Tja wanneer je jongste van de twee kinderen 28 is, dan is het echt al een hele tijd geleden dat je de laatste luiers hebt verschoond. En dat ging allemaal altijd prima. Stelt niks voor toch? Of toch wel…
Op één ervaring na met de jongste kleindochter van mijn partner. Dat was er ééntje om nooit te vergeten! Wij namen de 2 kleindochters van mijn partner (mijn bonus kleindochters) een dagje mee naar een klein pretpark “Oud Valkeveen”. Daar kwam ik vroeger als kind ook vaak op de zondag toen het nog slechts een grote speeltuin was, dus dat leek ons wel leuk.
Dapper reden we met de twee prinsesjes weg, ééntje nog in de luiers tegen zindelijk worden aan en de ander een lekker eigenwijs meisje van om en nabij 6. Wandelwagen mee, luiers en schoonmaakdoekjes mee, wat te snoepen en hoppa daar gingen opa en oma vol goede moed. De jongste was toen een lopertje dat het liefst haar eigen gang ging en waar je de hele dag achter aan moest rennen. Dat waren we dus niet meer gewend en al snel merkten we dat dit ons behoorlijk aan het uitputten was. Maar het was wel leuk om het plezier van de 2 meiden te zien en met name opa genoot van het ravotten met hen. Het was prachtig weer en de jongste had een licht gekleurd kort broekje aan, op een gegeven moment ontdekte ik dat zij een grote boodschap had gedaan.We waren net op een punt in het park waar geen gelegenheid tot verschonen was.
Dus terwijl opa met de oudste naar de bootjes ging, zocht ik een beschut plekje om de jongste te verschonen. Ik vond een aantal bankjes gegroepeerd om wat bosjes heen en koos het bankje wat helemaal uit het zicht stond. Er zat tot mijn opluchting niemand op de bankjes dus ik kon aan de slag. Terwijl ik de jongste neerzette op de bank, haar broek uit deed en 1 kant van de luier los maakte viel de kinderwagen met de tassen en al met een harde klap om. Ik wilde hem overeind zetten en liet de kleine met 1 hand los, deze sprong abrupt van de bank en zette het op haar sokjes op een rennen met een half open luier vol met wat zij geproduceerd had. OMG!
Ik nam een spurt en wist haar te pakken, niemand had iets gezien, haar kleiwerk zat er gelukkig grotendeels nog in met een uitloper op haar ene beentje, dus huppa weer op het bankje. Ik zag al snel dat de schoonmaak doekjes niet voldoende waren om haar goed schoon te krijgen en vroeg mij zelf af waarom ik niet net als vroeger bij mijn eigen kinderen, een natte washand met zeep en een handdoek had meegenomen. Ik was zelfs schone kleren voor haar vergeten! Tjonge, hoe stom was dat!
Goed er kwam dus een vreselijke meur te voorschijn toen ik de luier volledig open had en ik deed letterlijk en figuurlijk mijn stinkende best om het beweeglijke kind die alleen maar weg wilde rennen achter haar zusje en opa aan, in bedwang te houden.
Terwijl ik, in de volle zon, zwetend mijn best deed om in ieder geval haar kleiwerk niet overal te laten belanden. Zag ik dat er opeens aan de andere kant van de bosjes een gezin ging zitten op het bankje daar. Terwijl ik met het onwillige kleine meisje en haar luier aan het stoeien was hoorde ik opeens een kindje die de kleine meid niet kon zien, keihard roepen: “Mamma, die mevrouw stinkt!”. Tja daar zit je dan zwetend en stoeiend met een ondergepoept kind en dan beschuldigen ze je ook nog dat jij stinkt. pfffffffffffffff. Het is allemaal in orde gekomen maar dit had wel het moment moeten zijn dat ik het volledige besef had, dat je wel kan denken “Ik heb er twee groot gebracht, ik weet heus wel hoe het moet”, maar het weer in de luier verschoningen en alles er om heen terecht komen, toch wel degelijk weer even wennen is.
Het was verder een fantastische dag maar die avond hadden we geen puf meer om even ons zondagse drankje te doen in ons stamcafeetje en zijn heel vroeg in ons bed gestort. Tja……….dan kun je wel jong van geest zijn, maar dat zijn de momenten dat je er achter komt dat je paspoort helaas niet liegt over je leeftijd hahahahaha.
Hits: 114