Kennen jullie haar nog? Grazy Granny? Ik heb heel wat blogs geschreven over deze bijzondere vrouw. Voor wie haar nog niet kent of niet meer weet hoe we elkaar ontmoet hebben, lees dan dit blog: https://omavannu.nl/?p=2159

Waarom heet zij Grazy Granny, met een G? Nou dat zal ik even uitleggen, haar echte naam is Graze en daar was ze vroeger veel mee gepest, omdat ze het uitspraken zoals je het schrijft. Omdat ze zich zelf toch al een beetje gek vond, heeft ze er toen Grazy van gemaakt, als het dan uitgesproken werd zoals je het schrijft, vond ze wel grappig. Inmiddels oma geworden ook, dus een Grazy Granny. Omdat ik over haar mocht schrijven, hebben we samen bewust voor deze naam gekozen.

Grazy Granny is een hele bijzondere vrouw, die van alles meemaakt en net als ik een hele eigen visie heeft op zaken en mensen. Ze is al weer een tijdje terug van Ibiza en van de week hebben we weer voor het eerst sinds lange tijd een wijntje samen gedronken. Het was weer gezellig en boeiend.

We hebben het nog even over haar avonturen op Ibiza gehad, zie vele oudere blogs hierover. Maar al snel kwamen we op de gewone dagelijkse dingen uit. Ze had ondertussen weer van alles meegemaakt en daarover later meer. Ook bij haar is er een nieuw kleinkind op komst. Een paar weken eerder dan bij mij. Mijn dochter is uitgerekend in eind maart en haar kleinkind zal begin maart geboren moeten worden. Het schept weer een bijzondere band tussen ons. We krijgen namelijk allebei een kleinzoon er bij.

Ik vertel haar ook over mijn bonus kleinzoon die in november is geboren en dat we minstens 1x in de 2 weken proberen hem te zien, omdat ze juist in deze tijd zo hard groeien. Hoe leuk ik het vind om hem te zien groeien en vorderen, elke keer weer een beetje wijzer, een beetje steviger. Vervolgens informeert ze ook naar mijn prinsesje Lisa en ik vertel honderduit over haar. Ze kijkt mij aan en haar ogen glimmen van plezier, want ze herkent mijn enthousiasme en mijn liefde voor dit kind.

Vooral de tradities welke Lisa en ik samen hebben, zoals bijvoorbeeld samen om de lantarenpalen op straat dansen, samen zingen en niet te vergeten samen een ‘speciaaltje’ van Febo eten. “Het dansen om de lantarenpalen zal wel in de loop der jaren langzaam slijten”, vertel ik haar, “maar het zingen en het ‘speciaaltje’ die houden we er waarschijnlijk nog wel heel lang in hoor!” Ze lacht en zegt dan: “Waarom? Zo lang je nog goed ter been bent, kun je toch nog altijd met je kleindochter om de lantarenpalen heen dansen, wanneer je daar zin in hebt?”. Ik moet daar om lachen, ik zie in gedachte Lisa als jonge puber met haar “oude” oma Yia Yia door een drukke winkelstraat heen lopen en oma Yia Yia begint opeens weer om de lantarenpalen heen te dansen. Ik moet er om lachen, ik denk zelf toch, dat Lisa het dan niet meer zo leuk zal vinden. Maar wie weet?

Ze vertelt mij over een tripje naar Euro Disney met haar kleinkinderen en dat ze zo vrolijk en gelukkig was, dat ze huppelde door Main Street. Ik kijk haar vol verbazing aan, want dat heb ik ooit ook gedaan toen ik daar was met mijn gezinnetje. Ik weet niet meer precies wanneer dat was, want we zijn er meerdere keren geweest. Maar ik was er met mijn toenmalige partner, mijn dochter en een vriendinnetje van haar, mijn zoon was toen al voor zijn opleiding aan het varen, dus was niet mee. Ik vermoed dat mijn dochter om en na bij een jaar of 15/16 was toen. En in eerste instantie schaamde ze zich voor die huppelende moeder, maar al snel deden zij en haar vriendin met me mee. Niemand keek ons raar aan, het leek wel of de meeste mensen eerder mee wilde huppelen dan het gek vonden. En als ze het wel gek hadden gevonden, kon mij dat niets schelen op dat moment.

Grazy Granny lacht luid en leegt haar glas. Ze kijkt mij aan en zegt dan: “En jij noemt mij de Grazy Granny? Nou die oma Yia Yia mag er duidelijk ook wel wezen hoor!” we lachen nu allebei en bestellen nog een laatste wijntje voor we weer ieder naar ons huis gaan. We mijmeren nog even lekker stilzwijgend met ons wijntje in ons hand en kijken naar de mensen die voorbij komen. Opeens willen we allebei tegelijk iets zeggen. “Nee, jij eerst” zegt ze.

Ik vertel haar dat mij opeens opvalt hoeveel mensen er chagrijnig kijken, ook wanneer je ze vriendelijk aankijkt en dat terwijl de zon ook nog eens schijnt. Ze kijkt me verbaasd aan en zegt: “Nou ja, dat wilde ik dus ook net zeggen”. We lachen er samen weer om en vergeten heel even alle zorgen, narigheid en genieten van elkaars gezelschap. Naast ons zitten twee vrouwen aan een bakkie koffie en die kijken naar ons. We kijken allebei tegelijk terug en één van de dames zegt: “Dames, we konden er niks aan doen, maar we hebben meegeluisterd en gelachen hoor. Wat hebben jullie veel te vertellen en een plezier om elkaar! Onze complimenten, want ons kopje koffie was mede door jullie heel gezellig!” de andere dame knikt bevestigend.

Ze staan op, zeggen ons allerhartelijkst gedag en lopen met een glimlach op hun gezicht weg. Grazy Granny kijkt mij aan en zegt: ‘Nou wij hebben van elkaar genoten en in ieder geval twee mensen lachend de straat op laten gaan en dat is toch heel mooi!” ook wij staan op, maken een nieuwe afspraak en gaan weer ieder ons eigen weg. Ik merk dat ik nog steeds een glimlach om mijn mond heb, want ik krijg hier en daar nu wel een vriendelijke blik terug. Zo simpel kan het dus zijn………

Hits: 577