wij waren Kreta verslaafd geworden!

Hebben er veel vrienden gemaakt en het is elke keer weer een soort thuiskomen voor ons. Het eiland heeft zo veel te bieden waardoor wij nooit uitgekeken raken.

Regelmatig tuffen wij het eiland over en vinden altijd weer plekjes die ons verbazen, ontmoeten altijd weer lieve en leuke mensen. Wij vinden daar echt alles wat wij in een vakantie zoeken, rust en ontspanning, zon zee, heerlijk eten, in de avonduren veel plezier met anderen en genieten vol op!

Dus in oktober, toen wij nog maar net terug waren van de 2^e keer Kreta dat jaar, hebben wij meteen vlieg tickets en het hotel geboekt voor dit jaar. 18 juni zouden wij weer gaan voor bijna 3 weken. Heerlijk!!!! Het vooruitzicht alleen al, maakte de winter een stuk draaglijker.

En toen, stond de wereld op zijn kop. Corona was de oorzaak. Alles, behalve gezond blijven werd opeens een stuk minder belangrijk.

Vakantie? Daar dachten wij nog niet aan. Maar naar mate de tijd verstreek, kwamen er berichten dat er weer gevlogen zou worden, dat landen van code oranje naar geel gingen, noem maar op.

Hoe graag wij ook willen en hoe jammer wij het ook vinden om niet te gaan, wij besloten dat wij zo wie zo dit keer op 18 juni niet zouden gaan. Of de vluchten nu wel gingen of niet. Ook de focus leggen op september of oktober dat durven wij echt nog niet aan. Eerst maar eens kijken hoe alles gaat met de besmettingen etc.

Voor veel mensen speelt dit momenteel en voor nog meer mensen is dit slechts een luxe probleem. Daar ben ik mij heel goed van bewust. Terwijl de ene zich druk maakt over de vakantie, maakt de ander zich druk hoe er brood op de plank moet komen of hoe gezond te blijven. Dat is eigenlijk altijd al, maar in deze tijd nog erger vrees ik.

Dus wie ben ik, om hier over te mekkeren? Ten eerste ben ik heel blij dat mijn familie, vrienden en wij zelf hier goed door heen zijn gekomen tot dusver en ben ik mij bewust dat heel veel mensen verdriet hebben om iemand die zij verloren zijn of hun inkomsten kwijt zijn of dreigen te raken.

Dus ik mekker niet, ik vertel dit alleen maar omdat ik mij er over verbaas dat er toch nog zoveel mensen zijn die koste wat het kost toch op die vliegtuigen willen springen om op vakantie te gaan. Hutje op mutje in een vliegtuig, ja met mondkapje voor, maar dan nog. Mensen die nu al om geboekt hebben, of hopen dat zij de al eerder geboekte vakantie in Juli wel gewoon weg kunnen. Sommige hebben er alles voor over zeggen ze, maar wat nu als het dan toch opeens mis gaat? Dan ben ik toch vele malen liever hier dan elders.

Hoe graag ik zou willen gaan en mijn partner ook, wij durven dit echt niet aan!

Dus dit gaat een vakantie in Nederland worden, ergens aan de kust, Limburg en met waarschijnlijk af en toe een tripje een beetje over de grens, Belgie of Duitsland, een dagje hier en een dagje daar, maar meer als dat niet.

Laten wij hopen dat het weer wel mee gaat werken voor al die mensen die normaal gesproken al in Nederland blijven, maar ook voor al die anderen die nood gedwongen nu in Nederland hun vakantie gaan vieren.

Laten wij ook hopen dat onze vrienden op Kreta gezond blijven en hun hoofd ook boven water weten te houden in deze tijd. Volgend jaar bij leven en welzijn zullen wij een langer verblijf boeken en de economie van deze hardwerkende mensen weer graag steunen en laten wij hopen dat wij elkaar dan ook weer kunnen omhelzen!

Wij blijven dus thuis, maar ik moet nu voor het eerst bekennen, een heel klein beetje jaloers op mensen die een mooie caravan hebben ergens op een camping (al is dat in de bossen), ben ik nu eerlijk gezegd wel! Wel een fijne gedachte dat we in de buurt van de kleinkinderen zijn!

Allemaal een fijne zomer en blijf gezond! Maak er wat moois van!

Hits: 224